Read Clementine Vulgate Ecclesiasticus 5 Bible Online

Ecclesiasticus 5 - Clementine Vulgate bible

Ecclesiasticus 5

¹Ne temere quid loquaris, neque cor tuum sit velox ad proferendum sermonem coram Deo. Deus enim in cælo, et tu super terram ; idcirco sint pauci sermones tui.

²Multas curas sequuntur somnia, et in multis sermonibus invenietur stultitia.

³Si quid vovisti Deo, ne moreris reddere: displicet enim ei infidelis et stulta promissio, sed quodcumque voveris redde:

⁴multoque melius est non vovere, quam post votum promissa non reddere.

⁵Ne dederis os tuum ut peccare facias carnem tuam, neque dicas coram angelo: Non est providentia: ne forte iratus Deus contra sermones tuos dissipet cuncta opera manuum tuarum.

⁶Ubi multa sunt somnia, plurimæ sunt vanitates, et sermones innumeri ; tu vero Deum time.

⁷Si videris calumnias egenorum, et violenta judicia, et subverti justitiam in provincia, non mireris super hoc negotio: quia excelso excelsior est alius, et super hos quoque eminentiores sunt alii ;

⁸et insuper universæ terræ rex imperat servienti.

⁹Avarus non implebitur pecunia, et qui amat divitias fructum non capiet ex eis ; et hoc ergo vanitas.

¹⁰Ubi multæ sunt opes, multi et qui comedunt eas. Et quid prodest possessori, nisi quod cernit divitias oculis suis?

¹¹Dulcis est somnus operanti, sive parum sive multum comedat ; saturitas autem divitis non sinit eum dormire.

¹²Est et alia infirmitas pessima quam vidi sub sole: divitiæ conservatæ in malum domini sui.

¹³Pereunt enim in afflictione pessima: generavit filium qui in summa egestate erit.

¹⁴Sicut egressus est nudus de utero matris suæ, sic revertetur, et nihil auferet secum de labore suo.

¹⁵Miserabilis prorsus infirmitas: quomodo venit, sic revertetur. Quid ergo prodest ei quod laboravit in ventum?

¹⁶cunctis diebus vitæ suæ comedit in tenebris, et in curis multis, et in ærumna atque tristitia.

¹⁷Hoc itaque visum est mihi bonum, ut comedat quis et bibat, et fruatur lætitia ex labore suo quo laboravit ipse sub sole, numero dierum vitæ suæ quos dedit ei Deus ; et hæc est pars illius.

¹⁸Et omni homini cui dedit Deus divitias atque substantiam, potestatemque ei tribuit ut comedat ex eis, et fruatur parte sua, et lætetur de labore suo: hoc est donum Dei.

¹⁹Non enim satis recordabitur dierum vitæ suæ, eo quod Deus occupet deliciis cor ejus.