Read Clementine Vulgate Isaiae 49 Bible Online

Isaiae 49 - Clementine Vulgate bible

Isaiae 49

¹Audite, insulæ ; et attendite, populi de longe ; Dominus ab utero vocavit me, de ventre matris meæ recordatus est nominis mei.

²Et posuit os meum quasi gladium acutum, in umbra manus suæ protexit me ; et posuit me sicut sagittam electam, in pharetra sua abscondit me.

³Et dixit mihi: Servus meus es tu Israël, quia in te gloriabor.

⁴Et ego dixi: In vacuum laboravi, sine causa et vane fortitudinem meam consumpsi, ergo judicium meum cum Domino, et opus meum cum Deo meo.

⁵Et nunc dicit Dominus, formans me ex utero servum sibi, ut reducam Jacob ad eum, et Israël non congregabitur ; et glorificatus sum in oculis Domini, et Deus meus factus est fortitudo mea.

⁶Et dixit: Parum est ut sis mihi servus ad suscitandas tribus Jacob, et fæces Israël convertendas ; ecce dedi te in lucem gentium, ut sis salus mea usque ad extremum terræ.

⁷Hæc dicit Dominus, redemptor Israël, Sanctus ejus, ad contemptibilem animam, ad abominatam gentem, ad servum dominorum: Reges videbunt, et consurgent principes, et adorabunt propter Dominum quia fidelis est, et Sanctum Israël qui elegit te.

⁸Hæc dicit Dominus: In tempore placito exaudivi te, et in die salutis auxiliatus sum tui ; et servavi te, et dedi te in fœdus populi, ut suscitares terram, et possideres hæreditates dissipatas ;

⁹ut diceres his qui vincti sunt: Exite ; et his qui in tenebris: Revelamini. Super vias pascentur, et in omnibus planis pascua eorum.

¹⁰Non esurient neque sitient, et non percutiet eos æstus et sol, quia miserator eorum reget eos, et ad fontes aquarum potabit eos.

¹¹Et ponam omnes montes meos in viam, et semitæ meæ exaltabuntur.

¹²Ecce isti de longe venient, et ecce illi ab aquilone et mari, et isti de terra australi.

¹³Laudate, cæli, et exsulta, terra ; jubilate, montes, laudem, quia consolatus est Dominus populum suum, et pauperum suorum miserebitur.

¹⁴Et dixit Sion: Dereliquit me Dominus, et Dominus oblitus est mei.

¹⁵Numquid oblivisci potest mulier infantem suum, ut non misereatur filio uteri sui? Et si illa oblita fuerit, ego tamen non obliviscar tui.

¹⁶Ecce in manibus meis descripsi te ; muri tui coram oculis meis semper.

¹⁷Venerunt structores tui ; destruentes te et dissipantes a te exibunt.

¹⁸Leva in circuitu oculos tuos, et vide ; omnes isti congregati sunt, venerunt tibi. Vivo ego, dicit Dominus, quia omnibus his velut ornamento vestieris, et circumdabis tibi eos quasi sponsa ;

¹⁹quia deserta tua, et solitudines tuæ, et terra ruinæ tuæ, nunc angusta erunt præ habitatoribus ; et longe fugabuntur qui absorbebant te.

²⁰Adhuc dicent in auribus tuis filii sterilitatis tuæ: Angustus est mihi locus, fac spatium mihi ut habitem.

²¹Et dices in corde tuo: Quis genuit mihi istos? Ego sterilis et non pariens, transmigrata, et captiva ; et istos quis enutrivit? Ego destituta et sola ; et isti ubi erant?

²²Hæc dicit Dominus Deus: Ecce levabo ad gentes manum meam, et ad populos exaltabo signum meum ; et afferent filios tuos in ulnis, et filias tuas super humeros portabunt.

²³Et erunt reges nutritii tui, et reginæ nutrices tuæ ; vultu in terram demisso adorabunt te, et pulverem pedum tuorum lingent. Et scies quia ego Dominus, super quo non confundentur qui exspectant eum.

²⁴Numquid tolletur a forti præda? aut quod captum fuerit a robusto, salvum esse poterit?

²⁵Quia hæc dicit Dominus: Equidem, et captivitas a forti tolletur ; et quod ablatum fuerit a robusto, salvabitur. Eos vero qui judicaverunt te, ego judicabo, et filios tuos ego salvabo.

²⁶Et cibabo hostes tuos carnibus suis, et quasi musto, sanguine suo inebriabuntur, et sciet omnis caro quia ego Dominus salvans te, et redemptor tuus fortis Jacob.