Read Clementine Vulgate Epistula ad Hebraeos 10 Bible Online

Epistula ad Hebraeos 10 - Clementine Vulgate bible

Epistula ad Hebraeos 10

¹Umbram enim habens lex futurorum bonorum, non ipsam imaginem rerum: per singulos annos, eisdem ipsis hostiis quas offerunt indesinenter, numquam potest accedentes perfectos facere:

²alioquin cessassent offerri: ideo quod nullam haberent ultra conscientiam peccati, cultores semel mundati:

³sed in ipsis commemoratio peccatorum per singulos annos fit.

⁴Impossibile enim est sanguine taurorum et hircorum auferri peccata.

⁵Ideo ingrediens mundum dicit: Hostiam et oblationem noluisti: corpus autem aptasti mihi:

⁶holocautomata pro peccato non tibi placuerunt.

⁷Tunc dixi: Ecce venio: in capite libri scriptum est de me: Ut faciam, Deus, voluntatem tuam.

⁸Superius dicens: Quia hostias, et oblationes, et holocautomata pro peccato noluisti, nec placita sunt tibi, quæ secundum legem offeruntur,

⁹tunc dixi: Ecce venio, ut faciam, Deus, voluntatem tuam: aufert primum, ut sequens statuat.

¹⁰In qua voluntate sanctificati sumus per oblationem corporis Jesu Christi semel.

¹¹Et omnis quidem sacerdos præsto est quotidie ministrans, et easdem sæpe offerens hostias, quæ numquam possunt auferre peccata:

¹²hic autem unam pro peccatis offerens hostiam, in sempiternum sedet in dextera Dei,

¹³de cetero exspectans donec ponantur inimici ejus scabellum pedum ejus.

¹⁴Una enim oblatione, consummavit in sempiternum sanctificatos.

¹⁵Contestatur autem nos et Spiritus Sanctus. Postquam enim dixit:

¹⁶Hoc autem testamentum, quod testabor ad illos post dies illos, dicit Dominus, dando leges meas in cordibus eorum, et in mentibus eorum superscribam eas:

¹⁷et peccatorum, et iniquitatum eorum jam non recordabor amplius.

¹⁸Ubi autem horum remissio: jam non est oblatio pro peccato.

¹⁹Habentes itaque, fratres, fiduciam in introitu sanctorum in sanguine Christi,

²⁰quam initiavit nobis viam novam, et viventem per velamen, id est, carnem suam,

²¹et sacerdotem magnum super domum Dei:

²²accedamus cum vero corde in plenitudine fidei, aspersi corda a conscientia mala, et abluti corpus aqua munda,

²³teneamus spei nostræ confessionem indeclinabilem (fidelis enim est qui repromisit),

²⁴et consideremus invicem in provocationem caritatis, et bonorum operum:

²⁵non deserentes collectionem nostram, sicut consuetudinis est quibusdam, sed consolantes, et tanto magis quanto videritis appropinquantem diem.

²⁶Voluntarie enim peccantibus nobis post acceptam notitiam veritatis, jam non relinquitur pro peccatis hostia,

²⁷terribilis autem quædam exspectatio judicii, et ignis æmulatio, quæ consumptura est adversarios.

²⁸Irritam quis faciens legem Moysi, sine ulla miseratione duobus vel tribus testibus moritur:

²⁹quanto magis putatis deteriora mereri supplicia qui Filium Dei conculcaverit, et sanguinem testamenti pollutum duxerit, in quo sanctificatus est, et spiritui gratiæ contumeliam fecerit?

³⁰Scimus enim qui dixit: Mihi vindicta, et ego retribuam. Et iterum: Quia judicabit Dominus populum suum.

³¹Horrendum est incidere in manus Dei viventis.

³²Rememoramini autem pristinos dies, in quibus illuminati, magnum certamen sustinuistis passionum:

³³et in altero quidem opprobriis et tribulationibus spectaculum facti: in altero autem socii taliter conversantium effecti.

³⁴Nam et vinctis compassi estis, et rapinam bonorum vestrorum cum gaudio suscepistis, cognoscentes vos habere meliorem et manentem substantiam.

³⁵Nolite itaque amittere confidentiam vestram, quæ magnam habet remunerationem.

³⁶Patientia enim vobis necessaria est: ut voluntatem Dei facientes, reportetis promissionem.

³⁷Adhuc enim modicum aliquantulum, qui venturus est, veniet, et non tardabit.

³⁸Justus autem meus ex fide vivit: quod si subtraxerit se, non placebit animæ meæ.

³⁹Nos autem non sumus subtractionis filii in perditionem, sed fidei in acquisitionem animæ.