Read Clementine Vulgate Iob 39 Bible Online

Iob 39 - Clementine Vulgate bible

Iob 39

¹Numquid nosti tempus partus ibicum in petris? vel parturientes cervas observasti?

²Dinumerasti menses conceptus earum, et scisti tempus partus earum?

³Incurvantur ad fœtum, et pariunt, et rugitus emittunt.

⁴Separantur filii earum, et pergunt ad pastum: egrediuntur, et non revertuntur ad eas.

⁵Quis dimisit onagrum liberum, et vincula ejus quis solvit?

⁶cui dedi in solitudine domum, et tabernacula ejus in terra salsuginis.

⁷Contemnit multitudinem civitatis: clamorem exactoris non audit.

⁸Circumspicit montes pascuæ suæ, et virentia quæque perquirit.

⁹Numquid volet rhinoceros servire tibi, aut morabitur ad præsepe tuum?

¹⁰Numquid alligabis rhinocerota ad arandum loro tuo, aut confringet glebas vallium post te?

¹¹Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine ejus, et derelinques ei labores tuos?

¹²Numquid credes illi quod sementem reddat tibi, et aream tuam congreget?

¹³Penna struthionis similis est pennis herodii et accipitris.

¹⁴Quando derelinquit ova sua in terra, tu forsitan in pulvere calefacies ea?

¹⁵Obliviscitur quod pes conculcet ea, aut bestia agri conterat.

¹⁶Duratur ad filios suos, quasi non sint sui: frustra laboravit, nullo timore cogente.

¹⁷Privavit enim eam Deus sapientia, nec dedit illi intelligentiam.

¹⁸Cum tempus fuerit, in altum alas erigit: deridet equum et ascensorem ejus.

¹⁹Numquid præbebis equo fortitudinem, aut circumdabis collo ejus hinnitum?

²⁰Numquid suscitabis eum quasi locustas? gloria narium ejus terror.

²¹Terram ungula fodit, exultat audacter: in occursum pergit armatis.

²²Contemnit pavorem, nec cedit gladio.

²³Super ipsum sonabit pharetra: vibrabit hasta et clypeus:

²⁴fervens et fremens sorbet terram, nec reputat tubæ sonare clangorem.

²⁵Ubi audierit buccinam, dicit: Vah ! procul odoratur bellum, exhortationem ducum, et ululatum exercitus.

²⁶Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter, expandens alas suas ad austrum?

²⁷Numquid ad præceptum tuum elevabitur aquila, et in arduis ponet nidum suum?

²⁸In petris manet, et in præruptis silicibus commoratur atque inaccessis rupibus.

²⁹Inde contemplatur escam, et de longe oculi ejus prospiciunt.

³⁰Pulli ejus lambent sanguinem: et ubicumque cadaver fuerit, statim adest.

³¹Et adjecit Dominus, et locutus est ad Job:

³²Numquid qui contendit cum Deo, tam facile conquiescit? utique qui arguit Deum, debet respondere ei.

³³Respondens autem Job Domino, dixit:

³⁴Qui leviter locutus sum, respondere quid possum? manum meam ponam super os meum.

³⁵Unum locutus sum, quod utinam non dixissem: et alterum, quibus ultra non addam.