Read Clementine Vulgate Isaiae 26 Bible Online

Isaiae 26 - Clementine Vulgate bible

Isaiae 26

¹In die illa cantabitur canticum istud in terra Juda: Urbs fortitudinis nostræ Sion ; salvator ponetur in ea murus et antemurale.

²Aperite portas, et ingrediatur gens justa, custodiens veritatem.

³Vetus error abiit: servabis pacem ; pacem, quia in te speravimus.

⁴Sperastis in Domino in sæculis æternis ; in Domino Deo forti in perpetuum.

⁵Quia incurvabit habitantes in excelso ; civitatem sublimem humiliabit: humiliabit eam usque ad terram, detrahet eam usque ad pulverem.

⁶Conculcabit eam pes, pedes pauperis, gressus egenorum.

⁷Semita justi recta est, rectus callis justi ad ambulandum.

⁸Et in semita judiciorum tuorum, Domine, sustinuimus te: nomen tuum et memoriale tuum in desiderio animæ.

⁹Anima mea desideravit te in nocte, sed et spiritu meo in præcordiis meis de mane vigilabo ad te. Cum feceris judicia tua in terra, justitiam discent habitatores orbis.

¹⁰Misereamur impio, et non discet justitiam ; in terra sanctorum iniqua gessit, et non videbit gloriam Domini.

¹¹Domine, exaltetur manus tua, et non videant ; videant, et confundantur zelantes populi ; et ignis hostes tuos devoret.

¹²Domine, dabis pacem nobis: omnia enim opera nostra operatus es nobis.

¹³Domine Deus noster, possederunt nos domini absque te ; tantum in te recordemur nominis tui.

¹⁴Morientes non vivant, gigantes non resurgant: propterea visitasti et contrivisti eos, et perdidisti omnem memoriam eorum.

¹⁵Indulsisti genti, Domine, indulsisti genti, numquid glorificatus es? elongasti omnes terminos terræ.

¹⁶Domine, in angustia requisierunt te, in tribulatione murmuris doctrina tua eis.

¹⁷Sicut quæ concipit, cum appropinquaverit ad partum, dolens clamat in doloribus suis, sic facti sumus a facie tua, Domine.

¹⁸Concepimus, et quasi parturivimus, et peperimus spiritum. Salutes non fecimus in terra ; ideo non ceciderunt habitatores terræ.

¹⁹Vivent mortui tui, interfecti mei resurgent. Expergiscimini, et laudate, qui habitatis in pulvere, quia ros lucis ros tuus, et terram gigantum detrahes in ruinam.

²⁰Vade, populus meus, intra in cubicula tua ; claude ostia tua super te, abscondere modicum ad momentum, donec pertranseat indignatio.

²¹Ecce enim Dominus egredietur de loco suo, ut visitet iniquitatem habitatoris terræ contra eum ; et revelabit terra sanguinem suum, et non operiet ultra interfectos suos.