Read Clementine Vulgate Epistula ad Hebraeos 11 Bible Online

Epistula ad Hebraeos 11 - Clementine Vulgate bible

Epistula ad Hebraeos 11

¹Est autem fides sperandarum substantia rerum, argumentum non apparentium.

²In hac enim testimonium consecuti sunt senes.

³Fide intelligimus aptata esse sæcula verbo Dei: ut ex invisibilibus visibilia fierent.

⁴Fide plurimam hostiam Abel, quam Cain, obtulit Deo, per quam testimonium consecutus est esse justus, testimonium perhibente muneribus ejus Deo, et per illam defunctus adhuc loquitur.

⁵Fide Henoch translatus est ne videret mortem, et non inveniebatur, quia transtulit illum Deus: ante translationem enim testimonium habuit placuisse Deo.

⁶Sine fide autem impossibile est placere Deo. Credere enim oportet accedentem ad Deum quia est, et inquirentibus se remunerator sit.

⁷Fide Noë responso accepto de iis quæ adhuc non videbantur, metuens aptavit arcam in salutem domus suæ, per quam damnavit mundum: et justitiæ, quæ per fidem est, hæres est institutus.

⁸Fide qui vocatur Abraham obedivit in locum exire, quem accepturus erat in hæreditatem: et exiit, nesciens quo iret.

⁹Fide demoratus est in terra repromissionis, tamquam in aliena, in casulis habitando cum Isaac et Jacob cohæredibus repromissionis ejusdem.

¹⁰Exspectabat enim fundamenta habentem civitatem: cujus artifex et conditor Deus.

¹¹Fide et ipsa Sara sterilis virtutem in conceptionem seminis accepit, etiam præter tempus ætatis: quoniam fidelem credidit esse eum qui repromiserat.

¹²Propter quod et ab uno orti sunt (et hoc emortuo) tamquam sidera cæli in multitudinem, et sicut arena, quæ est ad oram maris, innumerabilis.

¹³Juxta fidem defuncti sunt omnes isti, non acceptis repromissionibus, sed a longe eas aspicientes, et salutantes, et confitentes quia peregrini et hospites sunt super terram.

¹⁴Qui enim hæc dicunt, significant se patriam inquirere.

¹⁵Et si quidem ipsius meminissent de qua exierunt, habebant utique tempus revertendi:

¹⁶nunc autem meliorem appetunt, id est, cælestem. Ideo non confunditur Deus vocari Deus eorum: paravit enim illis civitatem.

¹⁷Fide obtulit Abraham Isaac, cum tentaretur, et unigenitum offerebat, qui susceperat repromissiones:

¹⁸ad quem dictum est: Quia in Isaac vocabitur tibi semen:

¹⁹arbitrans quia et a mortuis suscitare potens est Deus: unde eum et in parabolam accepit.

²⁰Fide et de futuris benedixit Isaac Jacob et Esau.

²¹Fide Jacob, moriens, singulos filiorum Joseph benedixit: et adoravit fastigium virgæ ejus.

²²Fide Joseph, moriens, de profectione filiorum Israël memoratus est, et de ossibus suis mandavit.

²³Fide Moyses, natus, occultatus est mensibus tribus a parentibus suis, eo quod vidissent elegantem infantem, et non timuerunt regis edictum.

²⁴Fide Moyses grandis factus negavit se esse filium filiæ Pharaonis,

²⁵magis eligens affligi cum populo Dei, quam temporalis peccati habere jucunditatem,

²⁶majores divitias æstimans thesauro Ægyptiorum, improperium Christi: aspiciebat enim in remunerationem.

²⁷Fide reliquit Ægyptum, non veritus animositatem regis: invisibilem enim tamquam videns sustinuit.

²⁸Fide celebravit Pascha, et sanguinis effusionem: ne qui vastabat primitiva, tangeret eos.

²⁹Fide transierunt mare Rubrum tamquam per aridam terram: quod experti Ægyptii, devorati sunt.

³⁰Fide muri Jericho corruerunt, circuitu dierum septem.

³¹Fide Rahab meretrix non periit cum incredulis, excipiens exploratores cum pace.

³²Et quid adhuc dicam? deficiet enim me tempus enarrantem de Gedeon, Barac, Samson, Jephte, David, Samuel, et prophetis:

³³qui per fidem vicerunt regna, operati sunt justitiam, adepti sunt repromissiones, obturaverunt ora leonum,

³⁴extinxerunt impetum ignis, effugerunt aciem gladii, convaluerunt de infirmitate, fortes facti sunt in bello, castra verterunt exterorum:

³⁵acceperunt mulieres de resurrectione mortuos suos: alii autem distenti sunt non suscipientes redemptionem ut meliorem invenirent resurrectionem.

³⁶Alii vero ludibria, et verbera experti, insuper et vincula, et carceres:

³⁷lapidati sunt, secti sunt, tentati sunt, in occisione gladii mortui sunt, circuierunt in melotis, in pellibus caprinis, egentes, angustiati, afflicti:

³⁸quibus dignus non erat mundus: in solitudinibus errantes, in montibus, in speluncis, et in cavernis terræ.

³⁹Et hi omnes testimonio fidei probati, non acceperunt repromissionem,

⁴⁰Deo pro nobis melius aliquid providente, ut non sine nobis consummarentur.