Read Clementine Vulgate Actus Apostolorum 20 Bible Online

Actus Apostolorum 20 - Clementine Vulgate bible

Actus Apostolorum 20

¹Postquam autem cessavit tumultus, vocatis Paulus discipulis, et exhortatus eos, valedixit, et profectus est ut iret in Macedoniam.

²Cum autem perambulasset partes illas, et exhortatus eos fuisset multo sermone, venit ad Græciam:

³ubi cum fecisset menses tres, factæ sunt illi insidiæ a Judæis navigaturo in Syriam: habuitque consilium ut reverteretur per Macedoniam.

⁴Comitatus est autem eum Sopater Pyrrhi Berœensis, Thessalonicensium vero Aristarchus, et Secundus, et Gajus Derbeus, et Timotheus: Asiani vero Tychicus et Trophimus.

⁵Hi cum præcessissent, sustinuerunt nos Troade:

⁶nos vero navigavimus post dies azymorum a Philippis, et venimus ad eos Troadem in diebus quinque, ubi demorati sumus diebus septem.

⁷Una autem sabbati cum convenissemus ad frangendum panem, Paulus disputabat cum eis profecturus in crastinum, protraxitque sermonem usque in mediam noctem.

⁸Erant autem lampades copiosæ in cœnaculo, ubi eramus congregati.

⁹Sedens autem quidam adolescens nomine Eutychus super fenestram, cum mergeretur somno gravi, disputante diu Paulo, ductus somno cecidit de tertio cœnaculo deorsum, et sublatus est mortuus.

¹⁰Ad quem cum descendisset Paulus, incubuit super eum: et complexus dixit: Nolite turbari, anima enim ipsius in ipso est.

¹¹Ascendens autem, frangensque panem, et gustans, satisque allocutus usque in lucem, sic profectus est.

¹²Adduxerunt autem puerum viventem, et consolati sunt non minime.

¹³Nos autem ascendentes navem, navigavimus in Asson, inde suscepturi Paulum: sic enim disposuerat ipse per terram iter facturus.

¹⁴Cum autem convenisset nos in Asson, assumpto eo, venimus Mitylenen.

¹⁵Et inde navigantes, sequenti die venimus contra Chium, et alia applicuimus Samum, et sequenti die venimus Miletum.

¹⁶Proposuerat enim Paulus transnavigare Ephesum, ne qua mora illi fieret in Asia. Festinabat enim, si possibile sibi esset, ut diem Pentecostes faceret Jerosolymis.

¹⁷A Mileto autem mittens Ephesum, vocavit majores natu ecclesiæ.

¹⁸Qui cum venissent ad eum, et simul essent, dixit eis: Vos scitis a prima die, qua ingressus sum in Asiam, qualiter vobiscum per omne tempus fuerim,

¹⁹serviens Domino cum omni humilitate, et lacrimis, et tentationibus, quæ mihi acciderunt ex insidiis Judæorum:

²⁰quomodo nihil subtraxerim utilium, quominus annuntiarem vobis, et docerem vos publice, et per domos,

²¹testificans Judæis, atque gentilibus in Deum pœnitentiam, et fidem in Dominum nostrum Jesum Christum.

²²Et nunc ecce alligatus ego spiritu, vado in Jerusalem: quæ in ea ventura sint mihi, ignorans:

²³nisi quod Spiritus Sanctus per omnes civitates mihi protestatur, dicens quoniam vincula et tribulationes Jerosolymis me manent.

²⁴Sed nihil horum vereor: nec facio animam meam pretiosiorem quam me, dummodo consummem cursum meum, et ministerium verbi, quod accepi a Domino Jesu, testificari Evangelium gratiæ Dei.

²⁵Et nunc ecce ego scio quia amplius non videbitis faciem meam vos omnes, per quos transivi prædicans regnum Dei.

²⁶Quapropter contestor vos hodierna die, quia mundus sum a sanguine omnium.

²⁷Non enim subterfugi, quominus annuntiarem omne consilium Dei vobis.

²⁸Attendite vobis, et universo gregi, in quo vos Spiritus Sanctus posuit episcopos regere ecclesiam Dei, quam acquisivit sanguine suo.

²⁹Ego scio quoniam intrabunt post discessionem meam lupi rapaces in vos, non parcentes gregi.

³⁰Et ex vobis ipsis exsurgent viri loquentes perversa, ut abducant discipulos post se.

³¹Propter quod vigilate memoria retinentes: quoniam per triennium nocte et die non cessavi, cum lacrimis monens unumquemque vestrum.

³²Et nunc commendo vos Deo, et verbo gratiæ ipsius, qui potens est ædificare, et dare hæreditatem in sanctificatis omnibus.

³³Argentum, et aurum, aut vestem nullius concupivi, sicut

³⁴ipsi scitis: quoniam ad ea quæ mihi opus erant, et his qui mecum sunt, ministraverunt manus istæ.

³⁵Omnia ostendi vobis, quoniam sic laborantes, oportet suscipere infirmos ac meminisse verbi Domini Jesu, quoniam ipse dixit: Beatius est magis dare, quam accipere.

³⁶Et cum hæc dixisset, positis genibus suis oravit cum omnibus illis.

³⁷Magnus autem fletus factus est omnium: et procumbentes super collum Pauli, osculabantur eum,

³⁸dolentes maxime in verbo, quod dixerat, quoniam amplius faciem ejus non essent visuri. Et deducebant eum ad navem.