Read Clementine Vulgate Machabaeorum liber II 6 Bible Online

Machabaeorum liber II 6 - Clementine Vulgate bible

Machabaeorum liber II 6

¹Sed non post multum temporis, misit rex senem quemdam Antiochenum, qui compelleret Judæos ut se transferrent a patriis et Dei legibus?

²contaminare etiam quod in Jerosolymis erat templum, et cognominare Jovis Olympii? et in Garizim, prout erant hi qui locum inhabitabant, Jovis hospitalis.

³Pessima autem et universis gravis erat malorum incursio?

⁴nam templum luxuria et comessationibus gentium erat plenum, et scortantium cum meretricibus? sacratisque ædibus mulieres se ultro ingerebant, intro ferentes ea, quæ non licebat.

⁵Altare etiam plenum erat illicitis, quæ legibus prohibebantur.

⁶Neque autem sabbata custodiebantur, neque dies solemnes patrii servabantur, nec simpliciter Judæum se esse quisquam confitebatur.

⁷Ducebantur autem cum amara necessitate in die natalis regis ad sacrificia? et, cum Liberi sacra celebrarentur, cogebantur hedera coronati Libero circuire.

⁸Decretum autem exiit in proximas gentilium civitates, suggerentibus Ptolemæis, ut pari modo et ipsi adversus Judæos agerent, ut sacrificarent?

⁹eos autem qui nollent transire ad instituta gentium, interficerent? erat ergo videre miseriam.

¹⁰Duæ enim mulieres delatæ sunt natos suos circumcidisse? quas, infantibus ad ubera suspensis, cum publice per civitatem circumduxissent, per muros præcipitaverunt.

¹¹Alii vero, ad proximas coëuntes speluncas, et latenter sabbati diem celebrantes, cum indicati essent Philippo, flammis succensi sunt, eo quod verebantur propter religionem et observantiam, manu sibimet auxilium ferre.

¹²Obsecro autem eos, qui hunc librum lecturi sunt, ne abhorrescant propter adversos casus, sed reputent ea quæ acciderunt, non ad interitum, sed ad correptionem esse generis nostri.

¹³Etenim multo tempore non sinere peccatoribus ex sententia agere, sed statim ultiones adhibere, magni beneficii est indicium.

¹⁴Non enim, sicut in aliis nationibus, Dominus patienter exspectat, ut eas, cum judicii dies advenerit, in plenitudine peccatorum puniat?

¹⁵ita et in nobis statuit, ut, peccatis nostris in finem devolutis, ita demum in nos vindicet.

¹⁶Propter quod numquam quidem a nobis misericordiam suam amovet? corripiens vero in adversis populum suum non dereliquit.

¹⁷Sed hæc nobis ad commonitionem legentium dicta sint paucis. Jam enim veniendum est ad narrationem.

¹⁸Igitur Eleazarus, unus de primoribus scribarum, vir ætate provectus, et vultu decorus, aperto ore hians compellebatur carnem porcinam manducare.

¹⁹At ille gloriosissimam mortem magis quam odibilem vitam complectens, voluntarie præibat ad supplicium.

²⁰Intuens autem quemadmodum oporteret accedere, patienter sustinens, destinavit non admittere illicita propter vitæ amorem.

²¹Hi autem qui astabant, iniqua miseratione commoti, propter antiquam viri amicitiam, tollentes eum secreto rogabant afferri carnes quibus vesci ei licebat, ut simularetur manducasse, sicut rex imperaverat de sacrificii carnibus?

²²ut, hoc facto, a morte liberaretur? et propter veterem viri amicitiam, hanc in eo faciebant humanitatem.

²³At ille cogitare cœpit ætatis ac senectutis suæ eminentiam dignam, et ingenitæ nobilitatis canitiem, atque a puero optimæ conversationis actus? et secundum sanctæ et a Deo conditæ legis constituta, respondit cito, dicens præmitti se velle in infernum.

²⁴Non enim ætati nostræ dignum est, inquit, fingere? ut multi adolescentium, arbitrantes Eleazarum nonaginta annorum transisse ad vitam alienigenarum?

²⁵et ipsi propter meam simulationem, et propter modicum corruptibilis vitæ tempus decipiantur, et per hoc maculam atque execrationem meæ senectuti conquiram.

²⁶Nam, etsi in præsenti tempore suppliciis hominum eripiar, sed manum Omnipotentis nec vivus, nec defunctus, effugiam.

²⁷Quam ob rem fortiter vita excedendo, senectute quidem dignus apparebo?

²⁸adolescentibus autem exemplum forte relinquam, si prompto animo, ac fortiter pro gravissimis ac sanctissimis legibus honesta morte perfungar. His dictis, confestim ad supplicium trahebatur.

²⁹Hi autem, qui eum ducebant, et paulo ante fuerant mitiores, in iram conversi sunt propter sermones ab eo dictos, quos illi per arrogantiam prolatos arbitrabantur.

³⁰Sed cum plagis perimeretur, ingemuit, et dixit? Domine, qui habes sanctam scientiam, manifeste tu scis, quia cum a morte possem liberari, duros corporis sustineo dolores? secundum animam vero propter timorem tuum libenter hæc patior.

³¹Et iste quidem hoc modo vita decessit, non solum juvenibus, sed et universæ genti memoriam mortis suæ ad exemplum virtutis et fortitudinis derelinquens.