Read Caribbean Javanese Para Rèkter 11 Bible Online

Para Rèkter 11 - Caribbean Javanese bible

Para Rèkter 11

¹Nanging Yéfta, wong Giléad kuwi, suradadu lan gagah lan rosa, nanging dèkné anaké wong wadon nakal; bapaké Yéfta ya kuwi Giléad.

²Nanging bojoné Giléad mau ya nduwé anak lanang. Bareng para anaké bojoné kuwi wis pada déwasa terus pada nundung Yéfta, tembungé: “Kowé ora nduwèni panduman warisan sangka brayatku, awit kowé kuwi anaké wong wadon liyané.”

³Mulané Yéfta terus lunga sangka para seduluré, lan manggon ing negara Tob; ing kana Yéfta kumpul karo para wong grombolan sing pada ngrampok bareng karo dèkné.

⁴Ora suwé wong turunané Amon pada ngluruk perang nglawan wong Israèl.

⁵Lan waktu turunané Amon ngluruk perang nglawan wong Israèl, para penggedéné wong Giléad terus pada metuk Yéfta sangka tanah Tob.

⁶Tembungé marang Yéfta: “Hayuk sampéyan kula njaluk dadi penggedéné kula nglawan perang marang wong turunané Amon.”

⁷Nanging Yéfta nyauri marang para tuwa-tuwané wong Giléad: “Sampéyan apa ora pada sengit marang kula, lan kula sampéyan tundung sangka omahé brayaté kula? Kenèng apa bareng saiki ngalami kangèlan, sampéyan kok nemoni kula?”

⁸Para tuwa-tuwané wong Giléad terus ngomong marang Yéfta: “Pantyèn, teka kula iki pada nemoni sampéyan, gelema mèlu kula pada maju perang nglawan wong turunané Amon, sampéyan bakal kula dadèkké penggedé kula, wong ing tanah Giléad kabèh.”

⁹Semauré Yéfta marang para pinituwané wong Giléad: “Dadi, yèn kula sampéyan gawa mulih kudu nglawan merangi wong turunané Amon, lan GUSTI ngekèkké mungsuh kuwi ing tangan kula, kula sing bakal sampéyan dadèkké penggedéné sampéyan?”

¹⁰Semauré para pinituwané wong Giléad marang Yéfta: “GUSTI sing dadi seksi sing krungu ing antarané sampéyan karo kula. Kula bakal nandangi kaya ing tembung sampéyan iki.”

¹¹Yéfta dadiné mèlu mlakuné para pinituwané wong Giléad, terus diangkat karo wong okèh dadi penggedéné lan komendané. Nanging Yéfta terus masrahaké kabèh perkarané ing ngarepé GUSTI, ing Mispa.

¹²Yéfta terus ngongkon kongkonan marang ratuné turunané Amon, dikongkon ngomong: “Ana perkara apa ing antarané sampéyan karo kula, nanging sampéyan kok nekani kula merangi bangsa kula?”

¹³Ratuné turunané Amon terus ngomong marang kongkonané Yéfta: “Waktu bangsa Israèl budal sangka negara Egipte, wis ngrebut negara kula sangka kali Arnon, nganti teka ing kali Yabok lan nganti teka laut Yordan. Kabèh kuwi sampéyan balèkké marang kula karo tyara sing apik.”

¹⁴Nanging Yéfta terus ngongkon kongkonan menèh marang ratuné turunané Amon

¹⁵karo paweling: Tembungé Yéfta mengkéné: ‘Wong Israèl ora ngrebut tanahé wong Moab utawa turunané Amon,

¹⁶awit waktu budalé sangka negara Egipte wong Israèl terus pada mlaku metu ing ara-ara samun teka ing segara Abang terus teka ing Kadès.’

¹⁷Waktu kuwi wong Israèl terus pada ngongkon kongkonan marang ratuné negara Edom karo penjaluk supaya dililani liwat tanah pangwasané, nanging ratu ing negara Edom ora gelem ngrungokké; uga ngongkon kongkonan marang ratu ing negara Moab, nanging ratu kuwi uga ora nglilani, dadiné wong Israèl terus mandek ing Kadès.

¹⁸Sakwisé terus mlaku ing ara-ara samun, ngubengi tanahé wong Edom karo wong Moab iki, nganti teka ing wétané negara Moab, terus pada manggon ing sabrangé kali Arnon, ora nganti pada ngantyik ing panggonané Moab, awit kali Arnon sing dadi tapel watesé negara Moab.

¹⁹Wong Israèl terus ngongkon kongkonan marang Sihon, ratuné wong Amori, ratu ing Hèsbon. Tembungé Israèl marang piyambaké: “Kula muga pada dililani mlaku ngliwati negaramu iki nganti teka ing panggonan sing kula tuju.”

²⁰Nanging Sihon ora pertyaya marang wong Israèl sing bakal mlaku ngliwati panggonané kuwi malah terus nglumpukké suradaduné kabèh. Piyambaké manggon ing Yahas, terus ngluruk perang nglawan wong Israèl.

²¹Nanging GUSTI, Gusti Allahé Israèl ngekèkké Sihon kabèh sak balané kabèh marang ing tangané wong Israèl, lan pada dikalahké nganti wong Israèl ngenggoni tanahé wong Amori sing manggon ing kono.

²²Karo mengkéné panggonané wong Amori kabèh pada diduwèki karo wong Israèl wiwit ing kali Arnon nganti teka ing kali Yabok, lan wiwit ing ara-ara samun nganti teka ing laut Yordan.

²³Saiki, GUSTI, Gusti Allahé Israèl wis ngrebut duwèké wong Amori iki kanggo Israèl, umaté Gusti. Apa sampéyan bakal ngrebut negarané kuwi?

²⁴Sampéyan apa ora bakal nduwèni sing dadi pawèhé Kamos, allah sampéyan? Mengkono uga kita, ya ngenggoni kabèh sing wis direbut karo GUSTI, Gusti Allah kita kanggo kita.

²⁵Lan menèh sampéyan apa luwih apik karo Balak, anaké Sipor, ratuné bangsa Moab? Apa dèkné tau njupuk wewenangé bangsa Israèl? Apa dèkné ya tau nglawan perang?

²⁶Wis antarané 300 taun wong Israèl anggèné pada manggon ing Hèsbon sak kabèh kuta lan désané, karo ing Aroèr sak kabèh kuta lan désané, lan ing kabèh kuta ing sak kiwa-tengené kali Arnon, kenèng apa kuta-kuta iki ora sampéyan rebut waktu kuwi?

²⁷Dadi kula ora nduwé kesalahan marang sampéyan, nanging sampéyan sing nggawé ala marang kula, lan ngluruk perang nglawan kula. GUSTI sing dadi Rèkter iki, supaya ngadili ing antarané wong Israèl karo wong turunané Amon.

²⁸Nanging ratuné turunané Amon kuwi ora gelem setuju tembungé Yéfta lantaran para kongkonané.

²⁹Ing kono Yéfta terus kedunan karo Rohé GUSTI, terus ngubengi negara Giléad lan Manasé, terus ngliwati Mispa ing tanah Giléad lan sangka Mispa ing Giléad terus lunga menyang ing panggonané turunané Amon.

³⁰Yéfta terus nglairké janji marang GUSTI, tembungé: “Yèn tenan Panjenengan ngekèkké wong turunané Amon ing tangan kula,

³¹apa waé sing metu ndisik sangka lawangé omah kula, metuki kula, yèn kula mulih karo slamet sangka ngarepé wong turunané Amon, kuwi bakal dadi duwèké GUSTI, bakal kula pasrahké dadi kurban obongan.”

³²Yéfta terus nerusaké mlakuné ngluruk nglawan turunané Amon, lan kuwi terus pada dipasrahké ing tangané karo GUSTI.

³³Mungsuhé pada dikalahké luwih gedé banget wiwit ing Aroèr nganti tekan ing sak tyedaké Minit, - kutané tyatyahé rong puluh - malah nganti tekan ing Abel-Keramim. Kaya mengkono turunané Amon pada dikalahké ing ngarepé wong Israèl.

³⁴Waktu Yéfta mulih menyang ing Mispa nyedekki omahé, anaké wadon metu metuk karo terbangan lan jogètan-jogètan. Nanging anaké kuwi ora ana tunggalé; ora ana menèh anaké sing liyané lanang utawa wadon.

³⁵Bareng weruh anaké mau, terus nyuwèk sandangané lan ngomong: “Oh anakku, atiku remuk awit sangka kowé, nanging kok kowé kuwi sing nekakké tyilaka marang aku; aku wis nduwé tembungé marang GUSTI lan ora kena aku mundur.”

³⁶Tembungé anaké marang Yéfta: “Duh, bapak, yèn sampéyan wis nglairké janji ngadep marang GUSTI, ya kono kula sampéyan kapakké waé, sing tyotyok karo janji sampéyan kuwi, awit GUSTI wis mbales sampéyan marang mungsuh sampéyan, turunané Amon.”

³⁷Lan menèh tembungé marang bapaké: “Kula supaya dililani nandangi sak perkara iki: muga sampéyan kèki waktu rong sasi, supaya kula bisaa lunga menyang pegunungan karo kantya-kantya kula wadon perlu bakal nangisi enggèn kula dadi prawan.”

³⁸Semauré Yéfta: “Ya lungaa!” Terus dikèki waktu rong sasi; anaké terus lunga karo kantya-kantyané wadon menyang ing pegunungan nangisi enggoné dadi prawan.

³⁹Sakwisé rong sasi terus mulih menyang ing omahé bapaké, lan bapaké terus ngluwari janjiné sing wis dilairké kanggo anaké mau; anaké dadiné ora tau kenal wong lanang. Lan kuwi dadi adat ing Israèl:

⁴⁰Para prawan ing Israèl saben taun pada lunga nangisi anaké Yéfta, wong Giléad, suwéné patang dina sak njeruhné setaun.