Read Clementine Vulgate Evangelium secundum Ioannem 12 Bible Online

Evangelium secundum Ioannem 12 - Clementine Vulgate bible

Evangelium secundum Ioannem 12

¹Jesus ergo ante sex dies Paschæ venit Bethaniam, ubi Lazarus fuerat mortuus, quem suscitavit Jesus.

²Fecerunt autem ei cœnam ibi, et Martha ministrabat, Lazarus vero unus erat ex discumbentibus cum eo.

³Maria ergo accepit libram unguenti nardi pistici pretiosi, et unxit pedes Jesu, et extersit pedes ejus capillis suis: et domus impleta est ex odore unguenti.

⁴Dixit ergo unus ex discipulis ejus, Judas Iscariotes, qui erat eum traditurus:

⁵Quare hoc unguentum non veniit trecentis denariis, et datum est egenis?

⁶Dixit autem hoc, non quia de egenis pertinebat ad eum, sed quia fur erat, et loculos habens, ea quæ mittebantur, portabat.

⁷Dixit ergo Jesus: Sinite illam ut in diem sepulturæ meæ servet illud.

⁸Pauperes enim semper habetis vobiscum: me autem non semper habetis.

⁹Cognovit ergo turba multa ex Judæis quia illic est, et venerunt, non propter Jesum tantum, sed ut Lazarum viderent, quem suscitavit a mortuis.

¹⁰Cogitaverunt autem principes sacerdotum ut et Lazarum interficerent:

¹¹quia multi propter illum abibant ex Judæis, et credebant in Jesum.

¹²In crastinum autem, turba multa quæ venerat ad diem festum, cum audissent quia venit Jesus Jerosolymam,

¹³acceperunt ramos palmarum, et processerunt obviam ei, et clamabant: Hosanna, benedictus qui venit in nomine Domini, rex Israël.

¹⁴Et invenit Jesus asellum, et sedit super eum, sicut scriptum est:

¹⁵Noli timere, filia Sion: ecce rex tuus venit sedens super pullum asinæ.

¹⁶Hæc non cognoverunt discipuli ejus primum: sed quando glorificatus est Jesus, tunc recordati sunt quia hæc erant scripta de eo, et hæc fecerunt ei.

¹⁷Testimonium ergo perhibebat turba, quæ erat cum eo quando Lazarum vocavit de monumento, et suscitavit eum a mortuis.

¹⁸Propterea et obviam venit ei turba: quia audierunt fecisse hoc signum.

¹⁹Pharisæi ergo dixerunt ad semetipsos: Videtis quia nihil proficimus? ecce mundus totus post eum abiit.

²⁰Erant autem quidam gentiles, ex his qui ascenderant ut adorarent in die festo.

²¹Hi ergo accesserunt ad Philippum, qui erat a Bethsaida Galilææ, et rogabant eum, dicentes: Domine, volumus Jesum videre.

²²Venit Philippus, et dicit Andreæ ; Andreas rursum et Philippus dixerunt Jesu.

²³Jesus autem respondit eis, dicens: Venit hora, ut clarificetur Filius hominis.

²⁴Amen, amen dico vobis, nisi granum frumenti cadens in terram, mortuum fuerit,

²⁵ipsum solum manet: si autem mortuum fuerit, multum fructum affert. Qui amat animam suam, perdet eam ; et qui odit animam suam in hoc mundo, in vitam æternam custodit eam.

²⁶Si quis mihi ministrat, me sequatur, et ubi sum ego, illic et minister meus erit. Si quis mihi ministraverit, honorificabit eum Pater meus.

²⁷Nunc anima mea turbata est. Et quid dicam? Pater, salvifica me ex hac hora. Sed propterea veni in horam hanc:

²⁸Pater, clarifica nomen tuum. Venit ergo vox de cælo: Et clarificavi, et iterum clarificabo.

²⁹Turba ergo, quæ stabat, et audierat, dicebat tonitruum esse factum. Alii dicebant: Angelus ei locutus est.

³⁰Respondit Jesus, et dixit: Non propter me hæc vox venit, sed propter vos.

³¹Nunc judicium est mundi: nunc princeps hujus mundi ejicietur foras.

³²Et ego, si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad meipsum.

³³(Hoc autem dicebat, significans qua morte esset moriturus.)

³⁴Respondit ei turba: Nos audivimus ex lege, quia Christus manet in æternum: et quomodo tu dicis: Oportet exaltari Filium hominis? quis est iste Filius hominis?

³⁵Dixit ergo eis Jesus: Adhuc modicum, lumen in vobis est. Ambulate dum lucem habetis, ut non vos tenebræ comprehendant ; et qui ambulant in tenebris, nescit quo vadat.

³⁶Dum lucem habetis, credite in lucem, ut filii lucis sitis. Hæc locutus est Jesus, et abiit et abscondit se ab eis.

³⁷Cum autem tanta signa fecisset coram eis, non credebant in eum ;

³⁸ut sermo Isaiæ prophetæ impleretur, quem dixit: Domine, quis credidit auditui nostro? et brachium Domini cui revelatum est?

³⁹Propterea non poterant credere, quia iterum dixit Isaias:

⁴⁰Excæcavit oculos eorum, et induravit cor eorum ut non videant oculis, et non intelligant corde, et convertantur, et sanem eos.

⁴¹Hæc dixit Isaias, quando vidit gloriam ejus, et locutus est de eo.

⁴²Verumtamen et ex principibus multi crediderunt in eum: sed propter pharisæos non confitebantur, ut e synagoga non ejicerentur.

⁴³Dilexerunt enim gloriam hominum magis quam gloriam Dei.

⁴⁴Jesus autem clamavit, et dixit: Qui credit in me, non credit in me, sed in eum qui misit me.

⁴⁵Et qui videt me, videt eum qui misit me.

⁴⁶Ego lux in mundum veni, ut omnis qui credit in me, in tenebris non maneat.

⁴⁷Et si quis audierit verba mea, et non custodierit, ego non judico eum ; non enim veni ut judicem mundum, sed ut salvificem mundum.

⁴⁸Qui spernit me et non accipit verba mea, habet qui judicet eum. Sermo quem locutus sum, ille judicabit eum in novissimo die.

⁴⁹Quia ego ex meipso non sum locutus, sed qui misit me, Pater, ipse mihi mandatum dedit quid dicam et quid loquar.

⁵⁰Et scio quia mandatum ejus vita æterna est: quæ ergo ego loquor, sicut dixit mihi Pater, sic loquor.