Read Clementine Vulgate Tobias 10 Bible Online

Tobias 10 - Clementine Vulgate bible

Tobias 10

¹Cum vero moras faceret Tobias, causa nuptiarum, sollicitus erat pater ejus Tobias, dicens? Putas quare moratur filius meus, aut quare detentus est ibi?

²Putasne Gabelus mortuus est, et nemo reddet illi pecuniam?

³Cœpit autem contristari nimis ipse et Anna uxor ejus cum eo? et cœperunt ambo simul flere? eo quod die statuto minime reverteretur filius eorum ad eos.

⁴Flebat igitur mater ejus irremediabilibus lacrimis, atque dicebat? Heu, heu me, fili mi ! ut quid te misimus peregrinari, lumen oculorum nostrorum, baculum senectutis nostræ, solatium vitæ nostræ, spem posteritatis nostræ?

⁵omnia simul in te uno habentes, te non debuimus dimittere a nobis.

⁶Cui dicebat Tobias? Tace, et noli turbari? sanus est filius noster? satis fidelis est vir ille, cum quo misimus eum.

⁷Illa autem nullo modo consolari poterat, sed quotidie exiliens circumspiciebat, et circuibat vias omnes, per quas spes remeandi videbatur, ut procul videret eum, si fieri posset, venientem.

⁸At vero Raguel dicebat ad generum suum? Mane hic, et ego mittam nuntium salutis de te ad Tobiam patrem tuum.

⁹Cui Tobias ait? Ego novi quia pater meus et mater mea modo dies computant, et cruciatur spiritus eorum in ipsis.

¹⁰Cumque verbis multis rogaret Raguel Tobiam, et ille eum nulla ratione vellet audire, tradidit ei Saram, et dimidiam partem omnis substantiæ suæ in pueris, in puellis, in pecudibus, in camelis, et in vaccis, et in pecunia multa? et salvum atque gaudentem dimisit eum a se,

¹¹dicens? Angelus Domini sanctus sit in itinere vestro, perducatque vos incolumes, et inveniatis omnia recte circa parentes vestros, et videant oculi mei filios vestros priusquam moriar.

¹²Et apprehendentes parentes filiam suam, osculati sunt eam? et dimiserunt ire,

¹³monentes eam honorare soceros, diligere maritum, regere familiam, gubernare domum, et seipsam irreprehensibilem exhibere.