Read Clementine Vulgate Leviticus 25 Bible Online

Leviticus 25 - Clementine Vulgate bible

Leviticus 25

¹Locutusque est Dominus ad Moysen in monte Sinai, dicens:

²Loquere filiis Israël, et dices ad eos: Quando ingressi fueritis terram quam ego dabo vobis, sabbatizes sabbatum Domino.

³Sex annis seres agrum tuum, et sex annis putabis vineam tuam, colligesque fructus ejus:

⁴septimo autem anno sabbatum erit terræ, requietionis Domini: agrum non seres, et vineam non putabis.

⁵Quæ sponte gignet humus, non metes: et uvas primitiarum tuarum non colliges quasi vindemiam: annus enim requietionis terræ est:

⁶sed erunt vobis in cibum, tibi et servo tuo, ancillæ et mercenario tuo, et advenæ qui peregrinantur apud te:

⁷jumentis tuis et pecoribus, omnia quæ nascuntur præbebunt cibum.

⁸Numerabis quoque tibi septem hebdomadas annorum, id est, septies septem, quæ simul faciunt annos quadraginta novem:

⁹et clanges buccina mense septimo, decima die mensis, propitiationis tempore, in universa terra vestra.

¹⁰Sanctificabisque annum quinquagesimum, et vocabis remissionem cunctis habitatoribus terræ tuæ: ipse est enim jubilæus. Revertetur homo ad possessionem suam, et unusquisque rediet ad familiam pristinam:

¹¹quia jubilæus est, et quinquagesimus annus. Non seretis neque metetis sponte in agro nascentia, et primitias vindemiæ non colligetis,

¹²ob sanctificationem jubilæi: sed statim oblata comedetis.

¹³Anno jubilæi, redient omnes ad possessiones suas.

¹⁴Quando vendes quippiam civi tuo, vel emes ab eo, ne contristes fratrem tuum, sed juxta numerum annorum jubilæi emes ab eo,

¹⁵et juxta supputationem frugum vendet tibi.

¹⁶Quanto plures anni remanserint post jubilæum, tanto crescet et pretium: et quanto minus temporis numeraveris, tanto minoris et emptio constabit: tempus enim frugum vendet tibi.

¹⁷Nolite affligere contribules vestros, sed timeat unusquisque Deum suum, quia ego Dominus Deus vester.

¹⁸Facite præcepta mea, et judicia custodite, et implete ea: ut habitare possitis in terra absque ullo pavore,

¹⁹et gignat vobis humus fructus suos, quibus vescamini usque ad saturitatem, nullius impetum formidantes.

²⁰Quod si dixeritis: Quid comedemus anno septimo, si non severimus, neque collegerimus fruges nostras?

²¹dabo benedictionem meam vobis anno sexto, et faciet fructus trium annorum:

²²seretisque anno octavo, et comedetis veteres fruges usque ad nonum annum: donec nova nascantur, edetis vetera.

²³Terra quoque non vendetur in perpetuum, quia mea est, et vos advenæ et coloni mei estis:

²⁴unde cuncta regio possessionis vestræ sub redemptionis conditione vendetur.

²⁵Si attenuatus frater tuus vendiderit possessiunculam suam, et voluerit propinquus ejus, potest redimere quod ille vendiderat.

²⁶Sin autem non habuerit proximum, et ipse pretium ad redimendum potuerit invenire,

²⁷computabuntur fructus ex eo tempore quo vendidit: et quod reliquum est, reddet emptori, sicque recipiet possessionem suam.

²⁸Quod si non invenerit manus ejus ut reddat pretium, habebit emptor quod emerat, usque ad annum jubilæum. In ipso enim omnis venditio redibit ad dominum et ad possessorem pristinum.

²⁹Qui vendiderit domum intra urbis muros, habebit licentiam redimendi, donec unus impleatur annus.

³⁰Si non redemerit, et anni circulus fuerit evolutus, emptor possidebit eam, et posteri ejus in perpetuum, et redimi non poterit, etiam in jubilæo.

³¹Sin autem in villa domus, quæ muros non habet, agrorum jure vendetur: si ante redempta non fuerit, in jubilæo revertetur ad dominum.

³²Ædes Levitarum quæ in urbibus sunt, semper possunt redimi:

³³si redemptæ non fuerint, in jubilæo revertentur ad dominos, quia domus urbium Levitarum pro possessionibus sunt inter filios Israël.

³⁴Suburbana autem eorum non veneant, quia possessio sempiterna est.

³⁵Si attenuatus fuerit frater tuus, et infirmus manu, et susceperis eum quasi advenam et peregrinum, et vixerit tecum,

³⁶ne accipias usuras ab eo, nec amplius quam dedisti: time Deum tuum, ut vivere possit frater tuus apud te.

³⁷Pecuniam tuam non dabis ei ad usuram, et frugum superabundantiam non exiges.

³⁸Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Ægypti, ut darem vobis terram Chanaan, et essem vester Deus.

³⁹Si paupertate compulsus vendiderit se tibi frater tuus, non eum opprimes servitute famulorum,

⁴⁰sed quasi mercenarius et colonus erit: usque ad annum jubilæum operabitur apud te,

⁴¹et postea egredietur cum liberis suis, et revertetur ad cognationem, ad possessionem patrum suorum.

⁴²Mei enim servi sunt, et ego eduxi eos de terra Ægypti: non veneant conditione servorum:

⁴³ne affligas eum per potentiam, sed metuito Deum tuum.

⁴⁴Servus et ancilla sint vobis de nationibus quæ in circuitu vestro sunt:

⁴⁵et de advenis qui peregrinantur apud vos, vel qui ex his nati fuerint in terra vestra, hos habebitis famulos:

⁴⁶et hæreditario jure transmittetis ad posteros, ac possidebitis in æternum: fratres autem vestros filios Israël ne opprimatis per potentiam.

⁴⁷Si invaluerit apud vos manus advenæ atque peregrini, et attenuatus frater tuus vendiderit se ei, aut cuiquam de stirpe ejus:

⁴⁸post venditionem potest redimi. Qui voluerit ex fratribus suis, redimet eum,

⁴⁹et patruus, et patruelis, et consanguineus, et affinis. Sin autem et ipse potuerit, redimet se,

⁵⁰supputatis dumtaxat annis a tempore venditionis suæ usque ad annum jubilæum: et pecunia, qua venditus fuerat, juxta annorum numerum, et rationem mercenarii supputata.

⁵¹Si plures fuerint anni qui remanent usque ad jubilæum, secundum hos reddet et pretium:

⁵²si pauci, ponet rationem cum eo juxta annorum numerum, et reddet emptori quod reliquum est annorum,

⁵³quibus ante servivit mercedibus imputatis: non affliget eum violenter in conspectu tuo.

⁵⁴Quod si per hæc redimi non potuerit, anno jubilæo egredietur cum liberis suis.

⁵⁵Mei enim sunt servi filii Israël, quos eduxi de terra Ægypti.