Read Clementine Vulgate Ecclesiasticus 7 Bible Online

Ecclesiasticus 7 - Clementine Vulgate bible

Ecclesiasticus 7

¹Quid necesse est homini majora se quærere, cum ignoret quid conducat sibi in vita sua, numero dierum peregrinationis suæ, et tempore quod velut umbra præterit? aut quis ei poterit indicare quod post eum futurum sub sole sit?

²Melius est nomen bonum quam unguenta pretiosa, et dies mortis die nativitatis.

³Melius est ire ad domum luctus quam ad domum convivii ; in illa enim finis cunctorum admonetur hominum, et vivens cogitat quid futurum sit.

⁴Melior est ira risu, quia per tristitiam vultus corrigitur animus delinquentis.

⁵Cor sapientium ubi tristitia est, et cor stultorum ubi lætitia.

⁶Melius est a sapiente corripi, quam stultorum adulatione decipi ;

⁷quia sicut sonitus spinarum ardentium sub olla, sic risus stulti. Sed et hoc vanitas.

⁸Calumnia conturbat sapientem, et perdet robur cordis illius.

⁹Melior est finis orationis quam principium. Melior est patiens arrogante.

¹⁰Ne sis velox ad irascendum, quia ira in sinu stulti requiescit.

¹¹Ne dicas: Quid putas causæ est quod priora tempora meliora fuere quam nunc sunt? stulta enim est hujuscemodi interrogatio.

¹²Utilior est sapientia cum divitiis, et magis prodest videntibus solem.

¹³Sicut enim protegit sapientia, sic protegit pecunia ; hoc autem plus habet eruditio et sapientia, quod vitam tribuunt possessori suo.

¹⁴Considera opera Dei, quod nemo possit corrigere quem ille despexerit.

¹⁵In die bona fruere bonis, et malam diem præcave ; sicut enim hanc, sic et illam fecit Deus, ut non inveniat homo contra eum justas querimonias.

¹⁶Hæc quoque vidi in diebus vanitatis meæ: justus perit in justitia sua, et impius multo vivit tempore in malitia sua.

¹⁷Noli esse justus multum, neque plus sapias quam necesse est, ne obstupescas.

¹⁸Ne impie agas multum, et noli esse stultus, ne moriaris in tempore non tuo.

¹⁹Bonum est te sustentare justum: sed et ab illo ne subtrahas manum tuam ; quia qui timet Deum nihil negligit.

²⁰Sapientia confortavit sapientem super decem principes civitatis ;

²¹non est enim homo justus in terra qui faciat bonum et non peccet.

²²Sed et cunctis sermonibus qui dicuntur ne accomodes cor tuum, ne forte audias servum tuum maledicentem tibi ;

²³scit enim conscientia tua quia et tu crebro maledixisti aliis.

²⁴Cuncta tentavi in sapientia. Dixi: Sapiens efficiar: et ipsa longius recessit a me,

²⁵multo magis quam erat. Et alta profunditas, quis inveniet eam?

²⁶Lustravi universa animo meo, ut scirem et considerarem, et quærerem sapientiam, et rationem, et ut cognoscerem impietatem stulti, et errorem imprudentium:

²⁷et inveni amariorem morte mulierem, quæ laqueus venatorum est, et sagena cor ejus ; vincula sunt manus illius. Qui placet Deo effugiet illam ; qui autem peccator est capietur ab illa.

²⁸Ecce hoc inveni, dixit Ecclesiastes, unum et alterum ut invenirem rationem,

²⁹quam adhuc quærit anima mea, et non inveni. Virum de mille unum reperi ; mulierem ex omnibus non inveni.

³⁰Solummodo hoc inveni, quod fecerit Deus hominem rectum, et ipse se infinitis miscuerit quæstionibus. Quis talis ut sapiens est? et quis cognovit solutionem verbi?