Read Clementine Vulgate Machabaeorum liber II 5 Bible Online

Machabaeorum liber II 5 - Clementine Vulgate bible

Machabaeorum liber II 5

¹Eodem tempore, Antiochus secundam profectionem paravit in Ægyptum.

²Contigit autem per universam Jerosolymorum civitatem videri diebus quadraginta per aëra equites discurrentes, auratas stolas habentes, et hastis, quasi cohortes, armatos,

³et cursus equorum per ordines digestos, et congressiones fieri cominus, et scutorum motus, et galeatorum multitudinem gladiis districtis, et telorum jactus, et aureorum armorum splendorem, omnisque generis loricarum.

⁴Quapropter omnes rogabant in bonum monstra converti.

⁵Sed cum falsus rumor exisset, tamquam vita excessisset Antiochus, assumptis Jason non minus mille viris, repente agressus est civitatem? et civibus ad murum convolantibus ad ultimum apprehensa civitate, Menelaus fugit in arcem?

⁶Jason vero non parcebat in cæde civibus suis, nec cogitabat prosperitatem adversum cognatos malum esse maximum, arbitrans hostium et non civium se trophæa capturum.

⁷Et principatum quidem non obtinuit, finem vero insidiarum suarum confusionem accepit, et profugus iterum abiit in Ammanitem.

⁸Ad ultimum, in exitium sui conclusus ab Areta Arabum tyranno fugiens de civitate in civitatem, omnibus odiosus, ut refuga legum et execrabilis, ut patriæ et civium hostis, in Ægyptum extrusus est?

⁹et qui multos de patria sua expulerat, peregre periit, Lacedæmonas profectus, quasi pro cognatione ibi refugium habiturus?

¹⁰et qui insepultos multos abjecerat, ipse et illamentatus, et insepultus abjicitur, sepultura neque peregrina usus, neque patrio sepulchro participans.

¹¹His itaque gestis, suspicatus est rex societatem deserturos Judæos? et ob hoc profectus ex Ægypto efferatis animis, civitatem quidem armis cepit.

¹²Jussit autem militibus interficere, nec parcere occursantibus, et per domos ascendentes trucidare.

¹³Fiebant ergo cædes juvenum, ac seniorum, et mulierum, et natorum exterminia, virginumque et parvulorum neces.

¹⁴Erant autem toto triduo octoginta millia interfecti, quadraginta millia vincti, non minus autem venundati.

¹⁵Sed nec ista sufficiunt? ausus est etiam intrare templum universa terra sanctius, Menelao ductore, qui legum et patriæ fuit proditor?

¹⁶et scelestis manibus sumens sancta vasa, quæ ab aliis regibus et civitatibus erant posita ad ornatum loci, et gloriam, contrectabat indigne, et contaminabat.

¹⁷Ita alienatus mente Antiochus, non considerabat quod propter peccata habitantium civitatem, modicum Deus fuerat iratus? propter quod et accidit circa locum despectio?

¹⁸alioquin nisi contigisset eos multis peccatis esse involutos, sicut Heliodorus, qui missus est a Seleuco rege ad expoliandum ærarium, etiam hic statim adveniens flagellatus, et repulsus utique fuisset ab audacia.

¹⁹Verum non propter locum, gentem? sed propter gentem, locum Deus elegit.

²⁰Ideoque et ipse locus particeps factus est populi malorum, postea autem fiet socius bonorum, et qui derelictus in ira Dei omnipotentis est, iterum in magni Domini reconciliatione cum summa gloria exaltabitur.

²¹Igitur Antiochus mille et octingentis ablatis de templo talentis, velociter Antiochiam regressus est, existimans se præ superbia terram ad navigandum, pelagus vero ad iter agendum deducturum propter mentis elationem.

²²Reliquit autem et præpositos ad affligendam gentem? Jerosolymis quidem Philippum genere Phrygem, moribus crudeliorem eo ipso, a quo constitutus est?

²³in Garizim autem Andronicum et Menelaum, qui gravius quam ceteri imminebant civibus.

²⁴Cumque appositus esset contra Judæos, misit odiosum principem Apollonium cum exercitu viginti et duobus millibus, præcipiens ei omnes perfectæ ætatis interficere, mulieres ac juvenes vendere.

²⁵Qui cum venisset Jerosolymam, pacem simulans, quievit usque ad diem sanctum sabbati? et tunc feriatis Judæis arma capere suis præcepit.

²⁶Omnesque qui ad spectaculum processerant, trucidavit? et civitatem cum armatis discurrens, ingentem multitudinem peremit.

²⁷Judas autem Machabæus, qui decimus fuerat, secesserat in desertum locum, ibique inter feras vitam in montibus cum suis agebat? et fœni cibo vescentes, demorabantur, ne participes essent coinquinationis.