Read Caribbean Javanese 1 Samuèl 17 Bible Online

1 Samuèl 17 - Caribbean Javanese bible

1 Samuèl 17

¹Wong Filistèn nglumpukké suradaduné arep ngluruk perang; enggoné ngumpul ing Sokho ing tanah Yéhuda lan ngedekké tarup ing antarané Sokho lan Azéka ing Efes-Damin.

²Saul lan wong Israèl uga pada ngumpul lan ngedekké tarup ing legokané wit Terbantin lan pada nata perang adep-adepan karo wong Filistèn.

³Wong Filistèn mapan ing gunung sisih kéné lan wong Israèl ing sisih kana, ing antarané ana legokan.

⁴Terus ana jagoné suradadu Filistèn sing nantang, jenengé Goliat wong Gat. Dedekké nem éluh lan sak kilan.

⁵Nganggo topi tembaga ing sirahé, lan nganggo klambi perang karo sisik, boboté klambiné perang 5000 sèkel tembaga.

⁶Garèsé nganggo tutup tembaga, manggul tumbak tembaga ing pundaké.

⁷Garané tumbaké sak gulungané tukang tenunan lan pedangé tumbaké wesi boboté 600 sèkel. Ana tukang nggawa tamèng mlaku ing ngarepé.

⁸Wong kuwi terus ngadek lan sumbar marang barisané Israèl, semauré: “Apa perluné kowé mèlu nata perang? Aku iki wong Filistèn lan kowé kuwi peladèné Saul? Miliha wong siji, bèn medun maju perang karo aku.

⁹Yèn wong kuwi bisa menang perangé karo aku lan ngalahké aku, aku bakal pada dadi baturé. Nanging yèn aku bisa menang lan ngalahké dèwèké, kowé bakal pada dadi baturku lan teluk marang bangsaku.”

¹⁰Wong Filistèn terus ngomong menèh: “Ing dina iki aku nantang barisané Israèl, ngajokna wong siji supaya aku perang tanding ijèn pada ijèn.”

¹¹Bareng Saul lan sakkèhé bangsa Israèl krungu tembungé wong Filistèn kuwi, atiné pada gemeter lan banget wediné.

¹²Daved kuwi anaké wong Efrata, ing Bètlehèm-Yéhuda, sing diarani Isai. Isai nduwé anak lanang wolu. Waktu jamané ratu Saul wong kuwi wis tuwa lan okèh umuré.

¹³Anaké Isai lanang telu, sing gedé-gedé wis maju perang mèlu Saul, anaké telu sing budal perang kuwi jenengé: Eliab sing mbarep, sing nomer loro: Abinadab lan sing nomer telu: Syama.

¹⁴Nanging sing ragil: Daved. Dadiné anaké lanang-lanang telu sing gedé-gedé pada mèlu Saul.

¹⁵Nanging Daved kuwi saben-saben mulih menyang ing omahé sakwisé ngadep marang Saul, terus ngengon wedusé bapaké ing Bètléhèm.

¹⁶Wong Filistèn kuwi tansah nantang lan nyedaki ing wayah awan lan soré. Mengkono enggoné tansah nantang nganti patang puluh dina suwéné.

¹⁷Isai ngomong marang Daved, anaké: “Njupuka roti gandum iki sak éfa lan roti sepuluh iki kanggo kakang-kakangmu, gelis-gelis eterna menyang ing tarupé, wènèhna kakang-kakangmu.

¹⁸Lan kèju sing sepuluh iki pasrahna marang penggedéné suradadu 1000. Takokna keslametané kakang-kakangmu lan mulihmu nggawaa tanda sangka kana.

¹⁹Saul lan sakkèhé wong Israèl pada ing legokan wit Tarbèntin ijik perang nglawan suradadu Filistèn.”

²⁰Ing wayah ésuk Daved wis tangi, masrahaké wedus-wedusé marang wong sing njaga, mikul gawané lan terus budal kaya sing dipréntahké karo Isai. Tekané ing tarupé nalika suradadu ijik budal lan nata barisan lan pada surak ramé surak-suraké perang.

²¹Suradadu Israèl lan Filistèn pada nata barisané adep-adepan.

²²Daved terus nyèlèhké gawané lan dipasrahké marang suradadu sing njaga barang-barangé suradadu. Daved terus mlayu menyang ing barisan; sak tekané ing kana nakokké kanggo keslametané para seduluré.

²³Waktu ijik pada guneman, jagoné suradadu Filistèn mau maju, jenengé Goliat, wong Filistèn sangka Gat, metu sangka barisané suradadu Filistèn lan ngumbar swara kaya sing uwis-uwis, dirungokké karo Daved.

²⁴Bareng sakkèhé wong Israèl weruh wong kuwi pada mlayu mundur sangka ngarepé, awit sangka wediné.

²⁵Semauré wong Israèl kuwi: “Apa kowé wis tau tumun wong sing maju kuwi? Sejatiné enggoné maju kuwi perlu ngèlèk-èlèk wong Israèl! Wong sing bisa ngalahké dèwèké bakal dikèki berkah gedé, arep dikèki anaké wadon ratu lan brayaté bakal ora susah mbayar pajek ing Israèl.”

²⁶Daved terus omong marang wong sing pada ing sandingé: “Bakal nampa berkah apa wong sing bisa ngalahké wong Filistèn kuwi lan ngilangi wirangé bangsa Israèl? Sapa ta wong Filistèn sing ora sunat kuwi, nanging nganti wani nyepèlèkké barisané Gusti Allah sing maha urip?”

²⁷Rayat ya terus nyauri nganggo tembung sing disebut ing nduwur mau: “Kuwi sing bakal dikèkké marang wong sing ngalahké dèwèké.”

²⁸Waktu Eliab, kakangé sing tuwa déwé, krungu tembungé Daved marang para wong kuwi, Eliab nesu marang Daved, karo ngomong: “Apa perluné kowé teka mréné? Lan wedusmu sing mung loro telu ing ara-ara samun kuwi kok pasrahaké sapa? Aku ngerti watekmu bab kekendelanmu lan alané atimu: tekamu mréné iki mung arep ndeleng perang ta?”

²⁹Nanging Daved nyauri: “Aku iki ngapa ta? Aku apa ora mung takon ta?”

³⁰Terus minger ninggal kakangé lan nakokké sing kaya mengkono kuwi marang wong liyané. Lan rayat semauré ya pada waé kaya mau.

³¹Tembung sing diomong Daved kuwi dirungokké karo wong, terus dikabarké marang Saul. Lan Saul terus kongkonan nyeluk.

³²Daved ngomong marang Saul: “Aja nganti pada mbleret, jalaran sangka wong kuwi. Abdimu bakal budal nandingi wong Filistèn kuwi.”

³³Nanging Saul ngomong marang Daved: “Mokal kowé bisa nandingi wong iki, awit kowé kuwi ijik enom, nanging wong kuwi wiwit nom wis dadi suradadu.”

³⁴Nanging Daved ngomong marang Saul: “Abdimu iki wis kulina ngengon wedusé bapaku. Yèn katekan singa utawa bruwang, sing nubruk wedus sangka kumpulan,

³⁵banjur kula oyak lan wedus iki kula rebut sangka tyangkemé. Terus yèn nyerang nglawan marang kula, kula nyekel jénggoté lan kula gebuki nganti mati.

³⁶Dadi singa utawa bruwang iki pada kula gebuki. Lan wong Filistèn sing ora sunat kuwi uga bakal nemoni kaya salah sijiné kéwan kuwi, awit wis ngèlèk-èlèkké barisané Gusti Allah sing maha urip.”

³⁷Daved ngomong menèh: “GUSTI, sing wis ngluwari kula sangka tyakaré singa utawa bruwang kuwi, Panjenengané uga bakal ngluwari kula sangka tangané wong Filistèn kuwi.” Saul terus ngomong: “Ya wis lungaa! GUSTI supaya nuntun mlakumu.”

³⁸Saul terus nganggokké sandangané perang marang Daved, sirahé dienggoni topi tembaga, lan dienggoni klambi tembaga.

³⁹Daved terus nalèkké pedangé ing njabané sandangané perang, terus njajal mlaku, awit durung tau nganggo kaya mengkono. Daved terus ngomong marang Saul: “Kula ora bisa mlaku, nganggo sandangan kuwi awit durung tau nganggo.” Sak terusé sandangané diutyuli.

⁴⁰Daved terus nyangking tekené, milih watu klimis-klimis limang iji sangka kali, dilebokké ing kantongé pangon, sing digawa, ya kuwi wadah watu lan bandilé dityangking. Mengkono enggoné Daved metuki wong Filistèn kuwi.

⁴¹Wong Filistèn kuwi mundak nyedaki marang Daved lan wong sing nggawa tamèng ing ngarepé.

⁴²Waktu wong Filistèn kuwi nyawang adoh lan weruh Daved, Daved disepèlèkké, awit enom abang lan ngganteng.

⁴³Wong Filistèn kuwi ngomong marang Daved: “Aku iki apa kok anggep asu, nanging enggonmu metuki perang karo aku nganggo teken?” Terus atas jenengé para allahé wong Filistèn, nyepatani Daved.

⁴⁴Wong Filistèn kuwi ngomong marang Daved menèh: “Mapakka perang karo aku, aku bakal makakké dagingmu marang manuk-manuk ing awang-awang lan kewan ing ara-ara.”

⁴⁵Nanging Daved ngomong marang wong Filistèn kuwi: “Enggonmu metuki aku karo nggawa pedang lan tumbak lan tlempak, nanging aku metuk kowé atas asmané GUSTI sing ngwasani langit lan bumi Gusti Allahé Israèl, sing kok tantang kuwi.

⁴⁶Ing dina iki uga GUSTI bakal masrahaké kowé ing tanganku lan aku bakal ngalahké kowé lan nugel gulumu; ing dina iki uga aku bakal makakaké batangmu lan batangé suradadu Filistèn marang manuk-manuk ing awang-awang lan marang kéwan galak, supaya sak lumahé bumi pada ngertia, yèn Israèl nduwé Gusti Allah.

⁴⁷Lan wong sak pasamuan pada ngertia, yèn GUSTI enggoné mitulungi ora karo pedang lan tlempak. Awit peperangan kuwi ing tangané GUSTI lan Panjenengané masrahaké kowé ing tanganku.”

⁴⁸Bareng wong Filistèn kuwi maju metuki Daved, Daved gelis-gelis mblayu marani prajurité mungsuh, metuki wong Filistèn kuwi.

⁴⁹Daved terus ngrogoh watu ing kantongé lan dibandilaké, ngenèngi batuké wong Filistèn kuwi, nganti watuné mantyep ing batuké, wong mau terus tiba mengkurep ing bumi.

⁵⁰Mengkono enggoné Daved ngalahké wong Filistèn kuwi nganggo bandil lan watu; Daved ngalahké lan matèni wong Filistèn kuwi tanpa nyekel pedang.

⁵¹Daved terus mlayoni wong Filistèn kuwi, ngadek ing sandingé, pedangé didudut sangka rangkané, wong mau terus dipatèni. Sirahé diketok karo pedang kuwi. Bareng wong Filistèn pada weruh, yèn jagoné wis mati, terus pada mblayu.

⁵²Wong Israèl lan wong Yéhuda pada ngadek karo surak-surak lan terus ngoyak wong Filistèn nganti tekan ing sak tyedaké Gat lan gapurané Ekron. Lan wong sing pada dipatèni sangka tunggalé bangsa Filistèn pating glémpang ing dalan sing tekan ing Saaraim, tekan ing Gat lan ing Ekron.

⁵³Wong Israèl terus pada mulih sangka enggoné ngoyak-oyak wong Filistèn sing ngidap-idapi kuwi, terus ngrampasi tarup-tarupé.

⁵⁴Daved njupuk sirahé wong Filistèn sing ditugel kuwi digawa menyang Yérusalèm, nanging gamané didèkèkké ing tarupé.

⁵⁵Waktu Saul ngerti Daved maju metuki wong Filistèn kuwi, Saul takon marang Abnèr, penggedéné perjurit perang: “Wong enom kuwi anaké sapa, Abnèr?” Semauré Abnèr: “Kanggo jeneng ratu sing urip, duh ratu, sakjané kula ora ngerti.”

⁵⁶Saul terus ngomong; “Takokna, wong enom kuwi anaké sapa?”

⁵⁷Sakwisé Daved bali sangka nggoné ngalahké wong Filistèn mau, Abnèr nyeluk dèwèké diadepké ing ngarepé Saul, karo ijik nyangking sirahé wong Filistèn kuwi.

⁵⁸Pitakoné Saul: “Hé wong enom, kowé kuwi anaké sapa?” Semauré Daved: “Kula kuwi anak abdimu Isai, wong ing Bètléhèm.”