Read Clementine Vulgate Actus Apostolorum 16 Bible Online

Actus Apostolorum 16 - Clementine Vulgate bible

Actus Apostolorum 16

¹Pervenit autem Derben et Lystram. Et ecce discipulus quidam erat ibi nomine Timotheus, filius mulieris Judææ fidelis, patre gentili.

²Huic testimonium bonum reddebant qui in Lystris erant, et Iconio fratres.

³Hunc voluit Paulus secum proficisci: et assumens circumcidit eum propter Judæos, qui erant in illis locis. Sciebant enim omnes quod pater ejus erat gentilis.

⁴Cum autem pertransirent civitates, tradebant eis custodiri dogmata quæ erant decreta ab Apostolis et senioribus, qui erant Jerosolymis.

⁵Et ecclesiæ quidem confirmabantur fide, et abundabunt numero quotidie.

⁶Transeuntes autem Phrygiam et Galatiæ regionem, vetati sunt a Spiritu Sancto loqui verbum Dei in Asia.

⁷Cum venissent autem in Mysiam, tentabant ire in Bithyniam: et non permisit eos Spiritus Jesu.

⁸Cum autem pertransissent Mysiam, descendeunt Troadem:

⁹et visio per noctem Paulo ostensa est: vir Macedo quidam erat stans et deprecans eum, et dicens: Transiens in Macedoniam, adjuva nos.

¹⁰Ut autem visum vidit, statim quæsivimus proficisci in Macedoniam, certi facti quod vocasset nos Deus evangelizare eis.

¹¹Navigantes autem a Troade, recto cursu venimus Samothraciam, et sequenti die Neapolim:

¹²et inde Philippos, quæ est prima partis Macedoniæ civitas, colonia. Eramus autem in hac urbe diebus aliquot, conferentes.

¹³Die autem sabbatorum egressi sumus foras portam juxta flumen, ubi videbatur oratio esse: et sedentes loquebamur mulieribus quæ convenerant.

¹⁴Et quædam mulier nomine Lydia, purpuraria civitatis Thyatirenorum, colens Deum, audivit: cujus Dominus aperuit cor intendere his quæ dicebantur a Paulo.

¹⁵Cum autem baptizata esset, et domus ejus, deprecata est dicens: Si judicastis me fidelem Domino esse, introite in domum meam, et manete. Et coëgit nos.

¹⁶Factum est autem euntibus nobis ad orationem, puellam quamdam habentem spiritum pythonem obviare nobis, quæ quæstum magnum præstabat dominis suis divinando.

¹⁷Hæc subsecuta Paulum, et nos, clamabat dicens: Isti homines servi Dei excelsi sunt, qui annuntiant vobis viam salutis.

¹⁸Hoc autem faciebat multis diebus. Dolens autem Paulus, et conversus, spiritui dixit: Præcipio tibi in nomine Jesu Christi exire ab ea. Et exiit eadem hora.

¹⁹Videntes autem domini ejus quia exivit spes quæstus eorum, apprehendentes Paulum et Silam, perduxerunt in forum ad principes:

²⁰et offerentes eos magistratibus, dixerunt: Hi homines conturbant civitatem nostram, cum sint Judæi:

²¹et annuntiant morem, quem non licet nobis suscipere, neque facere, cum simus Romani.

²²Et cucurrit plebs adversus eos: et magistratus, scissis tunicis eorum, jusserunt eos virgis cædi.

²³Et cum multas plagas eis imposuissent, miserunt eos in carcerem, præcipientes custodi ut diligenter custodiret eos.

²⁴Qui cum tale præceptum accepisset, misit eos in interiorem carcerem, et pedes eorum strinxit ligno.

²⁵Media autem nocte Paulus et Silas orantes, laudabant Deum: et audiebant eos qui in custodia erant.

²⁶Subito vero terræmotus factus est magnus, ita ut moverentur fundamenta carceris. Et statim aperta sunt omnia ostia: et universorum vincula soluta sunt.

²⁷Expergefactus autem custos carceris, et videns januas apertas carceris, evaginato gladio volebat se interficere, æstimans fugisse vinctos.

²⁸Clamavit autem Paulus voce magna, dicens: Nihil tibi mali feceris: universi enim hic sumus.

²⁹Petitoque lumine, introgressus est: et tremefactus procidit Paulo et Silæ ad pedes:

³⁰et producens eos foras, ait: Domini, quid me oportet facere, ut salvus fiam?

³¹At illi dixerunt: Crede in Dominum Jesum: et salvus eris tu, et domus tua.

³²Et locuti sunt ei verbum Domini cum omnibus qui erant in domo ejus.

³³Et tollens eos in illa hora noctis, lavit plagas eorum: et baptizatus est ipse, et omnis domus ejus continuo.

³⁴Cumque perduxisset eos in domum suam, apposuit eis mensam, et lætatus est cum omni domo sua credens Deo.

³⁵Et cum dies factus esset, miserunt magistratus lictores, dicentes: Dimitte homines illos.

³⁶Nuntiavit autem custos carceris verba hæc Paulo: Quia miserunt magistratus ut dimittamini, nunc igitur exeuntes, ite in pace.

³⁷Paulus autem dixit eis: Cæsos nos publice, indemnatos, homines Romanos miserunt in carcerem, et nunc occulte nos ejiciunt? Non ita: sed veniant,

³⁸et ipsi nos ejiciant. Nuntiaverunt autem magistratibus lictores verba hæc. Timueruntque audito quod Romani essent:

³⁹et venientes deprecati sunt eos, et educentes rogabant ut egrederentur de urbe.

⁴⁰Exeuntes autem de carcere, introierunt ad Lydiam: et visis fratribus consolati sunt eos, et profecti sunt.