Read Clementine Vulgate Actus Apostolorum 13 Bible Online

Actus Apostolorum 13 - Clementine Vulgate bible

Actus Apostolorum 13

¹Erant autem in ecclesia, quæ erat Antiochiæ, prophetæ, et doctores, in quibus Barnabas, et Simon, qui vocabatur Niger, et Lucius Cyrenensis, et Manahen, qui erat Herodis Tetrarchæ collactaneus, et Saulus.

²Ministrantibus autem illis Domino, et jejunantibus, dixit illis Spiritus Sanctus: Segregate mihi Saulum et Barnabam in opus ad quod assumpsi eos.

³Tunc jejunantes, et orantes, imponentesque eis manus, dimiserunt illos.

⁴Et ipsi quidem missi a Spiritu Sancto abierunt Seleuciam: et inde navigaverunt Cyprum.

⁵Et cum venissent Salaminam, prædicabant verbum Dei in synagogis Judæorum. Habebant autem et Joannem in ministerio.

⁶Et cum perambulassent universam insulam usque Paphum, invenerunt quemdam virum magnum pseudoprophetam, Judæum, cui nomen erat Barjesu,

⁷qui erat cum proconsule Sergio Paulo viro prudente. Hic, accersitis Barnaba et Saulo, desiderabat audire verbum Dei.

⁸Resistebat autem illis Elymas magus (si enim interpretatur nomen ejus), quærens avertere proconsulem a fide.

⁹Saulus autem, qui et Paulus, repletus Spiritu Sancto, intuens in eum,

¹⁰dixit: O plene omni dolo et omni fallacia, fili diaboli, inimice omnis justitiæ, non desinis subvertere vias Domini rectas.

¹¹Et nunc ecce manus Domini super te, et eris cæcus, non videns solem usque ad tempus. Et confestim cecidit in eum caligo, et tenebræ, et circuiens quærebat qui ei manum daret.

¹²Tunc proconsul cum vidisset factum, credidit admirans super doctrina Domini.

¹³Et cum a Papho navigassent Paulus, et qui cum eo erant, venerunt Pergen Pamphyliæ. Joannes autem discedens ab eis, reversus est Jerosolymam.

¹⁴Illi vero pertranseuntes Pergen, venerunt Antiochiam Pisidiæ: et ingressi synagogam die sabbatorum, sederunt.

¹⁵Post lectionem autem legis, et prophetarum, miserunt principes synagogæ ad eos, dicentes: Viri fratres, si quis est in vobis sermo exhortationis ad plebem, dicite.

¹⁶Surgens autem Paulus, et manu silentium indicens, ait: Viri Israëlitæ, et qui timetis Deum, audite:

¹⁷Deus plebis Israël elegit patres nostros, et plebem exaltavit cum essent incolæ in terra Ægypti, et in brachio excelso eduxit eos ex ea,

¹⁸et per quadraginta annorum tempus mores eorum sustinuit in deserto.

¹⁹Et destruens gentes septem in terra Chanaan, sorte distribuit eis terram eorum,

²⁰quasi post quadringentos et quinquaginta annos: et post hæc dedit judices, usque ad Samuel prophetam.

²¹Et exinde postulaverunt regem: et dedit illis Deus Saul filium Cis, virum de tribu Benjamin, annis quadraginta:

²²et amoto illo, suscitavit illis David regem: cui testimonium perhibens, dixit: Inveni David filium Jesse, virum secundum cor meum, qui faciet omnes voluntates meas.

²³Hujus Deus ex semine secundum promissionem eduxit Israël salvatorem Jesum,

²⁴prædicante Joanne ante faciem adventus ejus baptismum pœnitentiæ omni populo Israël.

²⁵Cum impleret autem Joannes cursum suum, dicebat: Quem me arbitramini esse, non sum ego, sed ecce venit post me, cujus non sum dignus calceamenta pedum solvere.

²⁶Viri fratres, filii generis Abraham, et qui in vobis timent Deum, vobis verbum salutis hujus missum est.

²⁷Qui enim habitabant Jerusalem, et principes ejus hunc ignorantes, et voces prophetarum, quæ per omne sabbatum leguntur, judicantes impleverunt,

²⁸et nullam causam mortis invenientes in eo, petierunt a Pilato, ut interficerent eum.

²⁹Cumque consummassent omnia quæ de eo scripta erant, deponentes eum de ligno, posuerunt eum in monumento.

³⁰Deus vero suscitavit eum a mortuis tertia die: qui visus est per dies multos his,

³¹qui simul ascenderant cum eo de Galilæa in Jerusalem: qui usque nunc sunt testes ejus ad plebem.

³²Et nos vobis annuntiamus eam, quæ ad patres nostros repromissio facta est:

³³quoniam hanc Deus adimplevit filiis nostris resuscitans Jesum, sicut et in Psalmo secundo scriptum est: Filius meus es tu, ego hodie genui te.

³⁴Quod autem suscitavit eum a mortuis, amplius jam non reversurum in corruptionem, ita dixit: Quia dabo vobis sancta David fidelia.

³⁵Ideoque et alias dicit: Non dabis sanctum tuum videre corruptionem.

³⁶David enim in sua generatione cum administrasset, voluntati Dei dormivit: et appositus est ad patres suos, et vidit corruptionem.

³⁷Quem vero Deus suscitavit a mortuis, non vidit corruptionem.

³⁸Notum igitur sit vobis, viri fratres, quia per hunc vobis remissio peccatorum annuntiatur, et ab omnibus quibus non potuistis in lege Moysi justificari,

³⁹in hoc omnis qui credit, justificatur.

⁴⁰Videte ergo ne superveniat vobis quod dictum est in prophetis:

⁴¹Videte contemptores, et admiramini, et disperdimini: quia opus operor ego in diebus vestris, opus quod non credetis, si quis enarraverit vobis.

⁴²Exeuntibus autem illis rogabant ut sequenti sabbato loquerentur sibi verba hæc.

⁴³Cumque dimissa esset synagoga, secuti sunt multi Judæorum, et colentium advenarum, Paulum et Barnabam: qui loquentes suadebant eis ut permanerent in gratia Dei.

⁴⁴Sequenti vero sabbato pene universa civitas convenit audire verbum Dei.

⁴⁵Videntes autem turbas Judæi, repleti sunt zelo, et contradicebant his quæ a Paulo dicebantur, blasphemantes.

⁴⁶Tunc constanter Paulus et Barnabas dixerunt: Vobis oportebat primum loqui verbum Dei: sed quoniam repellitis illud, et indignos vos judicatis æternæ vitæ, ecce convertimur ad gentes.

⁴⁷Sic enim præcepit nobis Dominus: Posui te in lucem gentium, ut sis in salutem usque ad extremum terræ.

⁴⁸Audientes autem gentes gavisæ sunt, et glorificabant verbum Domini: et crediderunt quotquot erant præordinati ad vitam æternam.

⁴⁹Disseminabatur autem verbum Domini per universam regionem.

⁵⁰Judæi autem concitaverunt mulieres religiosas, et honestas, et primos civitatis, et excitaverunt persecutionem in Paulum et Barnabam: et ejecerunt eos de finibus suis.

⁵¹At illi excusso pulvere pedum in eos, venerunt Iconium.

⁵²Discipuli quoque replebantur gaudio, et Spiritu Sancto.