Read Clementine Vulgate Machabaeorum liber II 15 Bible Online

Machabaeorum liber II 15 - Clementine Vulgate bible

Machabaeorum liber II 15

¹Nicanor autem, ut comperit Judam esse in locis Samariæ, cogitavit cum omni impetu die sabbati committere bellum.

²Judæis vero, qui illum per necessitatem sequebantur, dicentibus? Ne ita ferociter et barbare feceris, sed honorem tribue diei sanctificationis, et honora eum qui universa conspicit?

³ille infelix interrogavit, si est potens in cælo, qui imperavit agi diem sabbatorum.

⁴Et respondentibus illis? Est Dominus vivus ipse in cælo potens, qui jussit agi septimam diem.

⁵At ille ait? Et ego potens sum super terram qui impero sumi arma, et negotia regis impleri. Tamen non obtinuit ut consilium perficeret.

⁶Et Nicanor quidem cum summa superbia erectus, cogitaverat commune trophæum statuere de Juda.

⁷Machabæus autem semper confidebat cum omni spe auxilium sibi a Deo affuturum?

⁸et hortabatur suos ne formidarent ad adventum nationum, sed in mente haberent adjutoria sibi facta de cælo, et nunc sperarent ab Omnipotente sibi affuturam victoriam.

⁹Et allocutus eos de lege et prophetis, admonens etiam certamina quæ fecerant prius, promptiores constituit eos?

¹⁰et ita animis eorum erectis simul ostendebat gentium fallaciam, et juramentorum prævaricationem.

¹¹Singulos autem illorum armavit, non clypei et hastæ munitione, sed sermonibus optimis, et exhortationibus, exposito digno fide somnio, per quod universos lætificavit.

¹²Erat autem hujuscemodi visus? Oniam, qui fuerat summus sacerdos, virum bonum et benignum, verecundum visu, modestum moribus, et eloquio decorum, et qui a puero in virtutibus exercitatus sit, manus protendentem, orare pro omni populo Judæorum.

¹³Post hoc apparuisse et alium virum ætate et gloria mirabilem, et magni decoris habitudine circa illum.

¹⁴Respondentem vero Oniam dixisse? Hic est fratrum amator, et populi Israël? hic est qui multum orat pro populo, et universa sancta civitate, Jeremias propheta Dei.

¹⁵Extendisse autem Jeremiam dextram, et dedisse Judæ gladium aureum, dicentem?

¹⁶Accipe sanctum gladium munus a Deo, in quo dejicies adversarios populi mei Israël.

¹⁷Exhortati itaque Judæ sermonibus bonis valde, de quibus extolli posset impetus, et animi juvenum confortari, statuerunt dimicare et confligere fortiter? ut virtus de negotiis judicaret, eo quod civitas sancta et templum periclitarentur.

¹⁸Erat enim pro uxoribus, et filiis, itemque pro fratribus, et cognatis, minor sollicitudo? maximus vero et primus pro sanctitate timor erat templi.

¹⁹Sed et eos qui in civitate erant, non minima sollicitudo habebat pro his qui congressuri erant.

²⁰Et cum jam omnes sperarent judicium futurum, hostesque adessent, atque exercitus esset ordinatus, bestiæ equitesque opportuno in loco compositi,

²¹considerans Machabæus adventum multitudinis, et apparatum variam armorum, et ferocitatem bestiarum, extendens manus in cælum, prodigia facientem Dominum invocavit, qui non secundum armorum potentiam, sed prout ipsi placet, dat dignis victoriam.

²²Dixit autem invocans hoc modo? Tu Domine, qui misisti angelum tuum sub Ezechia rege Juda, et interfecisti de castris Sennacherib centum octoginta quinque millia?

²³et nunc, dominator cælorum, mitte angelum tuum bonum ante nos in timore et tremore magnitudinis brachii tui,

²⁴ut metuant qui cum blasphemia veniunt adversus sanctum populum tuum. Et hic quidem ita peroravit.

²⁵Nicanor autem, et qui cum ipso erant, cum tubis et canticis admovebant.

²⁶Judas vero, et qui cum eo erant, invocato Deo, per orationes congressi sunt?

²⁷manu quidem pugnantes, sed Dominum cordibus orantes, prostraverunt non minus triginta quinque millia, præsentia Dei magnifice delectati.

²⁸Cumque cessassent, et cum gaudio redirent, cognoverunt Nicanorem ruisse cum armis suis.

²⁹Facto itaque clamore, et perturbatione excitata, patria voce omnipotentem Dominum benedicebant.

³⁰Præcepit autem Judas, qui per omnia corpore et animo mori pro civibus paratus erat, caput Nicanoris, et manum cum humero abscissam, Jerosolymam perferri.

³¹Quo cum pervenisset, convocatis contribulibus et sacerdotibus ad altare, accersiit et eos qui in arce erant.

³²Et ostenso capite Nicanoris, et manu nefaria, quam extendens contra domum sanctam omnipotentis Dei, magnifice gloriatus est.

³³Linguam etiam impii Nicanoris præcisam jussit particulatim avibus dari? manum autem dementis contra templum suspendi.

³⁴Omnes igitur cæli benedixerunt Dominum, dicentes? Benedictus, qui locum suum incontaminatum servavit.

³⁵Suspendit autem Nicanoris caput in summa arce, ut evidens esset, et manifestum signum auxilii Dei.

³⁶Itaque omnes communi consilio decreverunt nullo modo diem istum absque celebritate præterire?

³⁷habere autem celebritatem tertiadecima die mensis Adar, quod dicitur voce syriaca, pridie Mardochæi diei.

³⁸Igitur his erga Nicanorem gestis, et ex illis temporibus ab Hebræis civitate possessa, ego quoque in his faciam finem sermonis.

³⁹Et si quidem bene, et ut historiæ competit, hoc et ipse velim? sin autem minus digne, concedendum est mihi.

⁴⁰Sicut enim vinum semper bibere, aut semper aquam, contrarium est ; alternis autem uti, delectabile? ita legentibus si semper exactus sit sermo, non erit gratus. Hic ergo erit consummatus.