Read Clementine Vulgate Psalmorum 30 Bible Online

Psalmorum 30 - Clementine Vulgate bible

Psalmorum 30

¹In finem. Psalmus David, pro extasi.

²In te, Domine, speravi ; non confundar in æternum ; in justitia tua libera me.

³Inclina ad me aurem tuam ; accelera ut eruas me. Esto mihi in Deum protectorem, et in domum refugii, ut salvum me facias:

⁴quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu ; et propter nomen tuum deduces me et enutries me.

⁵Educes me de laqueo hoc quem absconderunt mihi, quoniam tu es protector meus.

⁶In manus tuas commendo spiritum meum ; redemisti me, Domine Deus veritatis.

⁷Odisti observantes vanitates supervacue ; ego autem in Domino speravi.

⁸Exsultabo, et lætabor in misericordia tua, quoniam respexisti humilitatem meam ; salvasti de necessitatibus animam meam.

⁹Nec conclusisti me in manibus inimici ; statuisti in loco spatioso pedes meos.

¹⁰Miserere mei, Domine, quoniam tribulor ; conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus.

¹¹Quoniam defecit in dolore vita mea, et anni mei in gemitibus. Infirmata est in paupertate virtus mea ; et ossa mea conturbata sunt.

¹²Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium, et vicinis meis valde, et timor notis meis ; qui videbant me foras fugerunt a me.

¹³Oblivioni datus sum, tamquam mortuus a corde. Factus sum tamquam vas perditum ;

¹⁴quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu. In eo dum convenirent simul adversum me, accipere animam meam consiliati sunt.

¹⁵Ego autem in te speravi, Domine ; dixi: Deus meus es tu ;

¹⁶in manibus tuis sortes meæ: eripe me de manu inimicorum meorum, et a persequentibus me.

¹⁷Illustra faciem tuam super servum tuum ; salvum me fac in misericordia tua.

¹⁸Domine, non confundar, quoniam invocavi te. Erubescant impii, et deducantur in infernum ;

¹⁹muta fiant labia dolosa, quæ loquuntur adversus justum iniquitatem, in superbia, et in abusione.

²⁰Quam magna multitudo dulcedinis tuæ, Domine, quam abscondisti timentibus te ! Perfecisti eis qui sperant in te, in conspectu filiorum hominum.

²¹Abscondes eos in abscondito faciei tuæ, a conturbatione hominum ; proteges eos in tabernaculo tuo, a contradictione linguarum.

²²Benedictus Dominus, quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita.

²³Ego autem dixi in excessu mentis meæ: Projectus sum a facie oculorum tuorum: ideo exaudisti vocem orationis meæ, dum clamarem ad te.

²⁴Diligite Dominum, omnes sancti ejus, quoniam veritatem requiret Dominus, et retribuet abundanter facientibus superbiam.

²⁵Viriliter agite, et confortetur cor vestrum, omnes qui speratis in Domino.