Read Clementine Vulgate Machabaeorum liber II 12 Bible Online

Machabaeorum liber II 12 - Clementine Vulgate bible

Machabaeorum liber II 12

¹His factis pactionibus, Lysias pergebat ad regem, Judæi autem agriculturæ operam dabant.

²Sed hi qui resederant, Timotheus, et Apollonius Gennæi filius, sed et Hieronymus, et Demophon super hos, et Nicanor Cypriarches, non sinebant eos in silentio agere et quiete.

³Joppitæ vero tale quoddam flagitium perpetrarunt? rogaverunt Judæos, cum quibus habitabant, ascendere scaphas, quas paraverant, cum uxoribus et filiis, quasi nullis inimicitiis inter eos subjacentibus.

⁴Secundum commune itaque decretum civitatis, et ipsis acquiescentibus, pacisque causa nihil suspectum habentibus? cum in altum processissent, submerserunt non minus ducentos.

⁵Quam crudelitatem Judas in suæ gentis homines factam ut cognovit, præcepit viris qui erant cum ipso? et invocato justo judice Deo,

⁶venit adversus interfectores fratrum, et portum quidem noctu succendit, scaphas exussit, eos autem qui ab igne refugerant, gladio peremit.

⁷Et cum hæc ita egisset, discessit quasi iterum reversurus, et universos Joppitas eradicaturus.

⁸Sed cum cognovisset et eos, qui erant Jamniæ, velle pari modo facere habitantibus secum Judæis,

⁹Jamnitis quoque nocte supervenit, et portum cum navibus succendit? ita ut lumen ignis appareret Jerosolymis a stadiis ducentis quadraginta.

¹⁰Inde cum jam abiissent novem stadiis, et iter facerent ad Timotheum, commiserunt cum eo Arabes quinque millia viri, et equites quingenti.

¹¹Cumque pugna valida fieret, et auxilio Dei prospere cessisset, residui Arabes victi, petebant a Juda dextram sibi dari, promittentes se pascua daturos, et in ceteris profuturos.

¹²Judas autem arbitratus vere in multis eos utiles, promsit pacem? dextrisque acceptis, discessere ad tabernacula sua.

¹³Aggressus est autem et civitatem quamdam firmam pontibus murisque circumseptam, quæ a turbis habitabatur gentium promiscuarum? cui nomen Casphin.

¹⁴Hi vero qui intus erant, confidentes in stabilitate murorum, et apparatu alimoniarum, remissius agebant, maledictis lacessentes Judam, et blasphemantes, ac loquentes quæ fas non est.

¹⁵Machabæus autem, invocato magno mundi Principe, qui sine arietibus et machinis temporibus Jesu præcipitavit Jericho, irruit ferociter muris?

¹⁶et capta civitate per Domini voluntatem innumerabiles cædes fecit, ita ut adjacens stagnum stadiorum duorum latitudinis sanguine interfectorum fluere videretur.

¹⁷Inde discesserunt stadia septingenta quinquaginta, et venerunt in Characa ad eos, qui dicuntur Tubianæi, Judæos?

¹⁸et Timotheum quidem in illis locis non comprehenderunt, nulloque negotio perfecto regressus est, relicto in quodam loco firmissimo præsidio.

¹⁹Dositheus autem et Sosipater, qui erant duces cum Machabæo, peremerunt a Timotheo relictos in præsidio, decem millia viros.

²⁰At Machabæus, ordinatis circum se sex millibus, et constitutis per cohortes, adversus Timotheum processit, habentem secum centum viginti millia peditum, equitumque duo millia quingentos.

²¹Cognito autem Judæ adventu, Timotheus præmisit mulieres, et filios, et reliquum apparatum, in præsidium, quod Carnion dicitur? erat enim inexpugnabile, et accessu difficile propter locorum angustias.

²²Cumque cohors Judæ prima apparuisset, timor hostibus incussus est, ex præsentia Dei, qui universa conspicit, et in fugam versi sunt alius ab alio, ita ut magis a suis dejicerentur, et gladiorum suorum ictibus debilitarentur.

²³Judas autem vehementer instabat puniens profanos, et prostravit ex eis triginta millia virorum.

²⁴Ipse vero Timotheus incidit in partes Dosithei et Sosipatris? et multis precibus postulabat ut vivus dimitteretur, eo quod multorum ex Judæis parentes haberet, ac fratres, quos morte ejus decipi eveniret.

²⁵Et cum fidem dedisset restituturum se eos secundum constitutum, illæsum eum dimiserunt propter fratrum salutem.

²⁶Judas autem egressus est ad Carnion, interfectis viginti quinque millibus.

²⁷Post horum fugam et necem, movit exercitum ad Ephron civitatem munitam, in qua multitudo diversarum gentium habitabat? et robusti juvenes pro muris consistentes fortiter repugnabant? in hac autem machinæ multæ, et telorum erat apparatus.

²⁸Sed cum Omnipotentem invocassent, qui potestate sua vires hostium confringit, ceperunt civitatem? et ex eis, qui intus erant, viginti quinque millia prostraverunt.

²⁹Inde ad civitatem Scytharum abierunt, quæ ab Jerosolymis sexcentis stadiis aberat.

³⁰Contestantibus autem his, qui apud Scythopolitas erant, Judæis, quod benigne ab eis haberentur, etiam temporibus infelicitatis quod modeste secum egerint?

³¹gratias agentes eis, et exhortati etiam de cetero erga genus suum benignos esse, venerunt Jerosolymam die solemni septimanarum instante.

³²Et post Pentecosten abierunt contra Gorgiam præpositum Idumææ.

³³Exivit autem cum peditibus tribus millibus, et equitibus quadringentis.

³⁴Quibus congressis, contigit paucos ruere Judæorum.

³⁵Dositheus vero quidem de Bacenoris eques, vir fortis, Gorgiam tenebat? et, cum vellet illum capere vivum, eques quidam de Thracibus irruit in eum, humerumque ejus amputavit? atque ita Gorgias effugit in Maresa.

³⁶At illis, qui cum Esdrim erant, diutius pugnantibus et fatigatis, invocavit Judas Dominum adjutorem, et ducem belli fieri?

³⁷incipiens voce patria, et cum hymnis clamorem extollens, fugam Gorgiæ militibus incussit.

³⁸Judas autem collecto exercitu venit in civitatem Odollam? et cum septima dies superveniret, secundum consuetudinem purificati, in eodem loco sabbatum egerunt.

³⁹Et sequenti die venit cum suis Judas, ut corpora prostratorum tolleret, et cum parentibus poneret in sepulchris paternis.

⁴⁰Invenerunt autem sub tunicis interfectorum de donariis idolorum, quæ apud Jamniam fuerunt, a quibus lex prohibet Judæos? omnibus ergo manifestum factum est, ob hanc causam eos corruisse.

⁴¹Omnes itaque benedixerunt justum judicium Domini, qui occulta fecerat manifesta?

⁴²atque ita ad preces conversi, rogaverunt ut id quod factum erat, delictum oblivioni traderetur. At vero fortissimus Judas hortabatur populum conservare se sine peccato, sub oculis videntes quæ facta sunt pro peccatis eorum qui prostrati sunt.

⁴³Et facta collatione, duodecim millia drachmas argenti misit Jerosolymam offerri pro peccatis mortuorum sacrificium, bene et religiose de resurrectione cogitans

⁴⁴(nisi enim eos, qui ceciderant, resurrecturos speraret, superfluum videretur, et vanum, orare pro mortuis),

⁴⁵et quia considerabat quod hi qui cum pietate dormitionem acceperant, optimam haberent repositam gratiam.

⁴⁶Sancta ergo et salubris est cogitatio pro defunctis exorare, ut a peccatis solvantur.