Read Clementine Vulgate Proverbiorum 17 Bible Online

Proverbiorum 17 - Clementine Vulgate bible

Proverbiorum 17

¹Melior est buccella sicca cum gaudio, quam domus plena victimis cum jurgio.

²Servus sapiens dominabitur filiis stultis, et inter fratres hæreditatem dividet.

³Sicut igne probatur argentum et aurum camino, ita corda probat Dominus.

⁴Malus obedit linguæ iniquæ, et fallax obtemperat labiis mendacibus.

⁵Qui despicit pauperem exprobrat factori ejus, et qui ruina lætatur alterius non erit impunitus.

⁶Corona senum filii filiorum, et gloria filiorum patres eorum.

⁷Non decent stultum verba composita, nec principem labium mentiens.

⁸Gemma gratissima exspectatio præstolantis ; quocumque se vertit, prudenter intelligit.

⁹Qui celat delictum quærit amicitias ; qui altero sermone repetit, separat fœderatos.

¹⁰Plus proficit correptio apud prudentem, quam centum plagæ apud stultum.

¹¹Semper jurgia quærit malus ; angelus autem crudelis mittetur contra eum.

¹²Expedit magis ursæ occurrere raptis fœtibus, quam fatuo confidenti in stultitia sua.

¹³Qui reddit mala pro bonis, non recedet malum de domo ejus.

¹⁴Qui dimittit aquam caput est jurgiorum, et antequam patiatur contumeliam judicium deserit.

¹⁵Qui justificat impium, et qui condemnat justum, abominabilis est uterque apud Deum.

¹⁶Quid prodest stulto habere divitias, cum sapientiam emere non possit? Qui altum facit domum suam quærit ruinam, et qui evitat discere incidet in mala.

¹⁷Omni tempore diligit qui amicus est, et frater in angustiis comprobatur.

¹⁸Stultus homo plaudet manibus, cum spoponderit pro amico suo.

¹⁹Qui meditatur discordias diligit rixas, et qui exaltat ostium quærit ruinam.

²⁰Qui perversi cordis est non inveniet bonum, et qui vertit linguam incidet in malum.

²¹Natus est stultus in ignominiam suam ; sed nec pater in fatuo lætabitur.

²²Animus gaudens ætatem floridam facit ; spiritus tristis exsiccat ossa.

²³Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas judicii.

²⁴In facie prudentis lucet sapientia ; oculi stultorum in finibus terræ.

²⁵Ira patris filius stultus, et dolor matris quæ genuit eum.

²⁶Non est bonum damnum inferre justo, nec percutere principem qui recta judicat.

²⁷Qui moderatur sermones suos doctus et prudens est, et pretiosi spiritus vir eruditus.

²⁸Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur, et si compresserit labia sua, intelligens.