Read Clementine Vulgate Evangelium secundum Lucam 22 Bible Online

Evangelium secundum Lucam 22 - Clementine Vulgate bible

Evangelium secundum Lucam 22

¹Appropinquat autem dies festus azymorum, qui dicitur Pascha:

²et quærebant principes sacerdotum, et scribæ, quomodo Jesum interficerent: timebant vero plebem.

³Intravit autem Satanas in Judam, qui cognominabatur Iscariotes, unum de duodecim:

⁴et abiit, et locutus est cum principibus sacerdotum, et magistratibus, quemadmodum illum traderet eis.

⁵Et gavisi sunt, et pacti sunt pecuniam illi dare.

⁶Et spopondit, et quærebat opportunitatem ut traderet illum sine turbis.

⁷Venit autem dies azymorum, in qua necesse erat occidi pascha.

⁸Et misit Petrum et Joannem, dicens: Euntes parate nobis pascha, ut manducemus.

⁹At illi dixerunt: Ubi vis paremus?

¹⁰Et dixit ad eos: Ecce introëuntibus vobis in civitatem occurret vobis homo quidam amphoram aquæ portans: sequimini eum in domum, in quam intrat,

¹¹et dicetis patrifamilias domus: Dicit tibi Magister: Ubi est diversorium, ubi pascha cum discipulis meis manducem?

¹²Et ipse ostendet vobis cœnaculum magnum stratum, et ibi parate.

¹³Euntes autem invenerunt sicut dixit illis, et paraverunt pascha.

¹⁴Et cum facta esset hora, discubuit, et duodecim apostoli cum eo.

¹⁵Et ait illis: Desiderio desideravi hoc pascha manducare vobiscum, antequam patiar.

¹⁶Dico enim vobis, quia ex hoc non manducabo illud, donec impleatur in regno Dei.

¹⁷Et accepto calice gratias egit, et dixit: Accipite, et dividite inter vos.

¹⁸Dico enim vobis quod non bibam de generatione vitis donec regnum Dei veniat.

¹⁹Et accepto pane gratias egit, et fregit, et dedit eis, dicens: Hoc est corpus meum, quod pro vobis datur: hoc facite in meam commemorationem.

²⁰Similiter et calicem, postquam cœnavit, dicens: Hic est calix novum testamentum in sanguine meo, qui pro vobis fundetur.

²¹Verumtamen ecce manus tradentis me, mecum est in mensa.

²²Et quidem Filius hominis, secundum quod definitum est, vadit: verumtamen væ homini illi per quem tradetur.

²³Et ipsi cœperunt quærere inter se quis esset ex eis qui hoc facturus esset.

²⁴Facta est autem et contentio inter eos, quis eorum videretur esse major.

²⁵Dixit autem eis: Reges gentium dominantur eorum: et qui potestatem habent super eos, benefici vocantur.

²⁶Vos autem non sic: sed qui major est in vobis, fiat sicut minor: et qui præcessor est, sicut ministrator.

²⁷Nam quis major est, qui recumbit, an qui ministrat? nonne qui recumbit? Ego autem in medio vestrum sum, sicut qui ministrat:

²⁸vos autem estis, qui permansistis mecum in tentationibus meis.

²⁹Et ego dispono vobis sicut disposuit mihi Pater meus regnum,

³⁰ut edatis et bibatis super mensam meam in regno meo, et sedeatis super thronos judicantes duodecim tribus Israël.

³¹Ait autem Dominus: Simon, Simon, ecce Satanas expetivit vos ut cribraret sicut triticum:

³²ego autem rogavi pro te ut non deficiat fides tua: et tu aliquando conversus, confirma fratres tuos.

³³Qui dixit ei: Domine, tecum paratus sum et in carcerem et in mortem ire.

³⁴At ille dixit: Dico tibi, Petre, non cantabit hodie gallus, donec ter abneges nosse me. Et dixit eis:

³⁵Quando misi vos sine sacculo, et pera, et calceamentis, numquid aliquid defuit vobis?

³⁶At illi dixerunt: Nihil. Dixit ergo eis: Sed nunc qui habet sacculum, tollat ; similiter et peram: et qui non habet, vendat tunicam suam et emat gladium.

³⁷Dico enim vobis, quoniam adhuc hoc quod scriptum est, oportet impleri in me: Et cum iniquis deputatus est. Etenim ea quæ sunt de me finem habent.

³⁸At illi dixerunt: Domine, ecce duo gladii hic. At ille dixit eis: Satis est.

³⁹Et egressus ibat secundum consuetudinem in monte Olivarum. Secuti sunt autem illum et discipuli.

⁴⁰Et cum pervenisset ad locum, dixit illis: Orate ne intretis in tentationem.

⁴¹Et ipse avulsus est ab eis quantum jactus est lapidis: et positis genibus orabat,

⁴²dicens: Pater, si vis, transfer calicem istum a me: verumtamen non mea voluntas, sed tua fiat.

⁴³Apparuit autem illi angelus de cælo, confortans eum. Et factus in agonia, prolixius orabat.

⁴⁴Et factus est sudor ejus sicut guttæ sanguinis decurrentis in terram.

⁴⁵Et cum surrexisset ab oratione et venisset ad discipulos suos, invenit eos dormientes præ tristitia.

⁴⁶Et ait illis: Quid dormitis? surgite, orate, ne intretis in tentationem.

⁴⁷Adhuc eo loquente, ecce turba: et qui vocabatur Judas, unus de duodecim, antecedebat eos, et appropinquavit Jesu ut oscularetur eum.

⁴⁸Jesus autem dixit illi: Juda, osculo Filium hominis tradis?

⁴⁹Videntes autem hi qui circa ipsum erant, quod futurum erat, dixerunt ei: Domine, si percutimus in gladio?

⁵⁰Et percussit unus ex illis servum principis sacerdotum, et amputavit auriculam ejus dexteram.

⁵¹Respondens autem Jesus, ait: Sinite usque huc. Et cum tetigisset auriculam ejus, sanavit eum.

⁵²Dixit autem Jesus ad eos qui venerant ad se principes sacerdotum, et magistratus templi, et seniores: Quasi ad latronem existis cum gladiis et fustibus?

⁵³Cum quotidie vobiscum fuerim in templo, non extendistis manus in me: sed hæc est hora vestra, et potestas tenebrarum.

⁵⁴Comprehendentes autem eum, duxerunt ad domum principis sacerdotum: Petrus vero sequebatur a longe.

⁵⁵Accenso autem igne in medio atrii et circumsedentibus illis, erat Petrus in medio eorum.

⁵⁶Quem cum vidisset ancilla quædam sedentem ad lumen, et eum fuisset intuita, dixit: Et hic cum illo erat.

⁵⁷At ille negavit eum, dicens: Mulier, non novi illum.

⁵⁸Et post pusillum alius videns eum, dixit: Et tu de illis es. Petrus vero ait: O homo, non sum.

⁵⁹Et intervallo facto quasi horæ unius, alius quidam affirmabat, dicens: Vere et hic cum illo erat: nam et Galilæus est.

⁶⁰Et ait Petrus: Homo, nescio quid dicis. Et continuo, adhuc illo loquente, cantavit gallus.

⁶¹Et conversus Dominus respexit Petrum, et recordatus est Petrus verbi Domini, sicut dixerat: Quia priusquam gallus cantet, ter me negabis.

⁶²Et egressus foras Petrus flevit amare.

⁶³Et viri qui tenebant illum, illudebant ei, cædentes.

⁶⁴Et velaverunt eum, et percutiebant faciem ejus: et interrogabant eum, dicentes: Prophetiza, quis est, qui te percussit?

⁶⁵Et alia multa blasphemantes dicebant in eum.

⁶⁶Et ut factus est dies, convenerunt seniores plebis, et principes sacerdotum, et scribæ, et duxerunt illum in concilium suum, dicentes: Si tu es Christus, dic nobis.

⁶⁷Et ait illis: Si vobis dixero, non credetis mihi:

⁶⁸si autem et interrogavero, non respondebitis mihi, neque dimittetis.

⁶⁹Ex hoc autem erit Filius hominis sedens a dextris virtutis Dei.

⁷⁰Dixerunt autem omnes: Tu ergo es Filius Dei? Qui ait: Vos dicitis, quia ego sum.

⁷¹At illi dixerunt: Quid adhuc desideramus testimonium? ipsi enim audivimus de ore ejus.