Read Clementine Vulgate Actus Apostolorum 10 Bible Online

Actus Apostolorum 10 - Clementine Vulgate bible

Actus Apostolorum 10

¹Vir autem quidam erat in Cæsarea, nomine Cornleius, centurio cohortis quæ dicitur Italica,

²religiosus, ac timens Deum cum omni domo sua, faciens eleemosynas multas plebi, et deprecans Deum semper:

³is vidit in visu manifeste, quasi hora diei nona, angelum Dei introëuntem ad se, et dicentem sibi: Corneli.

⁴At ille intuens eum, timore correptus, dixit: Quid est, Domine? Dixit autem illi: Orationes tuæ et eleemosynæ tuæ ascenderunt in memoriam in conspectu Dei.

⁵Et nunc mitte viros in Joppen, et accersi Simonem quemdam, qui cognominatur Petrus:

⁶hic hospitatur apud Simonem quemdam coriarium, cujus est domus juxta mare: hic dicet tibi quid te oporteat facere.

⁷Et cum discessisset angelus qui loquebatur illi, vocavit duos domesticos suos, et militem metuentem Dominum ex his qui illi parebant.

⁸Quibus cum narrasset omnia, misit illos in Joppen.

⁹Postera autem die, iter illis facientibus, et appropinquantibus civitati, ascendit Petrus in superiora ut oraret circa horam sextam.

¹⁰Et cum esuriret, voluit gustare. Parantibus autem illis, cecidit super eum mentis excessus:

¹¹et vidit cælum apertum, et descendens vas quoddam, velut linteum magnum, quatuor initiis submitti de cælo in terram,

¹²in quo erant omnia quadrupedia, et serpentia terræ, et volatilia cæli.

¹³Et facta est vox ad eum: Surge Petre, occide, et manduca.

¹⁴Ait autem Petrus: Absit Domine, quia numquam manducavi omne commune et immundum.

¹⁵Et vox iterum secundo ad eum: Quod Deus purificavit, tu commune ne dixeris.

¹⁶Hoc autem factum est per ter: et statim receptum est vas in cælum.

¹⁷Et dum intra se hæsitaret Petrus quidnam esset visio, quam vidisset: ecce viri qui missi erant a Cornelio, inquirentes domum Simonis, astiterunt ad januam.

¹⁸Et cum vocassent, interrogabant, si Simon, qui cognominatur Petrus, illic haberet hospitium.

¹⁹Petro autem cogitante de visione, dixit Spiritus ei: Ecce viri tres quærunt te.

²⁰Surge itaque, descende, et vade cum eis nihil dubitans: quia ego misi illos.

²¹Descendens autem Petrus ad viros, dixit: Ecce ego sum, quem quæritis: quæ causa est, propter quam venistis?

²²Qui dixerunt: Cornelius centurio, vir justus, et timens Deum, et testimonium habens ab universa gente Judæorum, responsum accepit ab angelo sancto accersire te in domum suam, et audire verba abs te.

²³Introducens ergo eos, recepit hospitio. Sequenti autem die surgens profectus est cum illis ; et quidam ex fratribus ab Joppe comitati sunt eum.

²⁴Altera autem die introivit Cæsaream. Cornelius vero exspectabat illos, convocatis cognatis suis, et necessariis amicis.

²⁵Et factum est cum introisset Petrus, obvius venit ei Cornelius, et procidens ad pedes ejus adoravit.

²⁶Petrus vero elevavit eum, dicens: Surge, et ego ipse homo sum.

²⁷Et loquens cum illo intravit, et invenit multos qui convenerant:

²⁸dixitque ad illos: Vos scitis quomodo abominatum sit viro Judæo conjungi, aut accedere ad alienigenam: sed mihi ostendit Deus neminem communem aut immundum dicere hominem.

²⁹Propter quod sine dubitatione veni accersitus. Interrogo ergo, quam ob causam accersistis me?

³⁰Et Cornelius ait: A nudiusquarta die usque ad hanc horam, orans eram hora nona in domo mea, et ecce vir stetit ante me in veste candida, et ait:

³¹Corneli, exaudita est oratio tua, et eleemosynæ tuæ commemoratæ sunt in conspectu Dei.

³²Mitte ergo in Joppen, et accersi Simonem, qui cognominatur Petrus: hic hospitatur in domo Simonis coriarii juxta mare.

³³Confestim ergo misi ad te: et tu benefecisti veniendo. Nunc ergo omnes nos in conspectu tuo adsumus audire omnia quæcumque tibi præcepta sunt a Domino.

³⁴Aperiens autem Petrus os suum, dixit: In veritate comperi quia non est personarum acceptor Deus ;

³⁵sed in omni gente qui timet eum, et operatur justitiam, acceptus est illi.

³⁶Verbum misit Deus filiis Israël, annuntians pacem per Jesum Christum (hic est omnium Dominus).

³⁷Vos scitis quod factum est verbum per universam Judæum: incipiens enim a Galilæa post baptismum, quod prædicavit Joannes,

³⁸Jesum a Nazareth: quomodo unxit eum Deus Spiritu Sancto, et virtute, qui pertransiit benefaciendo, et sanando omnes oppressos a diabolo, quoniam Deus erat cum illo.

³⁹Et nos testes sumus omnium quæ fecit in regione Judæorum, et Jerusalem, quem occiderunt suspendentes in ligno.

⁴⁰Hunc Deus suscitavit tertia die, et dedit eum manifestum fieri,

⁴¹non omni populo, sed testibus præordinatis a Deo: nobis, qui manducavimus et bibimus cum illo postquam resurrexit a mortuis.

⁴²Et præcepit nobis prædicare populo, et testificari, quia ipse est qui constitutus est a Deo judex vivorum et mortuorum.

⁴³Huic omnes prophetæ testimonium perhibent remissionem peccatorum accipere per nomen ejus omnes qui credunt in eum.

⁴⁴Adhuc loquente Petro verba hæc, cecidit Spiritus Sanctus super omnes qui audiebant verbum.

⁴⁵Et obstupuerunt ex circumcisione fideles qui venerant cum Petro: quia et in nationes gratia Spiritus Sancti effusa est.

⁴⁶Audiebant enim illos loquentes linguis, et magnificantes Deum.

⁴⁷Tunc respondit Petrus: Numquid aquam quis prohibere potest ut non baptizentur hi qui Spiritum Sanctum acceperunt sicut et nos?

⁴⁸Et jussit eos baptizari in nomine Domini Jesu Christi. Tunc rogaverunt eum ut maneret apud eos aliquot diebus.