Read Clementine Vulgate Ezechielis 22 Bible Online

Ezechielis 22 - Clementine Vulgate bible

Ezechielis 22

¹Et factum est verbum Domini ad me, dicens:

²Et tu, fili hominis, nonne judicas, nonne judicas civitatem sanguinum?

³Et ostendes ei omnes abominationes suas, et dices: Hæc dicit Dominus Deus: Civitas effundens sanguinem in medio sui, ut veniat tempus ejus: et quæ fecit idola contra semetipsam, ut pollueretur.

⁴In sanguine tuo, qui a te effusus est, deliquisti, et in idolis tuis, quæ fecisti, polluta es: et appropinquare fecisti dies tuos, et adduxisti tempus annorum tuorum: propterea dedi te opprobrium gentibus, et irrisionem universis terris.

⁵Quæ juxta sunt, et quæ procul a te, triumphabunt de te, sordida, nobilis, grandis interitu.

⁶Ecce principes Israël singuli in brachio suo fuerunt in te, ad effundendum sanguinem.

⁷Patrem et matrem contumeliis affecerunt: in te advenam calumniati sunt in medio tui: pupillum et viduam contristaverunt apud te.

⁸Sanctuaria mea sprevisti, et sabbata mea polluisti.

⁹Viri detractores fuerunt in te ad effundendum sanguinem, et super montes comederunt in te: scelus operati sunt in medio tui.

¹⁰Verecundiora patris discooperuerunt in te: immunditiam menstruatæ humiliaverunt in te:

¹¹et unusquisque in uxorem proximi sui operatus est abominationem, et socer nurum suam polluit nefarie ; frater sororem suam, filiam patris sui, oppressit in te.

¹²Munera acceperunt apud te ad effundendum sanguinem: usuram et superabundantiam accepisti, et avare proximos tuos calumniabaris: meique oblita es, ait Dominus Deus.

¹³Ecce complosi manus meas super avaritiam tuam, quam fecisti, et super sanguinem qui effusus est in medio tui.

¹⁴Numquid sustinebit cor tuum, aut prævalebunt manus tuæ, in diebus quos ego faciam tibi? Ego Dominus locutus sum, et faciam.

¹⁵Et dispergam te in nationes, et ventilabo te in terras, et deficere faciam immunditiam tuam a te.

¹⁶Et possidebo te in conspectu gentium: et scies quia ego Dominus.

¹⁷Et factum est verbum Domini ad me, dicens:

¹⁸Fili hominis, versa est mihi domus Israël in scoriam: omnes isti æs, et stannum, et ferrum, et plumbum in medio fornacis: scoria argenti facti sunt.

¹⁹Propterea hæc dicit Dominus Deus: Eo quod versi estis omnes in scoriam, propterea ecce ego congregabo vos in medio Jerusalem,

²⁰congregatione argenti, et æris, et stanni, et ferri, et plumbi, in medio fornacis, ut succendam in ea ignem ad conflandum. Sic congregabo in furore meo, et in ira mea, et requiescam, et conflabo vos.

²¹Et congregabo vos, et succendam vos in igne furoris mei, et conflabimini in medio ejus.

²²Ut conflatur argentum in medio fornacis, sic eritis in medio ejus: et scietis quia ego Dominus cum effuderim indignationem meam super vos.

²³Et factum est verbum Domini ad me, dicens:

²⁴Fili hominis, dic ei: Tu es terra immunda, et non compluta in die furoris.

²⁵Conjuratio prophetarum in medio ejus: sicut leo rugiens, rapiensque prædam, animas devoraverunt: opes et pretium acceperunt: viduas ejus multiplicaverunt in medio illius.

²⁶Sacerdotes ejus contempserunt legem meam, et polluerunt sanctuaria mea: inter sanctum et profanum non habuerunt distantiam, et inter pollutum et mundum non intellexerunt: et a sabbatis meis averterunt oculos suos, et coinquinabar in medio eorum.

²⁷Principes ejus in medio illius, quasi lupi rapientes prædam ad effundendum sanguinem, et ad perdendas animas, et avare ad sectanda lucra.

²⁸Prophetæ autem ejus liniebant eos absque temperamento, videntes vana, et divinantes eis mendacium, dicentes: Hæc dicit Dominus Deus: cum Dominus non sit locutus.

²⁹Populi terræ calumniabantur calumniam, et rapiebant violenter: egenum et pauperem affligebant, et advenam opprimebant calumnia absque judicio.

³⁰Et quæsivi de eis virum qui interponeret sepem, et staret oppositus contra me pro terra, ne dissiparem eam: et non inveni.

³¹Et effudi super eos indignationem meam ; in igne iræ meæ consumpsi eos: viam eorum in caput eorum reddidi, ait Dominus Deus.