Read Caribbean Javanese Wahyu 18 Bible Online

Wahyu 18 - Caribbean Javanese bible

Wahyu 18

¹Sakwisé mengkono, aku weruh mulékat liyané medun sangka swarga. Mulékat mau nduwé pangwasa gedé lan bumi dadi padang awit sangka kamulyané.

²Mulékat mau mbengok karo swara banter: “Wis ambruk, Babél wis ambruk, kuta gedé kuwi. Lan wis dadi panggonané demit lan panggonan delikané sak kabèhé roh najis, lan panggonan delikané sak rupané kéwan sing ala lan sing disengiti,

³awit sak kabèhé para bangsa wis pada ngombé anggur hawa-nepsuné bédang, lan para ratu ing bumi pada mlaku bédang karo Babél, lan para sudagar ing bumi wis pada dadi sugih awit sangka nguja hawa-nepsuné.”

⁴Aku terus krungu swara liyané, sangka swarga, sing ngomong: “Hé, umat-Ku, pada minggira sangka kuta kuwi, supaya kowé aja nganti kesalahan karo dosané, lan aja nganti mèlu kena karo bebendu-bebenduné.

⁵Awit dosa-dosané wis numpuk-numpuk nganti sundul langit, lan Gusti Allah wis ngélingi sak kabèhé alané.

⁶Walesen kaya sing ditindakké marang kowé, lan tikelana loro balesanmu kanggo penggawéané, tyingkiré sing kanggo nyampur kuwi isènana tikel loro.

⁷Siksanen lan gawénen kasusahan, karo enggoné wis ngrasakaké kaluhuran lan kepénaké. Awit pikirané atiné ngéné: Aku lungguh ing dampar kaya ratu, aku duduk randa, lan aku ora bakal ngalami kasusahan.

⁸Mulané sak kabèhé bebendu bakal nekani bareng sedina, ya kuwi memala lan kasusahan lan pailan; lan bakal diobong karo geni, awit Gusti Allah, sing ngadili kuwi kwasa.”

⁹Para ratu ing bumi, sing pada mlaku bédang lan urip pénak karo wong wadon mau, yèn pada ndeleng kebulé geni sing ngobong Babél kuwi, bakal pada nangisi lan sambat.

¹⁰Para ratu mau bakal pada ngadek ing kadohan, awit sangka wediné marang kasangsarané, lan bakal ngomong: “Tyilaka, tyilaka kowé, hé kuta gedé Babél, hé kuta sing kuwat, awit paukumanmu wis kelakon mung ing sak njeruhné sak jam waé!”

¹¹Para sudagar ing bumi pada nangisi lan sambat, awit wis ora ana sing tuku dagangané,

¹²ya kuwi dagangan rupa emas lan slaka, watu-watu lan mutiara, mori alus lan kain sutra wungu lan kain abang, barang werna-werna sangka kayu wangi, dandanan werna-werna sangka gading, sangka kayu sing larang, sangka prunggu, wesi lan marmer,

¹³kanil lan bumbu-bumbu, lenga wangi, blendok mur lan menyan, anggur lan lenga, glepung alus lan gandum, sapi lan wedus, jaran lan kréta, batur lan malah nyawané wong.

¹⁴Kuwi kabèh bakal pada ngomong: “Sak rupané kepénginané atimu kuwi wis ilang; samubarang sing gemebyar lan apik kuwi wis entèk sangka ngarepmu, ora bakal ketemu menèh.”

¹⁵Wong sing dedagangan barang-barang kuwi mau, sing wis dadi sugih awit sangka kuwi, bakal pada ngadek ing kadohan awit sangka wediné marang enggoné kesiksa, lan pada nangis lan sambat,

¹⁶tembungé: “Tyilaka, tyilaka kuta gedé, sing nganggo mori alus, lan kain wungu lan abang, lan nganggo rerékan emas, lan watu-watu lan mutiara kuwi, awit sak njeruhné sak jam waé kasugihan sing semono kuwi wis lebur.”

¹⁷Saben juru mudi lan para sing lelungan, lan para pegawéné kapal lan sak kabèhé wong sing panguripané ing segara, pada ngadoh,

¹⁸lan pada weruh kebulé geni sing ngobong, terus mbengok, tembungé: “Kuta endi sing madani kuta gedé iki?”

¹⁹Terus pada nyawur-nyawurké lebu ing sirahé, lan nyuwara banter karo nangis lan sambat tembungé: “Tyilaka, tyilaka kuta gedé, sing njalari sak kabèhé wong sing pada nduwé kapal ing segara, wis dadi sugih karo dagangan sing larang, awit kuta kuwi wis lebur ing sak njeruhné sak jam waé.

²⁰Pada bungaha awit sangka kuwi, hé swarga, lan para sutyi, para rasul lan para nabi, awit Gusti Allah wis nibakké paukuman marang kuta kuwi awit sangka kowé kabèh.”

²¹Terus ana mulékat sing rosa-rosa, ngangkat watu sing gedéné sak watu gilingan, terus dijegurké ing segara, tembungé: “Ya kaya mengkono kuwi kuta gedé Babél, bakal diuntyalké sak rosané mengisor, terus ora bakal ketemu menèh.

²² Swarané siter lan para penyanyi, lan swarané sulingan uga trompèt, bakal ora krungu menèh ing tengahmu, lan wis bakal ora ana wong sing nggawé sak rupané sing migunani sing ketemu ing tengahmu, lan swarané gilingan bakal ora krungu menèh ing tengahmu.

²³Pepadangé dimar bakal ora madangi kowé menèh, lan swarané pengantèn lanang lan wadon bakal ora krungu menèh ing kowé. Awit sudagar-sudagarmu kuwi mauné pada dadi penggedéné bumi, lan awit sangka èlmu-èlmu pepetengmu sak kabèhé bangsa pada disasarké.”

²⁴Ing kuta kuwi ketemu getihé para nabi lan para sutyi, uga getihé sak kabèhé wong, sing pada dipatèni ing bumi.