Read Clementine Vulgate Psalmorum 77 Bible Online

Psalmorum 77 - Clementine Vulgate bible

Psalmorum 77

¹Intellectus Asaph. Attendite, popule meus, legem meam ; inclinate aurem vestram in verba oris mei.

²Aperiam in parabolis os meum ; loquar propositiones ab initio ;

³quanta audivimus et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis.

⁴Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera, narrantes laudes Domini et virtutes ejus, et mirabilia ejus quæ fecit.

⁵Et suscitavit testimonium in Jacob, et legem posuit in Israël, quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis:

⁶ut cognoscat generatio altera ; filii qui nascentur et exsurgent, et narrabunt filiis suis,

⁷ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei, et mandata ejus exquirant ;

⁸ne fiant, sicut patres eorum, generatio prava et exasperans ; generatio quæ non direxit cor suum, et non est creditus cum Deo spiritus ejus.

⁹Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli.

¹⁰Non custodierunt testamentum Dei, et in lege ejus noluerunt ambulare.

¹¹Et obliti sunt benefactorum ejus, et mirabilium ejus quæ ostendit eis.

¹²Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Ægypti, in campo Taneos.

¹³Interrupit mare, et perduxit eos ; et statuit aquas quasi in utre,

¹⁴et deduxit eos in nube diei, et tota nocte in illuminatione ignis.

¹⁵Interrupit petram in eremo, et adaquavit eos velut in abysso multa.

¹⁶Et eduxit aquam de petra, et deduxit tamquam flumina aquas.

¹⁷Et apposuerunt adhuc peccare ei ; in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.

¹⁸Et tentaverunt Deum in cordibus suis, ut peterent escas animabus suis.

¹⁹Et male locuti sunt de Deo ; dixerunt: Numquid poterit Deus parare mensam in deserto?

²⁰quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo?

²¹Ideo audivit Dominus et distulit ; et ignis accensus est in Jacob, et ira ascendit in Israël ;

²²quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari ejus.

²³Et mandavit nubibus desuper, et januas cæli aperuit.

²⁴Et pluit illis manna ad manducandum, et panem cæli dedit eis.

²⁵Panem angelorum manducavit homo ; cibaria misit eis in abundantia.

²⁶Transtulit austrum de cælo, et induxit in virtute sua africum.

²⁷Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata.

²⁸Et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum.

²⁹Et manducaverunt, et saturati sunt nimis ; et desiderium eorum attulit eis ;

³⁰non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum ;

³¹et ira Dei ascendit super eos ; et occidit pingues eorum, et electos Israël impedivit.

³²In omnibus his peccaverunt adhuc, et non crediderunt in mirabilibus ejus.

³³Et defecerunt in vanitate dies eorum, et anni eorum cum festinatione.

³⁴Cum occideret eos, quærebant eum et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum.

³⁵Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum, et Deus excelsus redemptor eorum est.

³⁶Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei ;

³⁷cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles habiti sunt in testamento ejus.

³⁸Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam, et non accendit omnem iram suam.

³⁹Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens.

⁴⁰Quoties exacerbaverunt eum in deserto, in iram concitaverunt eum in inaquoso?

⁴¹Et conversi sunt, et tentaverunt Deum, et sanctum Israël exacerbaverunt.

⁴²Non sunt recordati manus ejus, die qua redemit eos de manu tribulantis ;

⁴³sicut posuit in Ægypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos ;

⁴⁴et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent.

⁴⁵Misit in eos cœnomyiam, et comedit eos, et ranam, et disperdidit eos ;

⁴⁶et dedit ærugini fructus eorum, et labores eorum locustæ ;

⁴⁷et occidit in grandine vineas eorum, et moros eorum in pruina ;

⁴⁸et tradidit grandini jumenta eorum, et possessionem eorum igni ;

⁴⁹misit in eos iram indignationis suæ, indignationem, et iram, et tribulationem, immissiones per angelos malos ;

⁵⁰viam fecit semitæ iræ suæ, non pepercit a morte animabus eorum, et jumenta eorum in morte conclusit ;

⁵¹et percussit omne primogenitum in terra Ægypti, primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham ;

⁵²et abstulit sicut oves populum suum, et perduxit eos tamquam gregem in deserto ;

⁵³et deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare.

⁵⁴Et induxit eos in montem sanctificationis suæ, montem quem acquisivit dextera ejus ; et ejecit a facie eorum gentes, et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis ;

⁵⁵et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israël.

⁵⁶Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum, et testimonia ejus non custodierunt.

⁵⁷Et averterunt se, et non servaverunt pactum, quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.

⁵⁸In iram concitaverunt eum in collibus suis, et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt.

⁵⁹Audivit Deus, et sprevit, et ad nihilum redegit valde Israël.

⁶⁰Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.

⁶¹Et tradidit in captivitatem virtutem eorum, et pulchritudinem eorum in manus inimici.

⁶²Et conclusit in gladio populum suum, et hæreditatem suam sprevit.

⁶³Juvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt lamentatæ.

⁶⁴Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduæ eorum non plorabantur.

⁶⁵Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino.

⁶⁶Et percussit inimicos suos in posteriora, opprobrium sempiternum dedit illis.

⁶⁷Et repulit tabernaculum Joseph, et tribum Ephraim non elegit.

⁶⁸Sed elegit tribum Juda, montem Sion, quem dilexit.

⁶⁹Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum, in terra quam fundavit in sæcula.

⁷⁰Et elegit David, servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium ; de post fœtantes accepit eum:

⁷¹pascere Jacob, servum suum, et Israël, hæreditatem suam.

⁷²Et pavit eos in innocentia cordis sui, et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.