Read Clementine Vulgate Evangelium secundum Lucam 1 Bible Online

Evangelium secundum Lucam 1 - Clementine Vulgate bible

Evangelium secundum Lucam 1

¹Quoniam quidem multi conati sunt ordinare narrationem, quæ in nobis completæ sunt, rerum:

²sicut tradiderunt nobis, qui ab initio ipsi viderunt, et ministri fuerunt sermonis:

³visum est et mihi, assecuto omnia a principio diligenter, ex ordine tibi scribere, optime Theophile,

⁴ut cognoscas eorum verborum, de quibus eruditus es, veritatem.

⁵Fuit in diebus Herodis, regis Judææ, sacerdos quidam nomine Zacharias de vice Abia, et uxor illius de filiabus Aaron, et nomen ejus Elisabeth.

⁶Erant autem justi ambo ante Deum, incedentes in omnibus mandatis et justificationibus Domini sine querela.

⁷Et non erat illis filius, eo quod esset Elisabeth sterilis, et ambo processissent in diebus suis.

⁸Factum est autem, cum sacerdotio fungeretur in ordine vicis suæ ante Deum,

⁹secundum consuetudinem sacerdotii, sorte exiit ut incensum poneret, ingressus in templum Domini:

¹⁰et omnis multitudo populi erat orans foris hora incensi.

¹¹Apparuit autem illi angelus Domini, stans a dextris altaris incensi.

¹²Et Zacharias turbatus est videns, et timor irruit super eum.

¹³Ait autem ad illum angelus: Ne timeas, Zacharia, quoniam exaudita est deprecatio tua: et uxor tua Elisabeth pariet tibi filium, et vocabis nomen ejus Joannem:

¹⁴et erit gaudium tibi, et exsultatio, et multi in nativitate ejus gaudebunt:

¹⁵erit enim magnus coram Domino: et vinum et siceram non bibet, et Spiritu Sancto replebitur adhuc ex utero matris suæ:

¹⁶et multos filiorum Israël convertet ad Dominum Deum ipsorum:

¹⁷et ipse præcedet ante illum in spiritu et virtute Eliæ: ut convertat corda patrum in filios, et incredulos ad prudentiam justorum, parare Domino plebem perfectam.

¹⁸Et dixit Zacharias ad angelum: Unde hoc sciam? ego enim sum senex, et uxor mea processit in diebus suis.

¹⁹Et respondens angelus dixit ei: Ego sum Gabriel, qui asto ante Deum: et missus sum loqui ad te, et hæc tibi evangelizare.

²⁰Et ecce eris tacens, et non poteris loqui usque in diem quo hæc fiant, pro eo quod non credidisti verbis meis, quæ implebuntur in tempore suo.

²¹Et erat plebs exspectans Zachariam: et mirabantur quod tardaret ipse in templo.

²²Egressus autem non poterat loqui ad illos, et cognoverunt quod visionem vidisset in templo. Et ipse erat innuens illis, et permansit mutus.

²³Et factum est, ut impleti sunt dies officii ejus, abiit in domum suam:

²⁴post hos autem dies concepit Elisabeth uxor ejus, et occultabat se mensibus quinque, dicens:

²⁵Quia sic fecit mihi Dominus in diebus, quibus respexit auferre opprobrium meum inter homines.

²⁶In mense autem sexto, missus est angelus Gabriel a Deo in civitatem Galilææ, cui nomen Nazareth,

²⁷ad virginem desponsatam viro, cui nomen erat Joseph, de domo David: et nomen virginis Maria.

²⁸Et ingressus angelus ad eam dixit: Ave gratia plena: Dominus tecum: benedicta tu in mulieribus.

²⁹Quæ cum audisset, turbata est in sermone ejus, et cogitabat qualis esset ista salutatio.

³⁰Et ait angelus ei: Ne timeas, Maria: invenisti enim gratiam apud Deum.

³¹Ecce concipies in utero, et paries filium, et vocabis nomen ejus Jesum:

³²hic erit magnus, et Filius Altissimi vocabitur, et dabit illi Dominus Deus sedem David patris ejus: et regnabit in domo Jacob in æternum,

³³et regni ejus non erit finis.

³⁴Dixit autem Maria ad angelum: Quomodo fiet istud, quoniam virum non cognosco?

³⁵Et respondens angelus dixit ei: Spiritus Sanctus superveniet in te, et virtus Altissimi obumbrabit tibi. Ideoque et quod nascetur ex te sanctum, vocabitur Filius Dei.

³⁶Et ecce Elisabeth cognata tua, et ipsa concepit filium in senectute sua: et hic mensis sextus est illi, quæ vocatur sterilis:

³⁷quia non erit impossibile apud Deum omne verbum.

³⁸Dixit autem Maria: Ecce ancilla Domini: fiat mihi secundum verbum tuum. Et discessit ab illa angelus.

³⁹Exsurgens autem Maria in diebus illis, abiit in montana cum festinatione, in civitatem Juda:

⁴⁰et intravit in domum Zachariæ, et salutavit Elisabeth.

⁴¹Et factum est, ut audivit salutationem Mariæ Elisabeth, exsultavit infans in utero ejus: et repleta est Spiritu Sancto Elisabeth:

⁴²et exclamavit voce magna, et dixit: Benedicta tu inter mulieres, et benedictus fructus ventris tui.

⁴³Et unde hoc mihi, ut veniat mater Domini mei ad me?

⁴⁴Ecce enim ut facta est vox salutationis tuæ in auribus meis, exsultavit in gaudio infans in utero meo.

⁴⁵Et beata, quæ credidisti, quoniam perficientur ea, quæ dicta sunt tibi a Domino.

⁴⁶Et ait Maria: Magnificat anima mea Dominum:

⁴⁷et exsultavit spiritus meus in Deo salutari meo.

⁴⁸Quia respexit humilitatem ancillæ suæ: ecce enim ex hoc beatam me dicent omnes generationes,

⁴⁹quia fecit mihi magna qui potens est: et sanctum nomen ejus,

⁵⁰et misericordia ejus a progenie in progenies timentibus eum.

⁵¹Fecit potentiam in brachio suo: dispersit superbos mente cordis sui.

⁵²Deposuit potentes de sede, et exaltavit humiles.

⁵³Esurientes implevit bonis: et divites dimisit inanes.

⁵⁴Suscepit Israël puerum suum, recordatus misericordiæ suæ:

⁵⁵sicut locutus est ad patres nostros, Abraham et semini ejus in sæcula.

⁵⁶Mansit autem Maria cum illa quasi mensibus tribus: et reversa est in domum suam.

⁵⁷Elisabeth autem impletum est tempus pariendi, et peperit filium.

⁵⁸Et audierunt vicini et cognati ejus quia magnificavit Dominus misericordiam suam cum illa, et congratulabantur ei.

⁵⁹Et factum est in die octavo, venerunt circumcidere puerum, et vocabant eum nomine patris sui Zachariam.

⁶⁰Et respondens mater ejus, dixit: Nequaquam, sed vocabitur Joannes.

⁶¹Et dixerunt ad illam: Quia nemo est in cognatione tua, qui vocetur hoc nomine.

⁶²Innuebant autem patri ejus, quem vellet vocari eum.

⁶³Et postulans pugillarem scripsit, dicens: Joannes est nomen ejus. Et mirati sunt universi.

⁶⁴Apertum est autem illico os ejus, et lingua ejus, et loquebatur benedicens Deum.

⁶⁵Et factus est timor super omnes vicinos eorum: et super omnia montana Judææ divulgabantur omnia verba hæc:

⁶⁶et posuerunt omnes qui audierant in corde suo, dicentes: Quis, putas, puer iste erit? etenim manus Domini erat cum illo.

⁶⁷Et Zacharias pater ejus repletus est Spiritu Sancto: et prophetavit, dicens:

⁶⁸Benedictus Dominus Deus Israël, quia visitavit, et fecit redemptionem plebis suæ:

⁶⁹et erexit cornu salutis nobis in domo David pueri sui,

⁷⁰sicut locutum est per os sanctorum, qui a sæculo sunt, prophetarum ejus:

⁷¹salutem ex inimicis nostris, et de manu omnium qui oderunt nos:

⁷²ad faciendam misericordiam cum patribus nostris: et memorari testamenti sui sancti:

⁷³jusjurandum, quod juravit ad Abraham patrem nostrum, daturum se nobis

⁷⁴ut sine timore, de manu inimicorum nostrorum liberati, serviamus illi

⁷⁵in sanctitate et justitia coram ipso, omnibus diebus nostris.

⁷⁶Et tu puer, propheta Altissimi vocaberis: præibis enim ante faciem Domini parare vias ejus,

⁷⁷ad dandam scientiam salutis plebi ejus in remissionem peccatorum eorum

⁷⁸per viscera misericordiæ Dei nostri, in quibus visitavit nos, oriens ex alto:

⁷⁹illuminare his qui in tenebris et in umbra mortis sedent: ad dirigendos pedes nostros in viam pacis.

⁸⁰Puer autem crescebat, et confortabatur spiritu: et erat in desertis usque in diem ostensionis suæ ad Israël.