Read Clementine Vulgate Actus Apostolorum 22 Bible Online

Actus Apostolorum 22 - Clementine Vulgate bible

Actus Apostolorum 22

¹Viri fratres, et patres, audite quam ad vos nunc reddo rationem.

²Cum audissent autem quia hebræa lingua loqueretur ad illos, magis præstiterunt silentium.

³Et dicit: Ego sum vir Judæus, natus in Tarso Ciliciæ, nutritus autem in ista civitate, secus pedes Gamaliel eruditus juxta veritatem paternæ legis, æmulator legis, sicut et vos omnes estis hodie:

⁴qui hanc viam persecutus sum usque ad mortem, alligans et tradens in custodias viros ac mulieres,

⁵sicut princeps sacerdotum mihi testimonium reddit, et omnes majores natu, a quibus et epistolas accipiens, ad fratres Damascum pergebam, ut adducerem inde vinctos in Jerusalem ut punirentur.

⁶Factum est autem, eunte me, et appropinquante Damasco media die, subito de cælo circumfulsit me lux copiosa:

⁷et decidens in terram, audivi vocem dicentem mihi: Saule, Saule, quid me persequeris?

⁸Ego autem respondi: Quis es, Domine? Dixitque ad me: Ego sum Jesus Nazarenus, quem tu persequeris.

⁹Et qui mecum erant, lumen quidem viderunt, vocem autem non audierunt ejus qui loquebatur mecum.

¹⁰Et dixi: Quid faciam, Domine? Dominus autem dixit ad me: Surgens vade Damascum: et ibi tibi dicetur de omnibus quæ te oporteat facere.

¹¹Et cum non viderem præ claritate luminis illius, ad manum deductus a comitibus, veni Damascum.

¹²Ananias autem quidam, vir secundum legem testimonium habens ab omnibus cohabitantibus Judæis,

¹³veniens ad me, et astans dixit mihi: Saule frater respice. Et ego eadem hora respexi in eum.

¹⁴At ille dixit: Deus patrum nostrorum præordinavit te, ut cognosceres voluntatem ejus, et videres justum, et audires vocem ex ore ejus:

¹⁵quia eris testis illius ad omnes homines eorum quæ vidisti et audisti.

¹⁶Et nunc quid moraris? Exsurge, et baptizare, et ablue peccata tua, invocato nomine ipsius.

¹⁷Factum est autem revertenti mihi in Jerusalem, et oranti in templo, fieri me in stupore mentis,

¹⁸et videre illum dicentem mihi: Festina, et exi velociter ex Jerusalem: quoniam non recipient testimonium tuum de me.

¹⁹Et ego dixi: Domine ipsi sciunt quia ego eram concludens in carcerem, et cædans per synagogas eos qui credebant in te:

²⁰et cum funderetur sanguis Stephani testis tui, ego astabam, et consentiebam, et custodiebam vestimenta interficientium illum.

²¹Et dixit ad me: Vade quoniam ego in nationes longe mittam te.

²²Audiebant autem eum usque ad hoc verbum, et levaverunt vocem suam dicentes: Tolle de terra hujusmodi: non enim fas est eum vivere.

²³Vociferantibus autem eis, et projicientibus vestimenta sua, et pulverem jactantibus in aërem,

²⁴jussit tribunus induci eum in castra, et flagellis cædi, et torqueri eum, ut sciret propter quam causam sic acclamarent ei.

²⁵Et cum astrinxissent eum loris, dicit astanti sibi centurioni Paulus: Si hominem Romanum, et indemnatum licet vobis flagellare?

²⁶Quo audito, centurio accessit ad tribunum, et nuntiavit ei, dicens: Quid acturus es? hic enim homo civis Romanus est.

²⁷Accedens autem tribunus, dixit illi: Dic mihi si tu Romanus es? At ille dixit: Etiam.

²⁸Et respondit tribunus: Ego multa summa civilitatem hanc consecutus sum. Et Paulus ait: Ego autem et natus sum.

²⁹Protinus ergo discesserunt ab illo qui eum torturi erant. Tribunus quoque timuit postquam rescivit, quia civis Romanus esset, et quia alligasset eum.

³⁰Postera autem die volens scire diligentius qua ex causa accusaretur a Judæis, solvit eum, et jussit sacerdotes convenire, et omne concilium, et producens Paulum, statuit inter illos.