Read Clementine Vulgate Evangelium secundum Lucam 19 Bible Online

Evangelium secundum Lucam 19 - Clementine Vulgate bible

Evangelium secundum Lucam 19

²Et ecce vir nomine Zachæus: et hic princeps erat publicanorum, et ipse dives:

³et quærebat videre Jesum, quis esset: et non poterat præ turba, quia statura pusillus erat.

⁴Et præcurrens ascendit in arborem sycomorum ut videret eum: quia inde erat transiturus.

⁵Et cum venisset ad locum, suspiciens Jesus vidit illum, et dixit ad eum: Zachæe, festinans descende: quia hodie in domo tua oportet me manere.

⁶Et festinans descendit, et excepit illum gaudens.

⁷Et cum viderent omnes, murmurabant, dicentes quod ad hominem peccatorem divertisset.

⁸Stans autem Zachæus, dixit ad Dominum: Ecce dimidium bonorum meorum, Domine, do pauperibus: et si quid aliquem defraudavi, reddo quadruplum.

⁹Ait Jesus ad eum: Quia hodie salus domui huic facta est: eo quod et ipse filius sit Abrahæ.

¹⁰Venit enim Filius hominis quærere, et salvum facere quod perierat.

¹¹Hæc illis audientibus adjiciens, dixit parabolam, eo quod esset prope Jerusalem: et quia existimarent quod confestim regnum Dei manifestaretur.

¹²Dixit ergo: Homo quidam nobilis abiit in regionem longinquam accipere sibi regnum, et reverti.

¹³Vocatis autem decem servis suis, dedit eis decem mnas, et ait ad illos: Negotiamini dum venio.

¹⁴Cives autem ejus oderant eum: et miserunt legationem post illum, dicentes: Nolumus hunc regnare super nos.

¹⁵Et factum est ut rediret accepto regno: et jussit vocari servos, quibus dedit pecuniam, ut sciret quantum quisque negotiatus esset.

¹⁶Venit autem primus dicens: Domine, mna tua decem mnas acquisivit.

¹⁷Et ait illi: Euge bone serve, quia in modico fuisti fidelis, eris potestatem habens super decem civitates.

¹⁸Et alter venit, dicens: Domine, mna tua fecit quinque mnas.

¹⁹Et huic ait: Et tu esto super quinque civitates.

²⁰Et alter venit, dicens: Domine, ecce mna tua, quam habui repositam in sudario:

²¹timui enim te, quia homo austerus es: tollis quod non posuisti, et metis quod non seminasti.

²²Dicit ei: De ore tuo te judico, serve nequam. Sciebas quod ego homo austerus sum, tollens quod non posui, et metens quod non seminavi:

²³et quare non dedisti pecuniam meam ad mensam, ut ego veniens cum usuris utique exegissem illam?

²⁴Et astantibus dixit: Auferte ab illo mnam, et date illi qui decem mnas habet.

²⁵Et dixerunt ei: Domine, habet decem mnas.

²⁶Dico autem vobis, quia omni habenti dabitur, et abundabit: ab eo autem qui non habet, et quod habet auferetur ab eo.

²⁷Verumtamen inimicos meos illos, qui noluerunt me regnare super se, adducite huc: et interficite ante me.

²⁸Et his dictis, præcedebat ascendens Jerosolymam.

²⁹Et factum est, cum appropinquasset ad Bethphage et Bethaniam, ad montem qui vocatur Oliveti, misit duos discipulos suos,

³⁰dicens: Ite in castellum quod contra est: in quod introëuntes, invenietis pullum asinæ alligatum, cui nemo umquam hominum sedit: solvite illum, et adducite.

³¹Et si quis vos interrogaverit: Quare solvitis? sic dicetis ei: Quia Dominus operam ejus desiderat.

³²Abierunt autem qui missi erant: et invenerunt, sicut dixit illis, stantem pullum.

³³Solventibus autem illis pullum, dixerunt domini ejus ad illos: Quid solvitis pullum?

³⁴At illi dixerunt: Quia Dominus eum necessarium habet.

³⁵Et duxerunt illum ad Jesum. Et jacentes vestimenta sua supra pullum, imposuerunt Jesum.

³⁶Eunte autem illo, substernebant vestimenta sua in via:

³⁷et cum appropinquaret jam ad descensum montis Oliveti, cœperunt omnes turbæ discipulorum gaudentes laudare Deum voce magna super omnibus, quas viderant, virtutibus,

³⁸dicentes: Benedictus, qui venit rex in nomine Domini: pax in cælo, et gloria in excelsis.

³⁹Et quidam pharisæorum de turbis dixerunt ad illum: Magister, increpa discipulos tuos.

⁴⁰Quibus ipse ait: Dico vobis, quia si hi tacuerint, lapides clamabunt.

⁴¹Et ut appropinquavit, videns civitatem flevit super illam, dicens:

⁴²Quia si cognovisses et tu, et quidem in hac die tua, quæ ad pacem tibi: nunc autem abscondita sunt ab oculis tuis.

⁴³Quia venient dies in te: et circumdabunt te inimici tui vallo, et circumdabunt te: et coangustabunt te undique:

⁴⁴et ad terram prosternent te, et filios tuos, qui in te sunt, et non relinquent in te lapidem super lapidem: eo quod non cognoveris tempus visitationis tuæ.

⁴⁵Et ingressus in templum, cœpit ejicere vendentes in illo, et ementes,

⁴⁶dicens illis: Scriptum est: Quia domus mea domus orationis est: vos autem fecistis illam speluncam latronum.

⁴⁷Et erat docens quotidie in templo. Principes autem sacerdotum, et scribæ, et princeps plebis quærebant illum perdere:

⁴⁸et non inveniebant quid facerent illi. Omnis enim populus suspensus erat, audiens illum.