Read Clementine Vulgate Genesis 44 Bible Online

Genesis 44 - Clementine Vulgate bible

Genesis 44

¹Præcepit autem Joseph dispensatori domus suæ, dicens: Imple saccos eorum frumento, quantum possunt capere: et pone pecuniam singulorum in summitate sacci.

²Scyphum autem meum argenteum, et pretium quod dedit tritici, pone in ore sacci junioris. Factumque est ita.

³Et orto mane, dimissi sunt cum asinis suis.

⁴Jamque urbem exierant, et processerant paululum: tunc Joseph accersito dispensatore domus, Surge, inquit, et persequere viros: et apprehensis dicito: Quare reddidistis malum pro bono?

⁵scyphus, quem furati estis, ipse est in quo bibit dominus meus, et in quo augurari solet: pessimam rem fecistis.

⁶Fecit ille ut jusserat: et apprehensis per ordinem locutus est.

⁷Qui responderunt: Quare sic loquitur dominus noster, ut servi tui tantum flagitii commiserint?

⁸pecuniam, quam invenimus in summitate saccorum, reportavimus ad te de terra Chanaan: et quomodo consequens est ut furati simus de domo domini tui aurum vel argentum?

⁹apud quemcumque fuerit inventum servorum tuorum quod quæris, moriatur, et nos erimus servi domini nostri.

¹⁰Qui dixit eis: Fiat juxta vestram sententiam: apud quemcumque fuerit inventus, ipse sit servus meus, vos autem eritis innoxii.

¹¹Itaque festinato deponentes in terram saccos, aperuerunt singuli.

¹²Quos scrutatus, incipiens a majore usque ad minimum, invenit scyphum in sacco Benjamin.

¹³At illi, scissis vestibus, oneratisque rursum asinis, reversi sunt in oppidum.

¹⁴Primusque Judas cum fratribus ingressus est ad Joseph (necdum enim de loco abierat) omnesque ante eum pariter in terram corruerunt.

¹⁵Quibus ille ait: Cur sic agere voluistis? an ignoratis quod non sit similis mei in augurandi scientia?

¹⁶Cui Judas: Quid respondebimus, inquit, domino meo? vel quid loquemur, aut juste poterimus obtendere? Deus invenit iniquitatem servorum tuorum: en omnes servi sumus domini mei, et nos, et apud quem inventus est scyphus.

¹⁷Respondit Joseph: Absit a me ut sic agam: qui furatus est scyphum, ipse sit servus meus: vos autem abite liberi ad patrem vestrum.

¹⁸Accedens autem propius Judas, confidenter ait: Oro, domini mi, loquatur servus tuus verbum in auribus tuis, et ne irascaris famulo tuo: tu es enim post Pharaonem

¹⁹dominus meus. Interrogasti prius servos tuos: Habetis patrem aut fratrem?

²⁰et nos respondimus tibi domino meo: Est nobis pater senex, et puer parvulus, qui in senectute illius natus est: cujus uterinus frater mortuus est: et ipsum solum habet mater sua, pater vero tenere diliget eum.

²¹Dixistique servis tuis: Adducite eum ad me, et ponam oculos meos super illum.

²²Suggessimus domino meo: Non potest puer relinquere patrem suum: si enim illum dimiserit, morietur.

²³Et dixisti servis tuis: Nisi venerit frater vester minimus vobiscum, non videbitis amplius faciem meam.

²⁴Cum ergo ascendissemus ad famulum tuum patrem nostrum, narravimus ei omnia quæ locutus est dominus meus.

²⁵Et dixit pater noster: Revertimini, et emite nobis parum tritici.

²⁶Cui diximus: Ire non possumus: si frater noster minimus descenderit nobiscum, proficiscemur simul: alioquin illo absente, non audemus videre faciem viri.

²⁷Ad quæ ille respondit: Vos scitis quod duos genuerit mihi uxor mea.

²⁸Egressus est unus, et dixistis: Bestia devoravit eum: et hucusque non comparet.

²⁹Si tuleritis et istum, et aliquid ei in via contigerit, deducetis canos meos cum mœrore ad inferos.

³⁰Igitur si intravero ad servum tuum patrem nostrum, et puer defuerit (cum anima illius ex hujus anima pendeat),

³¹videritque eum non esse nobiscum, morietur, et deducent famuli tui canos ejus cum dolore ad inferos.

³²Ego proprie servus tuus sim qui in meam hunc recepi fidem, et spopondi dicens: Nisi reduxero eum, peccati reus ero in patrem meum omni tempore.

³³Manebo itaque servus tuus pro puero in ministerio domini mei, et puer ascendat cum fratribus suis.

³⁴Non enim possum redire ad patrem meum, absente puero: ne calamitatis, quæ oppressura est patrem meum, testis assistam.