Read Clementine Vulgate Epistula ad Romanos 9 Bible Online

Epistula ad Romanos 9 - Clementine Vulgate bible

Epistula ad Romanos 9

¹Veritatem dico in Christo, non mentior: testimonium mihi perhibente conscientia mea in Spiritu Sancto:

²quoniam tristitia mihi magna est, et continuus dolor cordi meo.

³Optabam enim ego ipse anathema esse a Christo pro fratribus meis, qui sunt cognati mei secundum carnem,

⁴qui sunt Israëlitæ, quorum adoptio est filiorum, et gloria, et testamentum, et legislatio, et obsequium, et promissa:

⁵quorum patres, et ex quibus est Christus secundum carnem, qui est super omnia Deus benedictus in sæcula. Amen.

⁶Non autem quod exciderit verbum Dei. Non enim omnes qui ex Israël sunt, ii sunt Israëlitæ:

⁷neque qui semen sunt Abrahæ, omnes filii: sed in Isaac vocabitur tibi semen:

⁸id est, non qui filii carnis, hi filii Dei: sed qui filii sunt promissionis, æstimantur in semine.

⁹Promissionis enim verbum hoc est: Secundum hoc tempus veniam: et erit Saræ filius.

¹⁰Non solum autem illa: sed et Rebecca ex uno concubitu habens, Isaac patris nostri.

¹¹Cum enim nondum nati fuissent, aut aliquid boni egissent, aut mali (ut secundum electionem propositum Dei maneret),

¹²non ex operibus, sed ex vocante dictum est ei quia major serviet minori,

¹³sicut scriptum est: Jacob dilexi, Esau autem odio habui.

¹⁴Quid ergo dicemus? numquid iniquitas apud Deum? Absit.

¹⁵Moysi enim dicit: Miserebor cujus misereor: et misericordiam præstabo cujus miserebor.

¹⁶Igitur non volentis, neque currentis, sed miserentis est Dei.

¹⁷Dicit enim Scriptura Pharaoni: Quia in hoc ipsum excitavi te, ut ostendam in te virtutem meam: et ut annuntietur nomen meum in universa terra.

¹⁸Ergo cujus vult miseretur, et quem vult indurat.

¹⁹Dicis itaque mihi: Quid adhuc queritur? voluntati enim ejus quis resistit?

²⁰O homo, tu quis es, qui respondeas Deo? numquid dicit figmentum ei qui se finxit: Quid me fecisti sic?

²¹an non habet potestatem figulus luti ex eadem massa facere aliud quidem vas in honorem, aliud vero in contumeliam?

²²Quod si Deus volens ostendere iram, et notum facere potentiam suam, sustinuit in multa patientia vasa iræ, apta in interitum,

²³ut ostenderet divitias gloriæ suæ in vasa misericordiæ, quæ præparavit in gloriam.

²⁴Quos et vocavit nos non solum ex Judæis, sed etiam in gentibus,

²⁵sicut in Osee dicit: Vocabo non plebem meam, plebem meam: et non dilectam, dilectam: et non misericordiam consecutam, misericordiam consecutam.

²⁶Et erit: in loco, ubi dictum est eis: Non plebs mea vos: ibi vocabuntur filii Dei vivi.

²⁷Isaias autem clamat pro Israël: Si fuerit numerus filiorum Israël tamquam arena maris, reliquiæ salvæ fient.

²⁸Verbum enim consummans, et abbrevians in æquitate: quia verbum breviatum faciet Dominus super terram:

²⁹et sicut prædixit Isaias: Nisi Dominus Sabaoth reliquisset nobis semen, sicut Sodoma facti essemus, et sicut Gomorrha similes fuissemus.

³⁰Quid ergo dicemus? Quod gentes, quæ non sectabantur justitiam, apprehenderunt justitiam: justitiam autem, quæ ex fide est.

³¹Israël vero sectando legem justitiæ, in legem justitiæ non pervenit.

³²Quare? Quia non ex fide, sed quasi ex operibus: offenderunt enim in lapidem offensionis,

³³sicut scriptum est: Ecce pono in Sion lapidem offensionis, et petram scandali: et omnis qui credit in eum, non confundetur.