Read Clementine Vulgate Isaiae 41 Bible Online

Isaiae 41 - Clementine Vulgate bible

Isaiae 41

¹Taceant ad me insulæ, et gentes mutent fortitudinem ; accedant, et tunc loquantur ; simul ad judicium propinquemus.

²Quis suscitavit ab oriente Justum, vocavit eum ut sequeretur se? Dabit in conspectu ejus gentes, et reges obtinebit ; dabit quasi pulverem gladio ejus, sicut stipulam vento raptam arcui ejus.

³Persequetur eos, transibit in pace, semita in pedibus ejus non apparebit.

⁴Quia hæc operatus est, et fecit, vocans generationes ab exordio? Ego Dominus, primus et novissimus ego sum.

⁵Viderunt insulæ, et timuerunt ; extrema terræ obstupuerunt, appropinquaverunt, et accesserunt.

⁶Unusquisque proximo suo auxiliabitur, et fratri suo dicet: Confortare.

⁷Confortavit faber ærarius percutiens malleo eum, qui cudebat tunc temporis, dicens: Glutino bonum est ; et confortavit eum clavis, ut non moveretur.

⁸Et tu, Israël, serve meus, Jacob quem elegi, semen Abraham amici mei:

⁹in quo apprehendi te ab extremis terræ, et a longinquis ejus vocavi te, et dixi tibi: Servus meus es tu, elegi te, et non abjeci te.

¹⁰Ne timeas, quia ego tecum sum ; ne declines, quia ego Deus tuus ; confortavi te, et auxiliatus sum tibi, et suscepit te dextera Justi mei.

¹¹Ecce confundentur et erubescent omnes qui pugnant adversum te ; erunt quasi non sint, et peribunt viri qui contradicunt tibi.

¹²Quæres eos, et non invenies, viros rebelles tuos ; erunt quasi non sint, et veluti consumptio homines bellantes adversum te.

¹³Quia ego Dominus Deus tuus, apprehendens manum tuam, dicensque tibi: Ne timeas ; ego adjuvi te.

¹⁴Noli timere, vermis Jacob, qui mortui estis ex Israël ; ego auxiliatus sum tibi, dicit Dominus, et redemptor tuus Sanctus Israël.

¹⁵Ego posui te quasi plaustrum triturans novum, habens rostra serrantia ; triturabis montes, et comminues, et colles quasi pulverem pones.

¹⁶Ventilabis eos, et ventus tollet, et turbo disperget eos ; et tu exsultabis in Domino, in Sancto Israël lætaberis.

¹⁷Egeni et pauperes quærunt aquas, et non sunt ; lingua eorum siti aruit. Ego Dominus exaudiam eos, Deus Israël, non derelinquam eos.

¹⁸Aperiam in supinis collibus flumina, et in medio camporum fontes, ponam desertum in stagna aquarum, et terram inviam in rivos aquarum.

¹⁹Dabo in solitudinem cedrum, et spinam, et myrtum, et lignum olivæ ; ponam in deserto abietem, ulmum, et buxum simul ;

²⁰ut videant et sciant, et recogitent, et intelligant pariter, quia manus Domini fecit hoc, et Sanctus Israël creavit illud.

²¹Prope facite judicium vestrum, dicit Dominus ; afferte, si quid forte habetis, dicit rex Jacob.

²²Accedant, et nuntient nobis quæcumque ventura sunt ; priora quæ fuerunt nuntiate ; et ponemus cor nostrum, et sciemus novissima eorum ; et quæ ventura sunt indicate nobis.

²³Annuntiate quæ ventura sunt in futurum, et sciemus quia dii estis vos ; bene quoque aut male, si potestis, facite ; et loquamur et videamus simul.

²⁴Ecce vos estis ex nihilo, et opus vestrum ex eo quod non est ; abominatio est qui elegit vos.

²⁵Suscitavi ab aquilone, et veniet ab ortu solis ; vocabit nomen meum ; et adducet magistratus quasi lutum, et velut plastes conculans humum.

²⁶Quis annuntiavit ab exordio ut sciamus, et a principio ut dicamus: Justus es? Non est neque annuntians, neque prædicens, neque audiens sermones vestros.

²⁷Primus ad Sion dicet: Ecce adsunt, et Jerusalem evangelistam dabo.

²⁸Et vidi, et non erat neque ex istis quisquam qui iniret consilium, et interrogatus responderet verbum.

²⁹Ecce omnes injusti et vana opera eorum ; ventus et inane simulacra eorum.