Read Clementine Vulgate Evangelium secundum Marcum 5 Bible Online

Evangelium secundum Marcum 5 - Clementine Vulgate bible

Evangelium secundum Marcum 5

¹Et venerunt trans fretum maris in regionem Gerasenorum.

²Et exeunti ei de navi, statim occurrit de monumentis homo in spiritu immundo,

³qui domicilium habebat in monumentis, et neque catenis jam quisquam poterat eum ligare:

⁴quoniam sæpe compedibus et catenis vinctus, dirupisset catenas, et compedes comminuisset, et nemo poterat eum domare:

⁵et semper die ac nocte in monumentis, et in montibus erat, clamans, et concidens se lapidibus.

⁶Videns autem Jesum a longe, cucurrit, et adoravit eum:

⁷et clamans voce magna dixit: Quid mihi et tibi, Jesu Fili Dei altissimi? adjuro te per Deum, ne me torqueas.

⁸Dicebat enim illi: Exi spiritus immunde ab homine.

⁹Et interrogabat eum: Quod tibi nomen est? Et dicit ei: Legio mihi nomen est, quia multi sumus.

¹⁰Et deprecabatur eum multum, ne se expelleret extra regionem.

¹¹Erat autem ibi circa montem grex porcorum magnus, pascens.

¹²Et deprecabantur eum spiritus, dicentes: Mitte nos in porcos ut in eos introëamus.

¹³Et concessit eis statim Jesus. Et exeuntes spiritus immundi introierunt in porcos: et magno impetu grex præcipitatus est in mare ad duo millia, et suffocati sunt in mari.

¹⁴Qui autem pascebant eos, fugerunt, et nuntiaverunt in civitatem et in agros. Et egressi sunt videre quid esset factum:

¹⁵et veniunt ad Jesum: et vident illum qui a dæmonio vexabatur, sedentem, vestitum, et sanæ mentis, et timuerunt.

¹⁶Et narraverunt illis, qui viderant, qualiter factum esset ei qui dæmonium habuerat, et de porcis.

¹⁷Et rogare cœperunt eum ut discederet de finibus eorum.

¹⁸Cumque ascenderet navim, cœpit illum deprecari, qui a dæmonio vexatus fuerat, ut esset cum illo,

¹⁹et non admisit eum, sed ait illi: Vade in domum tuam ad tuos, et annuntia illis quanta tibi Dominus fecerit, et misertus sit tui.

²⁰Et abiit, et cœpit prædicare in Decapoli, quanta sibi fecisset Jesus: et omnes mirabantur.

²¹Et cum transcendisset Jesus in navi rursum trans fretum, convenit turba multa ad eum, et erat circa mare.

²²Et venit quidam de archisynagogis nomine Jairus, et videns eum procidit ad pedes ejus,

²³et deprecabatur eum multum, dicens: Quoniam filia mea in extremis est, veni, impone manum super eam, ut salva sit, et vivat.

²⁴Et abiit cum illo, et sequebatur eum turba multa, et comprimebant eum.

²⁵Et mulier, quæ erat in profluvio sanguinis annis duodecim,

²⁶et fuerat multa perpessa a compluribus medicis: et erogaverat omnia sua, nec quidquam profecerat, sed magis deterius habebat:

²⁷cum audisset de Jesu, venit in turba retro, et tetigit vestimentum ejus:

²⁸dicebat enim: Quia si vel vestimentum ejus tetigero, salva ero.

²⁹Et confestim siccatus est fons sanguinis ejus: et sensit corpore quia sanata esset a plaga.

³⁰Et statim Jesus in semetipso cognoscens virtutem quæ exierat de illo, conversus ad turbam, aiebat: Quis tetigit vestimenta mea?

³¹Et dicebant ei discipuli sui: Vides turbam comprimentem te, et dicis: Quis me tetigit?

³²Et circumspiciebat videre eam, quæ hoc fecerat.

³³Mulier vero timens et tremens, sciens quod factum esset in se, venit et procidit ante eum, et dixit ei omnem veritatem.

³⁴Ille autem dixit ei: Filia, fides tua te salvam fecit: vade in pace, et esto sana a plaga tua.

³⁵Adhuc eo loquente, veniunt ab archisynagago, dicentes: Quia filia tua mortua est: quid ultra vexas magistrum?

³⁶Jesus autem audito verbo quod dicebatur, ait archisynagogo: Noli timere: tantummodo crede.

³⁷Et non admisit quemquam se sequi nisi Petrum, et Jacobum, et Joannem fratrem Jacobi.

³⁸Et veniunt in domum archisynagogi, et videt tumultum, et flentes, et ejulantes multum.

³⁹Et ingressus, ait illis: Quid turbamini, et ploratis? puella non est mortua, sed dormit.

⁴⁰Et irridebant eum. Ipse vero ejectis omnibus assumit patrem, et matrem puellæ, et qui secum erant, et ingreditur ubi puella erat jacens.

⁴¹Et tenens manum puellæ, ait illi: Talitha cumi, quod est interpretatum: Puella (tibi dico), surge.

⁴²Et confestim surrexit puella, et ambulabat: erat autem annorum duodecim: et obstupuerunt stupore magno.

⁴³Et præcepit illis vehementer ut nemo id sciret: et dixit dari illi manducare.