Read Clementine Vulgate Isaiae 42 Bible Online

Isaiae 42 - Clementine Vulgate bible

Isaiae 42

¹Ecce servus meus, suscipiam eum ; electus meus, complacuit sibi in illo anima mea: dedi spiritum meum super eum, judicium gentibus proferet.

²Non clamabit, neque accipiet personam ; nec audietur vox ejus foris.

³Calamum quassatum non conteret, et linum fumigans non extinguet ; in veritate educet judicium.

⁴Non erit tristis, neque turbulentus, donec ponat in terra judicium ; et legem ejus insulæ exspectabunt.

⁵Hæc dicit Dominus Deus, creans cælos, et extendens eos ; formans terram, et quæ germinant ex ea, dans flatum populo qui est super eam, et spiritum calcantibus eam.

⁶Ego Dominus vocavi te in justitia, et apprehendi manum tuam, et servavi te ; et dedi te in fœdus populi, in lucem gentium,

⁷ut aperires oculos cæcorum, et educeres de conclusione vinctum, de domo carceris sedentes in tenebris.

⁸Ego Dominus, hoc est nomen meum ; gloriam meam alteri non dabo, et laudem meam sculptilibus.

⁹Quæ prima fuerunt, ecce venerunt ; nova quoque ego annuntio: antequam oriantur, audita vobis faciam.

¹⁰Cantate Domino canticum novum, laus ejus ab extremis terræ, qui descenditis in mare, et plenitudo ejus ; insulæ, et habitatores earum.

¹¹Sublevetur desertum et civitates ejus. In domibus habitabit Cedar: laudate, habitatores petræ, de vertice montium clamabunt.

¹²Ponent Domino gloriam, et laudem ejus in insulis nuntiabunt.

¹³Dominus sicut fortis egredietur, sicut vir præliator suscitabit zelum ; vociferabitur, et clamabit: super inimicos suos confortabitur.

¹⁴Tacui semper, silui, patiens fui ; sicut parturiens loquar ; dissipabo, et absorbebo simul.

¹⁵Desertos faciam montes et colles, et omne gramen eorum exsiccabo ; et ponam flumina in insulas, et stagna arefaciam.

¹⁶Et ducam cæcos in viam quam nesciunt, et in semitis quas ignoraverunt ambulare eos faciam ; ponam tenebras coram eis in lucem, et prava in recta ; hæc verba feci eis, et non dereliqui eos.

¹⁷Conversi sunt retrorsum, confundantur confusione qui confidunt in sculptili, qui dicunt conflatili: Vos dii nostri.

¹⁸Surdi, audite ; et cæci, intuemini ad videndum.

¹⁹Quis cæcos, nisi servus meus ; et surdus, nisi ad quem nuntios meos misi? Quis cæcus, nisi qui venundatus est? et quis cæcus, nisi servus Domini?

²⁰Qui vides multa, nonne custodies? qui apertas habes aures, nonne audies?

²¹Et Dominus voluit ut sanctificaret eum, et magnificaret legem, et extolleret.

²²Ipse autem populus direptus, et vastatus ; laqueus juvenum omnes, et in domibus carcerum absconditi sunt ; facti sunt in rapinam, nec est qui eruat ; in direptionem, nec est qui dicat: Redde.

²³Quis est in vobis qui audiat hoc, attendat, et auscultet futura?

²⁴Quis dedit in direptionem Jacob, et Israël vastantibus? Nonne Dominus ipse, cui peccavimus? Et noluerunt in viis ejus ambulare, et non audierunt legem ejus.

²⁵Et effudit super eum indignationem furoris sui, et forte bellum ; et combussit eum in circuitu, et non cognovit ; et succendit eum, et non intellexit.