Read Clementine Vulgate Isaiae 38 Bible Online

Isaiae 38 - Clementine Vulgate bible

Isaiae 38

¹In diebus illis ægrotavit Ezechias usque ad mortem ; et introivit ad eum Isaias, filius Amos, propheta, et dixit ei: Hæc dicit Dominus: Dispone domui tuæ, quia morieris tu, et non vives.

²Et convertit Ezechias faciem suam ad parietem, et oravit ad Dominum,

³et dixit: Obsecro, Domine, memento, quæso, quomodo ambulaverim coram te in veritate et in corde perfecto, et quod bonum est in oculis tuis fecerim. Et flevit Ezechias fletu magno.

⁴Et factum est verbum Domini ad Isaiam, dicens:

⁵Vade, et dic Ezechiæ: Hæc dicit Dominus Deus David patris tui: Audivi orationem tuam, et vidi lacrimas tuas ; ecce ego adjiciam super dies tuos quindecim annos,

⁶et de manu regis Assyriorum eruam te, et civitatem istam, et protegam eam.

⁷Hoc autem tibi erit signum a Domino, quia faciet Dominus verbum hoc quod locutus est:

⁸ecce ego reverti faciam umbram linearum per quas descenderat in horologio Achaz in sole, retrorsum decem lineis. Et reversus est sol decem lineis per gradus quos descenderat.

⁹Scriptura Ezechiæ, regis Juda, cum ægrotasset et convaluisset de infirmitate sua.

¹⁰Ego dixi in dimidio dierum meorum: Vadam ad portas inferi ; quæsivi residuum annorum meorum.

¹¹Dixi: Non videbo Dominum Deum in terra viventium ; non aspiciam hominem ultra, et habitatorem quietis.

¹²Generatio mea ablata est, et convoluta est a me, quasi tabernaculum pastorum. Præcisa est velut a texente vita mea ; dum adhuc ordirer, succidit me. De mane usque ad vesperam finies me.

¹³Sperabam usque ad mane ; quasi leo sic contrivit omnia ossa mea ; de mane usque ad vesperam finies me.

¹⁴Sicut pullus hirundinis, sic clamabo ; meditabor ut columba. Attenuati sunt oculi mei, suspicientes in excelsum. Domine, vim patior, responde pro me.

¹⁵Quid dicam, aut quid respondebit mihi, cum ipse fecerit? Recogitabo tibi omnes annos meos in amaritudine animæ meæ.

¹⁶Domine, si sic vivitur, et in talibus vita spiritus mei, corripies me, et vivificabis me.

¹⁷Ecce in pace amaritudo mea amarissima. Tu autem eruisti animam meam ut non periret ; projecisti post tergum tuum omnia peccata mea.

¹⁸Quia non infernus confitebitur tibi, neque mors laudabit te: non exspectabunt qui descendunt in lacum veritatem tuam.

¹⁹Vivens, vivens ipse confitebitur tibi, sicut et ego hodie ; pater filiis notam faciet veritatem tuam.

²⁰Domine, salvum me fac ! et psalmos nostros cantabimus cunctis diebus vitæ nostræ in domo Domini.

²¹Et jussit Isaias ut tollerent massam de ficis, et cataplasmarent super vulnus, et sanaretur.

²²Et dixit Ezechias: Quod erit signum quia ascendam in domum Domini?