Read Clementine Vulgate Baruch 4 Bible Online

Baruch 4 - Clementine Vulgate bible

Baruch 4

¹Hic liber mandatorum Dei, et lex quæ est in æternum? omnes qui tenent eam pervenient ad vitam? qui autem dereliquerunt eam, in mortem.

²Convertere, Jacob, et apprehende eam? ambula per viam ad splendorem ejus contra lumen ejus.

³Ne tradas alteri gloriam tuam, et dignitatem tuam genti alienæ.

⁴Beati sumus, Israël, quia quæ Deo placent manifesta sunt nobis.

⁵Animæquior esto, populus Dei, memorabilis Israël?

⁶venundati estis gentibus non in perditionem? sed propter quod in ira ad iracundiam provocastis Deum, traditi estis adversariis.

⁷Exacerbastis enim eum qui fecit vos, Deum æternum, immolantes dæmoniis, et non Deo.

⁸Obliti enim estis Deum qui nutrivit vos, et contristastis nutricem vestram Jerusalem.

⁹Vidit enim iracundiam a Deo venientem vobis, et dixit? Audite, confines Sion? adduxit enim mihi Deus luctum magnum.

¹⁰Vidi enim captivitatem populi mei, filiorum meorum et filiarum, quam superduxit illis Æternus.

¹¹Nutrivi enim illos cum jucunditate ; dimisi autem illos cum fletu et luctu.

¹²Nemo gaudeat super me viduam et desolatam? a multis derelicta sum propter peccata filiorum meorum, quia declinaverunt a lege Dei.

¹³Justitias autem ipsius nescierunt, nec ambulaverunt per vias mandatorum Dei, neque per semitas veritatis ejus cum justitia ingressi sunt.

¹⁴Veniant confines Sion, et memorentur captivitatem filiorum et filiarum mearum, quam superduxit illis Æternus.

¹⁵Adduxit enim super illos gentem de longinquo, gentem improbam, et alterius linguæ,

¹⁶qui non sunt reveriti senem, neque puerorum miserti sunt, et abduxerunt dilectos viduæ, et a filiis unicam desolaverunt.

¹⁷Ego autem, quid possum adjuvare vos?

¹⁸qui enim adduxit super vos mala, ipse vos eripiet de manibus inimicorum vestrorum.

¹⁹Ambulate, filii, ambulate? ego enim derelicta sum sola.

²⁰Exui me stola pacis, indui autem me sacco obsecrationis, et clamabo ad Altissimum in diebus meis.

²¹Animæquiores estote, filii ; clamate ad Dominum, et eripiet vos de manu principum inimicorum.

²²Ego enim speravi in æternum salutem vestram, et venit mihi gaudium a Sancto, super misericordia quæ veniet vobis ab æterno salutari nostro.

²³Emisi enim vos cum luctu et ploratu? reducet autem vos mihi Dominus cum gaudio et jucunditate in sempiternum.

²⁴Sicut enim viderunt vicinæ Sion captivitatem vestram a Deo, sic videbunt et in celeritate salutem vestram a Deo, quæ superveniet vobis cum honore magno et splendore æterno.

²⁵Filii, patienter sustinete iram quæ supervenit vobis? persecutus est enim te inimicus tuus? sed cito videbis perditionem ipsius, et super cervices ipsius ascendes.

²⁶Delicati mei ambulaverunt vias asperas? ducti sunt enim ut grex direptus ab inimicis.

²⁷Animæquiores estote, filii, et proclamate ad Dominum? erit enim memoria vestra ab eo qui duxit vos.

²⁸Sicut enim fuit sensus vester ut erraretis a Deo, decies tantum iterum convertentes requiretis eum?

²⁹qui enim induxit vobis mala, ipse rursum adducet vobis sempiternam jucunditatem cum salute vestra.

³⁰Animæquior esto, Jerusalem? exhortatur enim te, qui te nominavit.

³¹Nocentes peribunt, qui te vexaverunt? et qui gratulati sunt in tua ruina, punientur.

³²Civitates quibus servierunt filii tui, punientur, et quæ accepit filios tuos.

³³Sicut enim gavisa est in tua ruina, et lætata est in casu tuo, sic contristabitur in sua desolatione,

³⁴et amputabitur exsultatio multitudinis ejus, et gaudimonium ejus erit in luctum.

³⁵Ignis enim superveniet ei ab Æterno in longiturnis diebus, et habitabitur a dæmoniis in multitudine temporis.

³⁶Circumspice, Jerusalem, ad orientem, et vide jucunditatem a Deo tibi venientem.

³⁷Ecce enim veniunt filii tui, quos dimisisti dispersos? veniunt collecti ab oriente usque ad occidentem, in verbo Sancti, gaudentes in honorem Dei.