Read Clementine Vulgate Machabaeorum liber II 11 Bible Online

Machabaeorum liber II 11 - Clementine Vulgate bible

Machabaeorum liber II 11

¹Sed parvo post tempore, Lysias procurator regis, et propinquus, ac negotiorum præpositus, graviter ferens de his quæ acciderant,

²congregatis octoginta millibus, et equitatu universo, veniebat adversus Judæos, existimans se civitatem quidem captam gentibus habitaculum facturum,

³templum vero in pecuniæ quæstum, sicut cetera delubra gentium, habiturum, et per singulos annos venale sacerdotium?

⁴nusquam recogitans Dei potestatem, sed mente effrenatus in multitudine peditum, et in millibus equitum, et in octoginta elephantis confidebat.

⁵Ingressus autem Judæam, et appropians Bethsuræ, quæ erat in angusto loco, ab Jerosolyma intervallo quinque stadiorum, illud præsidium expugnabat.

⁶Ut autem Machabæus, et qui cum eo erant, cognoverunt expugnari præsidia, cum fletu et lacrimis rogabant Dominum, et omnis turba simul, ut bonum angelum mitteret ad salutem Israël.

⁷Et ipse primus Machabæus, sumptis armis, ceteros adhortatus est simul secum periculum subire, et ferre auxilium fratribus suis.

⁸Cumque pariter prompto animo procederent, Jerosolymis apparuit præcedens eos eques in veste candida, armis aureis hastam vibrans.

⁹Tunc omnes simul benedixerunt misericordem Dominum, et convaluerunt animis? non solum homines, sed et bestias ferocissimas, et muros ferreos parati penetrare.

¹⁰Ibant igitur prompti, de cælo habentes adjutorem et miserantem super eos Dominum.

¹¹Leonum autem more impetu irruentes in hostes, prostraverunt ex eis undecim millia peditum, et equitum mille sexcentos?

¹²universos autem in fugam verterunt, plures autem ex eis vulnerati nudi evaserunt. Sed et ipse Lysias turpiter fugiens evasit.

¹³Et quia non insensatus erat, secum ipse reputans, factam erga se diminutionem, et intelligens invictos esse Hebræos, omnipotentis Dei auxilio innitentes, misit ad eos?

¹⁴promisitque se consensurum omnibus quæ justa sunt, et regem compulsurum amicum fieri.

¹⁵Annuit autem Machabæus precibus Lysiæ, in omnibus utilitati consulens? et quæcumque Machabæus scripsit Lysiæ de Judæis, ea rex concessit.

¹⁶Nam erant scriptæ Judæis epistolæ a Lysia quidem hunc modum continentes? Lysias populo Judæorum salutem.

¹⁷Joannes et Abesalom, qui missi fuerant a vobis, tradentes scripta, postulabant ut ea, quæ per illos significabantur, implerem.

¹⁸Quæcumque igitur regi potuerunt perferri, exposui? et quæ res permittebat, concessit.

¹⁹Si igitur in negotiis fidem conservaveritis, et deinceps bonorum vobis causa esset tentabo.

²⁰De ceteris autem per singula verbo mandavi et istis, et his, qui a me missi sunt, colloqui vobiscum.

²¹Bene valete. Anno centesimo, quadragesimo octavo mensis Dioscori, die vigesima et quarta.

²²Regis autem epistola ista continebat? Rex Antiochus Lysiæ fratri salutem.

²³Patre nostro inter deos translato, nos volentes eos qui sunt in regno nostro sine tumultu agere, et rebus suis adhibere diligentiam,

²⁴audivimus Judæos non consensisse patri meo ut transferrentur ad ritum Græcorum, sed tenere velle suum institutum, ac propterea postulare a nobis concedi sibi legitima sua.

²⁵Volentes igitur hanc quoque gentem quietam esse, statuentes judicavimus templum restitui illis, ut agerent secundum suorum majorum consuetudinem.

²⁶Bene igitur feceris, si miseris ad eos, et dexteram dederis? ut cognita nostra voluntate, bono animo sint, et utilitatibus propriis deserviant.

²⁷Ad Judæos vero regis epistola talis erat? Rex Antiochus senatui Judæorum, et ceteris Judæis salutem.

²⁸Si valetis, sic estis ut volumus? sed et ipsi bene valemus.

²⁹Adiit nos Menelaus, dicens velle vos descendere ad vestros, qui sunt apud nos.

³⁰His igitur qui commeant usque ad diem trigesimum mensis Xanthici, damus dextras securitatis,

³¹ut Judæi utantur cibis, et legibus suis, sicut et prius? et nemo eorum ullo modo molestiam patiatur de his quæ per ignorantiam gesta sunt.

³²Misimus autem et Menelaum, qui vos alloquatur.

³³Valete. Anno centesimo quadragesimo octavo, Xanthici mensis quintadecima die.

³⁴Miserunt autem etiam Romani epistolam, ita se habentem? Quintus Memmius et Titus Manilius legati Romanorum, populo Judæorum salutem.

³⁵De his, quæ Lysias cognatus regis concessit vobis, et nos concessimus.

³⁶De quibus autem ad regem judicavit referendum, confestim aliquem mittere, diligentius inter vos conferentes, ut decernamus, sicut congruit vobis? nos enim Antiochiam accedimus.

³⁷Ideoque festinate rescribere, ut nos quoque sciamus cujus estis voluntatis.

³⁸Bene valete. Anno centesimo quadragesimo octavo, quintadecima die mensis Xanthici.