Read Clementine Vulgate Evangelium secundum Marcum 14 Bible Online

Evangelium secundum Marcum 14 - Clementine Vulgate bible

Evangelium secundum Marcum 14

¹Erat autem Pascha et azyma post biduum: et quærebant summi sacerdotes et scribæ quomodo eum dolo tenerent, et occiderent.

²Dicebant autem: Non in die festo, ne forte tumultus fieret in populo.

³Et cum esset Bethaniæ in domo Simonis leprosi, et recumberet, venit mulier habens alabastrum unguenti nardi spicati pretiosi: et fracto alabastro, effudit super caput ejus.

⁴Erant autem quidam indigne ferentes intra semetipsos, et dicentes: Ut quid perditio ista unguenti facta est?

⁵poterat enim unguentum istud venundari plus quam trecentis denariis, et dari pauperibus. Et fremebant in eam.

⁶Jesus autem dixit: Sinite eam, quid illi molesti estis? Bonum opus operata est in me:

⁷semper enim pauperes habetis vobiscum: et cum volueritis, potestis illis benefacere: me autem non semper habetis.

⁸Quod habuit hæc, fecit: prævenit ungere corpus meum in sepulturam.

⁹Amen dico vobis: Ubicumque prædicatum fuerit Evangelium istud in universo mundo, et quod fecit hæc, narrabitur in memoriam ejus.

¹⁰Et Judas Iscariotes, unus de duodecim, abiit ad summos sacerdotes, ut proderet eum illis.

¹¹Qui audientes gavisi sunt: et promiserunt ei pecuniam se daturos. Et quærebat quomodo illum opportune traderet.

¹²Et primo die azymorum quando Pascha immolabant, dicunt ei discipuli: Quo vis eamus, et paremus tibi ut manduces Pascha?

¹³Et mittit duos ex discipulis suis, et dicit eis: Ite in civitatem, et occurret vobis homo lagenam aquæ bajulans: sequimini eum,

¹⁴et quocumque introierit, dicite domino domus, quia magister dicit: Ubi est refectio mea, ubi Pascha cum discipulis meis manducem?

¹⁵Et ipse vobis demonstrabit cœnaculum grande, stratum: et illic parate nobis.

¹⁶Et abierunt discipuli ejus, et venerunt in civitatem: et invenerunt sicut dixerat illis, et paraverunt Pascha.

¹⁷Vespere autem facto, venit cum duodecim.

¹⁸Et discumbentibus eis, et manducantibus, ait Jesus: Amen dico vobis, quia unus ex vobis tradet me, qui manducat mecum.

¹⁹At illi cœperunt contristari, et dicere ei singulatim: Numquid ego?

²⁰Qui ait illis: Unus ex duodecim, qui intingit mecum manum in catino.

²¹Et Filius quidem hominis vadit sicut scriptum est de eo: væ autem homini illi per quem Filius hominis tradetur ! bonum erat ei, si non esset natus homo ille.

²²Et manducantibus illis, accepit Jesus panem: et benedicens fregit, et dedit eis, et ait: Sumite, hoc est corpus meum.

²³Et accepto calice, gratias agens dedit eis: et biberunt ex illo omnes.

²⁴Et ait illis: Hic est sanguis meus novi testamenti, qui pro multis effundetur.

²⁵Amen dico vobis, quia jam non bibam de hoc genimine vitis usque in diem illum, cum illud bibam novum in regno Dei.

²⁶Et hymno dicto exierunt in montem Olivarum.

²⁷Et ait eis Jesus: Omnes scandalizabimini in me in nocte ista: quia scriptum est: Percutiam pastorem, et dispergentur oves.

²⁸Sed postquam resurrexero, præcedam vos in Galilæam.

²⁹Petrus autem ait illi: Et si omnes scandalizati fuerint in te, sed non ego.

³⁰Et ait illi Jesus: Amen dico tibi, quia tu hodie in nocte hac, priusquam gallus vocem bis dederit, ter me es negaturus.

³¹At ille amplius loquebatur: Et si oportuerit me simul commori tibi, non te negabo. Similiter autem et omnes dicebant.

³²Et veniunt in prædium, cui nomen Gethsemani. Et ait discipulis suis: Sedete hic donec orem.

³³Et assumit Petrum, et Jacobum, et Joannem secum: et cœpit pavere et tædere.

³⁴Et ait illis: Tristis est anima mea usque ad mortem: sustinete hic, et vigilate.

³⁵Et cum processisset paululum, procidit super terram: et orabat ut, si fieri posset, transiret ab eo hora:

³⁶et dixit: Abba pater, omnia tibi possibilia sunt, transfer calicem hunc a me: sed non quod ego volo, sed quod tu.

³⁷Et venit, et invenit eos dormientes. Et ait Petro: Simon, dormis? non potuisti una hora vigilare?

³⁸Vigilate et orate, ut non intretis in tentationem. Spiritus quidem promptus est, caro vero infirma.

³⁹Et iterum abiens oravit, eumdem sermonem dicens.

⁴⁰Et reversus, denuo invenit eos dormientes (erant enim oculi eorum gravati), et ignorabant quid responderent ei.

⁴¹Et venit tertio, et ait illis: Dormite jam, et requiescite. Sufficit: venit hora: ecce Filius hominis tradetur in manus peccatorum.

⁴²Surgite, eamus: ecce qui me tradet, prope est.

⁴³Et, adhuc eo loquente, venit Judas Iscariotes unus de duodecim, et cum eo turba multa cum gladiis et lignis, a summis sacerdotibus, et scribis, et senioribus.

⁴⁴Dederat autem traditor ejus signum eis, dicens: Quemcumque osculatus fuero, ipse est, tenete eum, et ducite caute.

⁴⁵Et cum venisset, statim accedens ad eum, ait: Ave Rabbi: et osculatus est eum.

⁴⁶At illi manus injecerunt in eum, et tenuerunt eum.

⁴⁷Unus autem quidam de circumstantibus educens gladium, percussit servum summi sacerdotis: et amputavit illi auriculam.

⁴⁸Et respondens Jesus, ait illis: Tamquam ad latronem existis cum gladiis et lignis comprehendere me?

⁴⁹quotidie eram apud vos in templo docens, et non me tenuistis. Sed ut impleantur Scripturæ.

⁵⁰Tunc discipuli ejus relinquentes eum, omnes fugerunt.

⁵¹Adolescens autem quidam sequebatur eum amictus sindone super nudo: et tenuerunt eum.

⁵²At ille rejecta sindone, nudus profugit ab eis.

⁵³Et adduxerunt Jesum ad summum sacerdotem: et convenerunt omnes sacerdotes, et scribæ, et seniores.

⁵⁴Petrus autem a longe secutus est eum usque intro in atrium summi sacerdotis: et sedebat cum ministris ad ignem, et calefaciebat se.

⁵⁵Summi vero sacerdotes et omne concilium quærebant adversus Jesum testimonium, ut eum morti traderent, nec inveniebant.

⁵⁶Multi enim testimonium falsum dicebant adversus eum: et convenientia testimonia non erant.

⁵⁷Et quidam surgentes, falsum testimonium ferebant adversus eum, dicentes:

⁵⁸Quoniam nos audivimus eum dicentem: Ego dissolvam templum hoc manu factum, et per triduum aliud non manu factum ædificabo.

⁵⁹Et non erat conveniens testimonium illorum.

⁶⁰Et exsurgens summus sacerdos in medium, interrogavit Jesum, dicens: Non respondes quidquam ad ea quæ tibi objiciuntur ab his?

⁶¹Ille autem tacebat, et nihil respondit. Rursum summus sacerdos interrogabat eum, et dixit ei: Tu es Christus Filius Dei benedicti?

⁶²Jesus autem dixit illi: Ego sum: et videbitis Filium hominis sedentem a dextris virtutis Dei, et venientem cum nubibus cæli.

⁶³Summus autem sacerdos scindens vestimenta sua, ait: Quid adhuc desideramus testes?

⁶⁴Audistis blasphemiam: quid vobis videtur? Qui omnes condemnaverunt eum esse reum mortis.

⁶⁵Et cœperunt quidam conspuere eum, et velare faciem ejus, et colaphis eum cædere, et dicere ei: Prophetiza: et ministri alapis eum cædebant.

⁶⁶Et cum esset Petrus in atrio deorsum, venit una ex ancillis summi sacerdotis:

⁶⁷et cum vidisset Petrum calefacientem se, aspiciens illum, ait: Et tu cum Jesu Nazareno eras.

⁶⁸At ille negavit, dicens: Neque scio, neque novi quid dicas. Et exiit foras ante atrium, et gallus cantavit.

⁶⁹Rursus autem cum vidisset illum ancilla, cœpit dicere circumstantibus: Quia hic ex illis est.

⁷⁰At ille iterum negavit. Et post pusillum rursus qui astabant, dicebant Petro: Vere ex illis es: nam et Galilæus es.

⁷¹Ille autem cœpit anathematizare et jurare: Quia nescio hominem istum, quem dicitis.

⁷²Et statim gallus iterum cantavit. Et recordatus est Petrus verbi, quod dixerat ei Jesus: Priusquam gallus cantet bis, ter me negabis. Et cœpit flere.