Read Clementine Vulgate Actus Apostolorum 5 Bible Online

Actus Apostolorum 5 - Clementine Vulgate bible

Actus Apostolorum 5

¹Vir autem quidam nomine Ananias, cum Saphira uxore suo vendidit agrum,

²et fraudavit de pretio agri, conscia uxore sua: et afferens partem quamdam, ad pedes Apostolorum posuit.

³Dixit autem Petrus: Anania, cur tentavit Satanas cor tuum, mentiri te Spiritui Sancto, et fraudare de pretio agri?

⁴Nonne manens tibi manebat, et venundatum in tua erat potestate? Quare posuisti in corde tuo hanc rem? Non es mentitus hominibus, sed Deo.

⁵Audiens autem Ananias hæc verba, cecidit, et expiravit. Et factus est timor magnus super omnes qui audierunt.

⁶Surgentes autem juvenes amoverunt eum, et efferentes sepelierunt.

⁷Factum est autem quasi horarum trium spatium, et uxor ipsius, nesciens quod factum fuerat, introivit.

⁸Dixit autem ei Petrus: Dic mihi mulier, si tanti agrum vendidistis? At illa dixit: Etiam tanti.

⁹Petrus autem ad eam: Quid utique convenit vobis tentare Spiritum Domini? Ecce pedes eorum qui sepelierunt virum tuum ad ostium, et efferent te.

¹⁰Confestim cecidit ante pedes ejus, et expiravit. Intrantes autem juvenes invenerunt illam mortuam: et extulerunt, et sepelierunt ad virum suum.

¹¹Et factus est timor magnus in universa ecclesia, et in omnes qui audierunt hæc.

¹²Per manus autem Apostolorum fiebant signa et prodigia multa in plebe. Et erant unanimiter omnes in porticu Salomonis.

¹³Ceterorum autem nemo audebat se conjungere illis: sed magnificabat eos populus.

¹⁴Magis autem augebatur credentium in Domino multitudo virorum ac mulierum,

¹⁵ita ut in plateas ejicerent infirmos, et ponerent in lectulis et grabatis, ut, veniente Petro, saltem umbra illius obumbraret quemquam illorum, et liberarentur ab infirmitatibus suis.

¹⁶Concurrebat autem et multitudo vicinarum civitatum Jerusalem, afferentes ægros, et vexatos a spiritibus immundis: qui curabantur omnes.

¹⁷Exsurgens autem princeps sacerdotum, et omnes qui cum illo erant (quæ est hæresis sadducæorum), repleti sunt zelo:

¹⁸et injecerunt manus in Apostolos, et posuerunt eos in custodia publica.

¹⁹Angelus autem Domini per noctem aperiens januas carceris, et educens eos, dixit:

²⁰Ite, et stantes loquimini in templo plebi omnia verba vitæ hujus.

²¹Qui cum audissent, intraverunt diluculo in templum, et docebant. Adveniens autem princeps sacerdotum, et qui cum eo erant, convocaverunt concilium, et omnes seniores filiorum Israël: et miserunt ad carcerem ut adducerentur.

²²Cum autem venissent ministri, et aperto carcere non invenissent illos, reversi nuntiaverunt,

²³dicentes: Carcerem quidem invenimus clausum cum omni diligentia, et custodes stantes ante januas: aperientes autem neminem intus invenimus.

²⁴Ut autem audierunt hos sermones magistratus templi et principes sacerdotum, ambigebant de illis quidnam fieret.

²⁵Adveniens autem quidam nuntiavit eis: Quia ecce viri, quos posuistis in carcerem, sunt in templo stantes, et docentes populum.

²⁶Tunc abiit magistratus cum ministris, et adduxit illos sine vi: timebant enim populum ne lapidarentur.

²⁷Et cum adduxissent illos, statuerunt in concilio: et interrogavit eos princeps sacerdotum,

²⁸dicens: Præcipiendo præcepimus vobis ne doceretis in nomine isto: et ecce replestis Jerusalem doctrina vestra: et vultis inducere super nos sanguinem hominis istius.

²⁹Respondens autem Petrus, et Apostoli, dixerunt: Obedire oportet Deo magis quam hominibus.

³⁰Deus patrum nostrorum suscitavit Jesum, quem vos interemistis, suspendentes in ligno.

³¹Hunc principem et salvatorem Deus exaltavit dextera sua ad dandam pœnitentiam Israëli, et remissionem peccatorum:

³²et nos sumus testes horum verborum, et Spiritus Sanctus, quem dedit Deus omnibus obedientibus sibi.

³³Hæc cum audissent, dissecabantur, et cogitabant interficere illos.

³⁴Surgens autem quidam in concilio pharisæus, nomine Gamaliel, legisdoctor, honorabilis universæ plebi, jussit foras ad breve homines fieri,

³⁵dixitque ad illos: Viri Israëlitæ, attendite vobis super hominibus istis quid acturi sitis.

³⁶Ante hos enim dies extitit Theodas, dicens se esse aliquem, cui consensit numerus virorum circiter quadringentorum: qui occisus est: et omnes qui credebant ei, dissipati sunt, et redacti ad nihilum.

³⁷Post hunc extitit Judas Galilæus in diebus professionis, et avertit populum post se, et ipse periit: et omnes quotquot consenserunt ei, dispersi sunt.

³⁸Et nunc itaque dico vobis, discedite ab hominibus istis, et sinite illos: quoniam si est ex hominibus consilium hoc, aut opus, dissolvetur:

³⁹si vero ex Deo est, non poteritis dissolvere illud, ne forte et Deo repugnare inveniamini. Consenserunt autem illi.

⁴⁰Et convocantes Apostolos, cæsis denuntiaverunt ne omnino loquerentur in nomine Jesu, et dimiserunt eos.

⁴¹Et illi quidem ibant gaudentes a conspectu concilii, quoniam digni habiti sunt pro nomine Jesu contumeliam pati.

⁴²Omni autem die non cessabant in templo, et circa domos docentes, et evangelizantes Christum Jesum.