Read Clementine Vulgate Isaiae 14 Bible Online

Isaiae 14 - Clementine Vulgate bible

Isaiae 14

¹Prope est ut veniat tempus ejus, et dies ejus non elongabuntur. Miserebitur enim Dominus Jacob, et eliget adhuc de Israël, et requiescere eos faciet super humum suam ; adjungetur advena ad eos, et adhærebit domui Jacob.

²Et tenebunt eos populi, et adducent eos in locum suum ; et possidebit eos domus Israël super terram Domini in servos et ancillas: et erunt capientes eos qui se ceperant, et subjicient exactores suos.

³Et erit in die illa: cum requiem dederit tibi Deus a labore tuo, et a concussione tua, et a servitute dura qua ante servisti,

⁴sumes parabolam istam contra regem Babylonis, et dices: Quomodo cessavit exactor ; quievit tributum?

⁵Contrivit Dominus baculum impiorum, virgam dominantium,

⁶cædentem populos in indignatione plaga insanabili, subjicientem in furore gentes, persequentem crudeliter.

⁷Conquievit et siluit omnis terra, gavisa est et exsultavit ;

⁸abietes quoque lætatæ sunt super te, et cedri Libani: ex quo dormisti, non ascendet qui succidat nos.

⁹Infernus subter conturbatus est in occursum adventus tui ; suscitavit tibi gigantes. Omnes principes terræ surrexerunt de soliis suis, omnes principes nationum.

¹⁰Universi respondebunt, et dicent tibi: Et tu vulneratus es sicut et nos ; nostri similis effectus es.

¹¹Detracta est ad inferos superbia tua, concidit cadaver tuum ; subter te sternetur tinea, et operimentum tuum erunt vermes.

¹²Quomodo cecidisti de cælo, Lucifer, qui mane oriebaris? corruisti in terram, qui vulnerabas gentes?

¹³Qui dicebas in corde tuo: In cælum conscendam, super astra Dei exaltabo solium meum ; sedebo in monte testamenti, in lateribus aquilonis ;

¹⁴ascendam super altitudinem nubium, similis ero Altissimo?

¹⁵Verumtamen ad infernum detraheris, in profundum laci.

¹⁶Qui te viderint, ad te inclinabuntur, teque prospicient: Numquid iste est vir qui conturbavit terram, qui concussit regna,

¹⁷qui posuit orbem desertum, et urbes ejus destruxit, vinctis ejus non aperuit carcerem?

¹⁸Omnes reges gentium universi dormierunt in gloria, vir in domo sua ;

¹⁹tu autem projectus es de sepulchro tuo, quasi stirps inutilis pollutus, et obvolutus cum his qui interfecti sunt gladio, et descenderunt ad fundamenta laci, quasi cadaver putridum.

²⁰Non habebis consortium, neque cum eis in sepultura ; tu enim terram tuam disperdidisti, tu populum tuum occidisti: non vocabitur in æternum semen pessimorum.

²¹Præparate filios ejus occisioni, in iniquitate patrum suorum: non consurgent, nec hæreditabunt terram, neque implebunt faciem orbis civitatum.

²²Et consurgam super eos, dicit Dominus exercituum ; et perdam Babylonis nomen, et reliquias, et germen, et progeniem, dicit Dominus ;

²³et ponam eam in possessionem ericii, et in paludes aquarum, et scopabo eam in scopa terens, dicit Dominus exercituum.

²⁴Juravit Dominus exercituum, dicens: Si non, ut putavi, ita erit ; et quomodo mente tractavi,

²⁵sic eveniet: ut conteram Assyrium in terra mea, et in montibus meis conculcem eum ; et auferetur ab eis jugum ejus, et onus illius ab humero eorum tolletur.

²⁶Hoc consilium quod cogitavi super omnem terram ; et hæc est manus extenta super universas gentes.

²⁷Dominus enim exercituum decrevit ; et quis poterit infirmare? et manus ejus extenta ; et quis avertet eam?

²⁸In anno quo mortuus est rex Achaz, factum est onus istud:

²⁹Ne lætaris, Philisthæa omnis tu, quoniam comminuta est virga percussoris tui ; de radice enim colubri egredietur regulus, et semen ejus absorbens volucrem.

³⁰Et pascentur primogeniti pauperum, et pauperes fiducialiter requiescent ; et interire faciam in fame radicem tuam, et reliquias tuas interficiam.

³¹Ulula, porta ; clama civitas ; prostrata est Philisthæa omnis ; ab aquilone enim fumus veniet, et non est qui effugiet agmen ejus.

³²Et quid respondebitur nuntiis gentis? Quia Dominus fundavit Sion, et in ipso sperabunt pauperes populi ejus.