Read Clementine Vulgate Evangelium secundum Marcum 7 Bible Online

Evangelium secundum Marcum 7 - Clementine Vulgate bible

Evangelium secundum Marcum 7

¹Et conveniunt ad eum pharisæi, et quidam de scribis, venientes ab Jerosolymis.

²Et cum vidissent quosdam ex discipulis ejus communibus manibus, id est non lotis, manducare panes, vituperaverunt.

³Pharisæi enim, et omnes Judæi, nisi crebro laverint manus, non manducant, tenentes traditionem seniorum:

⁴et a foro nisi baptizentur, non comedunt: et alia multa sunt, quæ tradita sunt illis servare, baptismata calicum, et urceorum, et æramentorum, et lectorum:

⁵et interrogabant eum pharisæi et scribæ: Quare discipuli tui non ambulant juxta traditionem seniorum, sed communibus manibus manducant panem?

⁶At ille respondens, dixit eis: Bene prophetavit Isaias de vobis hypocritis, sicut scriptum est: Populus hic labiis me honorat, cor autem eorum longe est a me:

⁷in vanum autem me colunt, docentes doctrinas, et præcepta hominum.

⁸Relinquentes enim mandatum Dei, tenetis traditionem hominum, baptismata urceorum et calicum: et alia similia his facitis multa.

⁹Et dicebat illis: Bene irritum facitis præceptum Dei, ut traditionem vestram servetis.

¹⁰Moyses enim dixit: Honora patrem tuum, et matrem tuam. Et: Qui maledixerit patri, vel matri, morte moriatur.

¹¹Vos autem dicitis: Si dixerit homo patri, aut matri, Corban (quod est donum) quodcumque ex me, tibi profuerit:

¹²et ultra non dimittitis eum quidquam facere patri suo, aut matri,

¹³rescindentes verbum Dei per traditionem vestram, quam tradidistis: et similia hujusmodi multa facitis.

¹⁴Et advocans iterum turbam, dicebat illis: Audite me omnes, et intelligite.

¹⁵Nihil est extra hominem introiens in eum, quod possit eum coinquare, sed quæ de homine procedunt illa sunt quæ communicant hominem.

¹⁶Si quis habet aures audiendi, audiat.

¹⁷Et cum introisset in domum a turba, interrogabant eum discipuli ejus parabolam.

¹⁸Et ait illis: Sic et vos imprudentes estis? Non intelligitis quia omne extrinsecus introiens in hominem, non potest eum communicare:

¹⁹quia non intrat in cor ejus, sed in ventrum vadit, et in secessum exit, purgans omnes escas?

²⁰Dicebat autem, quoniam quæ de homine exeunt, illa communicant hominem.

²¹Ab intus enim de corde hominum malæ cogitationes procedunt, adulteria, fornicationes, homicidia,

²²furta, avaritiæ, nequitiæ, dolus, impudicitiæ, oculus malus, blasphemia, superbia, stultitia.

²³Omnia hæc mala ab intus procedunt, et communicant hominem.

²⁴Et inde surgens abiit in fines Tyri et Sidonis: et ingressus domum, neminem voluit scire, et non potuit latere.

²⁵Mulier enim statim ut audivit de eo, cujus filia habebat spiritum immundum, intravit, et procidit ad pedes ejus.

²⁶Erat enim mulier gentilis, Syrophœnissa genere. Et rogabat eum ut dæmonium ejiceret de filia ejus.

²⁷Qui dixit illi: Sine prius saturari filios: non est enim bonum sumere panem filiorum, et mittere canibus.

²⁸At illa respondit, et dixit illi: Utique Domine, nam et catelli comedunt sub mensa de micis puerorum.

²⁹Et ait illi: Propter hunc sermonem vade: exiit dæmonium a filia tua.

³⁰Et cum abiisset domum suam, invenit puellam jacentem supra lectum, et dæmonium exiisse.

³¹Et iterum exiens de finibus Tyri, venit per Sidonem ad mare Galilææ inter medios fines Decapoleos.

³²Et adducunt ei surdum, et mutum, et deprecabantur eum, ut imponat illi manum.

³³Et apprehendens eum de turba seorsum, misit digitos suos in auriculas ejus: et exspuens, tetigit linguam ejus:

³⁴et suscipiens in cælum, ingemuit, et ait illi: Ephphetha, quod est, Adaperire.

³⁵Et statim apertæ sunt aures ejus, et solutum est vinculum linguæ ejus, et loquebatur recte.

³⁶Et præcepit illis ne cui dicerent. Quanto autem eis præcipiebat, tanto magis plus prædicabant:

³⁷et eo amplius admirabantur, dicentes: Bene omnia fecit: et surdos fecit audire, et mutos loqui.