Read Clementine Vulgate Machabaeorum liber II 2 Bible Online

Machabaeorum liber II 2 - Clementine Vulgate bible

Machabaeorum liber II 2

¹Invenitur autem in descriptionibus Jeremiæ prophetæ, quod jussit eos ignem accipere qui transmigrabant? ut significatum est, et ut mandavit transmigratis.

²Et dedit illis legem, ne obliviscerentur præcepta Domini, et non exerrarent mentibus, videntes simulacra aurea et argentea, et ornamenta eorum.

³Et alia hujusmodi dicens, hortabatur ne legem amoverent a corde suo.

⁴Erat autem in ipsa scriptura, quomodo tabernaculum et arcam jussit propheta divino responso ad se facto comitari secum, usquequo exiit in montem in quo Moyses ascendit, et vidit Dei hæreditatem.

⁵Et veniens ibi Jeremias invenit locum speluncæ? et tabernaculum, et arcam, et altare incensi intulit illuc, et ostium obstruxit.

⁶Et accesserunt quidam simul, qui sequebantur, ut notarent sibi locum? et non potuerunt invenire.

⁷Ut autem cognovit Jeremias, culpans illos, dixit? Quod ignotus erit locus donec congreget Deus congregationem populi, et propitius fiat?

⁸et tunc Dominus ostendet hæc, et apparebit majestas Domini, et nubes erit, sicut et Moysi manifestabatur, et sicut cum Salomon petiit ut locus sanctificaretur magno Deo, manifestabat hæc.

⁹Magnifice etenim sapientiam habens, obtulit sacrificium dedicationis et consummationis templi.

¹⁰Sicut et Moyses orabat ad Dominum, et descendit ignis de cælo, et consumpsit holocaustum, sic et Salomon oravit, et descendit ignis de cælo, et consumpsit holocaustum.

¹¹Et dixit Moyses, eo quod non sit comestum quod erat pro peccato, consumptum est.

¹²Similiter et Salomon octo diebus celebravit dedicationem.

¹³Inferebantur autem in descriptionibus, et commentariis Nehemiæ hæc eadem? et ut construens bibliothecam congregavit de regionibus libros, et prophetarum, et David, et epistolas regum, et de donariis.

¹⁴Similiter autem et Judas ea, quæ deciderant per bellum, quod nobis acciderat, congregavit omnia, et sunt apud nos.

¹⁵Si ergo desideratis hæc, mittite qui perferant vobis.

¹⁶Acturi itaque purificationem scripsimus vobis? bene ergo facietis, si egeritis hos dies.

¹⁷Deus autem, qui liberavit populum suum, et reddidit hæreditatem omnibus, et regnum, et sacerdotium, et sanctificationem,

¹⁸sicut promisit in lege, speramus quod cito nostri miserebitur, et congregavit de sub cælo in locum sanctum.

¹⁹Eripuit enim nos de magnis periculis, et locum purgavit.

²⁰De Juda vero Machabæo, et fratribus ejus, et de templi magni purificatione, et de aræ dedicatione?

²¹sed et de præliis, quæ pertinent ad Antiochum Nobilem, et filium ejus Eupatorem?

²²et de illuminationibus quæ de cælo factæ sunt ad eos qui pro Judæis fortiter fecerunt, ita ut universam regionem, cum pauci essent, vindicarent, et barbaram multitudinem fugarent,

²³et famosissimum in toto orbe templum recuperarent, et civitatem liberarent, et leges, quæ abolitæ erant, restituerentur, Domino cum omni tranquillitate propitio facto illis.

²⁴Itemque ab Jasone Cyrenæo quinque libris comprehensa tentavimus nos uno volumine breviare.

²⁵Considerantes enim multitudinem librorum, et difficultatem volentibus aggredi narrationes historiarum propter multitudinem rerum,

²⁶curavimus volentibus quidem legere, ut esset animi oblectatio? studiosis vero, ut facilius possint memoriæ commendare? omnibus autem legentibus utilitas conferatur.

²⁷Et nobis quidem ipsis, qui hoc opus breviandi causa suscepimus, non facilem laborem, immo vero negotium plenum vigiliarum et sudoris assumpsimus.

²⁸Sicut hi qui præparant convivium, et quærunt aliorum voluntati parere propter multorum gratiam, libenter laborem sustinemus.

²⁹Veritatem quidem de singulis auctoribus concedentes, ipsi autem secundum datam formam brevitati studentes.

³⁰Sicut enim novæ domus architecto de universa structura curandum est? ei vero, qui pingere curat, quæ apta sunt ad ornatum, exquirenda sunt? ita æstimandum est et in nobis.

³¹Etenim intellectum colligere, et ordinare sermonem, et curiosius partes singulas quasque disquirere, historiæ congruit auctori?

³²brevitatem vero dictionis sectari, et executiones rerum vitare, brevianti concedendum est.

³³Hinc ergo narrationem incipiemus? de præfatione tantum dixisse sufficiat. Stultum etenim est ante historiam effluere, in ipsa autem historia succingi.