Read Clementine Vulgate Actus Apostolorum 28 Bible Online

Actus Apostolorum 28 - Clementine Vulgate bible

Actus Apostolorum 28

¹Et cum evasissemus, tunc cognovimus quia Melita insula vocabatur. Barbari vero præstabant non modicam humanitatem nobis.

²Accensa enim pyra, reficiebant nos omnes propter imbrem, qui imminebat, et frigus.

³Cum congregasset autem Paulus sarmentorum aliquantam multitudinem, et imposuisset super ignem, vipera a calore cum processisset, invasit manum ejus.

⁴Ut vero viderunt Barbari pendentem bestiam de manu ejus, ad invicem dicebant: Utique homicida est homo hic, qui cum evaserit de mari, ultio non sinit eum vivere.

⁵Et ille quidem excutiens bestiam in ignem, nihil mali passus est.

⁶At illi existimabant eum in tumorem convertendum, et subito casurum et mori. Diu autem illis exspectantibus, et videntibus nihil mali in eo fieri, convertentes se, dicebant eum esse deum.

⁷In locis autem illis erant prædia principis insulæ, nomine Publii, qui nos suscipiens, triduo benigne exhibuit.

⁸Contigit autem patrem Publii febribus et dysenteria vexatum jacere. Ad quem Paulus intravit: et cum orasset, et imposuisset ei manus, salvavit eum.

⁹Quo facto, omnes qui in insula habebant infirmitates, accedebant, et curabantur:

¹⁰qui etiam multis honoribus nos honoraverunt, et navigantibus imposuerunt quæ necessaria erant.

¹¹Post menses autem tres navigavimus in navi Alexandrina, quæ in insula hiemaverat, cui erat insigne Castorum.

¹²Et cum venissemus Syracusam, mansimus ibi triduo.

¹³Inde circumlegentes devenimus Rhegium: et post unum diem, flante austro, secunda die venimus Puteolos ;

¹⁴ubi inventis fratribus rogati sumus manere apud eos dies septem: et sic venimus Romam.

¹⁵Et inde cum audissent fratres, occurrerunt nobis usque ad Apii forum, ac tres Tabernas. Quos cum vidisset Paulus, gratias agens Deo, accepit fiduciam.

¹⁶Cum autem venissemus Romam, permissum est Paulo manere sibimet cum custodiente se milite.

¹⁷Post tertium autem diem convocavit primos Judæorum. Cumque convenissent, dicebat eis: Ego, viri fratres, nihil adversus plebem faciens, aut morem paternum, vinctus ab Jerosolymis traditus sum in manus Romanorum,

¹⁸qui cum interrogationem de me habuissent, voluerunt me dimittere, eo quod nulla esset causa mortis in me.

¹⁹Contradicentibus autem Judæis, coactus sum appellare Cæsarem, non quasi gentem meam habens aliquid accusare.

²⁰Propter hanc igitur causam rogavi vos videre, et alloqui. Propter spem enim Israël catena hac circumdatus sum.

²¹At illi dixerunt ad eum: Nos neque litteras accepimus de te a Judæa, neque adveniens aliquis fratrum nuntiavit, aut locutus est quid de te malum.

²²Rogamus autem a te audire quæ sentis: nam de secta hac notum est nobis quia ubique ei contradicitur.

²³Cum constituissent autem illi diem, venerunt ad eum in hospitium plurimi, quibus exponebat testificans regnum Dei, suadensque eis de Jesu ex lege Moysi et prophetis a mane usque ad vesperam.

²⁴Et quidam credebant his quæ dicebantur: quidam vero non credebant.

²⁵Cumque invicem non essent consentientes, discedebant dicente Paulo unum verbum: Quia bene Spiritus Sanctus locutus est per Isaiam prophetam ad patres nostros,

²⁶dicens: Vade ad populum istum, et dic ad eos: Aure audietis, et non intelligetis: et videntes videbitis, et non perspicietis.

²⁷Incrassatum est enim cor populi hujus, et auribus graviter audierunt, et oculos suos compresserunt: ne forte videant oculis, et auribus audiant, et corde intelligant, et convertantur, et sanem eos.

²⁸Notum ergo sit vobis, quoniam gentibus missum est hoc salutare Dei, et ipsi audient.

²⁹Et cum hæc dixisset, exierunt ab eo Judæi, multam habentes inter se quæstionem.

³⁰Mansit autem biennio toto in suo conducto: et suscipiebat omnes qui ingrediebantur ad eum,

³¹prædicans regnum Dei, et docens quæ sunt de Domino Jesu Christo cum omni fiducia, sine prohibitione.