Read Clementine Vulgate Leviticus 27 Bible Online

Leviticus 27 - Clementine Vulgate bible

Leviticus 27

¹Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens:

²Loquere filiis Israël, et dices ad eos: Homo qui votum fecerit, et spoponderit Deo animam suam, sub æstimatione dabit pretium.

³Si fuerit masculus a vigesimo anno usque ad sexagesimum annum, dabit quinquaginta siclos argenti ad mensuram sanctuarii:

⁴si mulier, triginta.

⁵A quinto autem anno usque ad vigesimum, masculus dabit viginti siclos: femina, decem.

⁶Ab uno mense usque ad annum quintum, pro masculo dabuntur quinque sicli: pro femina, tres.

⁷Sexagenarius et ultra masculus dabit quindecim siclos: femina, decem.

⁸Si pauper fuerit, et æstimationem reddere non valebit, stabit coram sacerdote: et quantum ille æstimaverit, et viderit eum posse reddere, tantum dabit.

⁹Animal autem, quod immolari potest Domino, si quis voverit, sanctum erit,

¹⁰et mutari non poterit, id est, nec melius malo, nec pejus bono: quod si mutaverit, et ipsum quod mutatum est, et illud pro quo mutatum est, consecratum erit Domino.

¹¹Animal immundum, quod immolari Domino non potest, si quis voverit, adducetur ante sacerdotem:

¹²qui judicans utrum bonum an malum sit, statuet pretium.

¹³Quod si dare voluerit is qui offert, addet supra æstimationem quintam partem.

¹⁴Homo si voverit domum suam, et sanctificaverit Domino, considerabit eam sacerdos utrum bona an mala sit, et juxta pretium, quod ab eo fuerit constitutum, venundabitur:

¹⁵sin autem ille qui voverat, voluerit redimere eam, dabit quintam partem æstimationis supra, et habebit domum.

¹⁶Quod si agrum possessionis suæ voverit, et consecraverit Domino, juxta mensuram sementis æstimabitur pretium: si triginta modiis hordei seritur terra, quinquaginta siclis venundetur argenti.

¹⁷Si statim ab anno incipientis jubilæi voverit agrum, quanto valere potest, tanto æstimabitur.

¹⁸Sin autem post aliquantum temporis, supputabit sacerdos pecuniam juxta annorum, qui reliqui sunt, numerum usque ad jubilæum, et detrahetur ex pretio.

¹⁹Quod si voluerit redimere agrum ille qui voverat, addet quintam partem æstimatæ pecuniæ, et possidebit eum.

²⁰Sin autem noluerit redimere, sed alteri cuilibet fuerit venundatus, ultra eum qui voverat redimere non poterit.

²¹Quia cum jubilæi venerit dies, sanctificatus erit Domino, et possessio consecrata ad jus pertinet sacerdotum.

²²Si ager emptus est, et non de possessione majorum sanctificatus fuerit Domino,

²³supputabit sacerdos juxta annorum numerum usque ad jubilæum, pretium: et dabit ille qui voverat eum, Domino.

²⁴In jubilæo autem revertetur ad priorem dominum, qui vendiderat eum, et habuerat in sorte possessionis suæ.

²⁵Omnis æstimatio siclo sanctuarii ponderabitur. Siclus viginti obolos habet.

²⁶Primogenita, quæ ad Dominum pertinent, nemo sanctificare poterit et vovere: sive bos, sive ovis fuerit, Domini sunt.

²⁷Quod si immundum est animal, redimet qui obtulit, juxta æstimationem tuam, et addet quintam partem pretii: si redimere noluerit, vendetur alteri quantocumque a te fuerit æstimatum.

²⁸Omne quod Domino consecratur, sive homo fuerit, sive animal, sive ager, non vendetur, nec redimi poterit. Quidquid semel fuerit consecratum, Sanctum sanctorum erit Domino:

²⁹et omnis consecratio, quæ offertur ab homine, non redimetur, sed morte morietur.

³⁰Omnes decimæ terræ, sive de frugibus, sive de pomis arborum, Domini sunt, et illi sanctificantur.

³¹Si quis autem voluerit redimere decimas suas, addet quintam partem earum.

³²Omnium decimarum bovis et ovis et capræ, quæ sub pastoris virga transeunt, quidquid decimum venerit, sanctificabitur Domino.

³³Non eligetur nec bonum nec malum, nec altero commutabitur, si quis mutaverit: et quod mutatum est, et pro quo mutatum est, sanctificabitur Domino, et non redimetur.

³⁴Hæc sunt præcepta, quæ mandavit Dominus Moysi ad filios Israël in monte Sinai.