Read Clementine Vulgate Epistula ad Romanos 11 Bible Online

Epistula ad Romanos 11 - Clementine Vulgate bible

Epistula ad Romanos 11

¹Dico ergo: Numquid Deus repulit populum suum? Absit. Nam et ego Israëlita sum ex semine Abraham, de tribu Benjamin:

²non repulit Deus plebem suam, quam præscivit. An nescitis in Elia quid dicit Scriptura? quemadmodum interpellat Deum adversum Israël:

³Domine, prophetas tuos occiderunt, altaria tua suffoderunt: et ego relictus sum solus, et quærunt animam meam.

⁴Sed quid dicit illi divinum responsum? Reliqui mihi septem millia virorum, qui non curvaverunt genua ante Baal.

⁵Sic ergo et in hoc tempore reliquiæ secundum electionem gratiæ salvæ factæ sunt.

⁶Si autem gratia, jam non ex operibus: alioquin gratia jam non est gratia.

⁷Quid ergo? Quod quærebat Israël, hoc non est consecutus: electio autem consecuta est: ceteri vero excæcati sunt:

⁸sicut scriptum est: Dedit illis Deus spiritum compunctionis: oculos ut non videant, et aures ut non audiant, usque in hodiernum diem.

⁹Et David dicit: Fiat mensa eorum in laqueum, et in captionem, et in scandalum, et in retributionem illis.

¹⁰Obscurentur oculi eorum ne videant: et dorsum eorum semper incurva.

¹¹Dico ergo: Numquid sic offenderunt ut caderent? Absit. Sed illorum delicto, salus est gentibus ut illos æmulentur.

¹²Quod si delictum illorum divitiæ sunt mundi, et diminutio eorum divitiæ gentium: quanto magis plenitudo eorum?

¹³Vobis enim dico gentibus: Quamdiu quidem ego sum gentium Apostolus, ministerium meum honorificabo,

¹⁴si quomodo ad æmulandum provocem carnem meam, et salvos faciam aliquos ex illis.

¹⁵Si enim amissio eorum, reconciliatio est mundi: quæ assumptio, nisi vita ex mortuis?

¹⁶Quod si delibatio sancta est, et massa: et si radix sancta, et rami.

¹⁷Quod si aliqui ex ramis fracti sunt, tu autem cum oleaster esses, insertus es in illis, et socius radicis, et pinguedinis olivæ factus es,

¹⁸noli gloriari adversus ramos. Quod si gloriaris: non tu radicem portas, sed radix te.

¹⁹Dices ergo: Fracti sunt rami ut ego inserar.

²⁰Bene: propter incredulitatem fracti sunt. Tu autem fide stas: noli altum sapere, sed time.

²¹Si enim Deus naturalibus ramis non pepercit: ne forte nec tibi parcat.

²²Vide ergo bonitatem, et severitatem Dei: in eos quidem qui ceciderunt, severitatem: in te autem bonitatem Dei, si permanseris in bonitate, alioquin et tu excideris.

²³Sed et illi, si non permanserint in incredulitate, inserentur: potens est enim Deus iterum inserere illos.

²⁴Nam si tu ex naturali excisus es oleastro, et contra naturam insertus es in bonam olivam: quanto magis ii qui secundum naturam inserentur suæ olivæ?

²⁵Nolo enim vos ignorare, fratres, mysterium hoc (ut non sitis vobis ipsis sapientes), quia cæcitas ex parte contigit in Israël, donec plenitudo gentium intraret,

²⁶et sic omnis Israël salvus fieret, sicut scriptum est: Veniet ex Sion, qui eripiat, et avertat impietatem a Jacob.

²⁷Et hoc illis a me testamentum: cum abstulero peccata eorum.

²⁸Secundum Evangelium quidem, inimici propter vos: secundum electionem autem, carissimi propter patres.

²⁹Sine pœnitentia enim sunt dona et vocatio Dei.

³⁰Sicut enim aliquando et vos non credidistis Deo, nunc autem misericordiam consecuti estis propter incredulitatem illorum:

³¹ita et isti nunc non crediderunt in vestram misericordiam: ut et ipsi misericordiam consequantur.

³²Conclusit enim Deus omnia in incredulitate, ut omnium misereatur.

³³O altitudo divitiarum sapientiæ, et scientiæ Dei: quam incomprehensibilia sunt judicia ejus, et investigabiles viæ ejus !

³⁴Quis enim cognovit sensum Domini? aut quis consiliarius ejus fuit?

³⁵aut quis prior dedit illi, et retribuetur ei?

³⁶Quoniam ex ipso, et per ipsum, et in ipso sunt omnia: ipsi gloria in sæcula. Amen.