Read Clementine Vulgate Epistula Iacobi 1 Bible Online

Epistula Iacobi 1 - Clementine Vulgate bible

Epistula Iacobi 1

¹Jacobus, Dei et Domini nostri Jesu Christi servus, duodecim tribubus, quæ sunt in dispersione, salutem.

²Omne gaudium existimate fratres mei, cum in tentationes varias incideritis:

³scientes quod probatio fidei vestræ patientiam operatur.

⁴Patientia autem opus perfectum habet: ut sitis perfecti et integri in nullo deficientes.

⁵Si quis autem vestrum indiget sapientia, postulet a Deo, qui dat omnibus affluenter, et non improperat: et dabitur ei.

⁶Postulet autem in fide nihil hæsitans: qui enim hæsitat, similis est fluctui maris, qui a vento movetur et circumfertur:

⁷non ergo æstimet homo ille quod accipiat aliquid a Domino.

⁸Vir duplex animo inconstans est in omnibus viis suis.

⁹Glorietur autem frater humilis in exaltatione sua:

¹⁰dives autem in humilitate sua, quoniam sicut flos fœni transibit ;

¹¹exortus est enim sol cum ardore, et arefecit fœnum, et flos ejus decidit, et decor vultus ejus deperiit: ita et dives in itineribus suis marcescet.

¹²Beatus vir qui suffert tentationem: quoniam cum probatus fuerit, accipiet coronam vitæ, quam repromisit Deus diligentibus se.

¹³Nemo cum tentatur, dicat quoniam a Deo tentatur: Deus enim intentator malorum est: ipse autem neminem tentat.

¹⁴Unusquisque vero tentatur a concupiscentia sua abstractus, et illectus.

¹⁵Deinde concupiscentia cum conceperit, parit peccatum: peccatum vero cum consummatum fuerit, generat mortem.

¹⁶Nolite itaque errare, fratres mei dilectissimi.

¹⁷Omne datum optimum, et omne donum perfectum desursum est, descendens a Patre luminum, apud quem non est transmutatio, nec vicissitudinis obumbratio.

¹⁸Voluntarie enim genuit nos verbo veritatis, ut simus initium aliquod creaturæ ejus.

¹⁹Scitis, fratres mei dilectissimi. Sit autem omnis homo velox ad audiendum: tardus autem ad loquendum, et tardus ad iram.

²⁰Ira enim viri justitiam Dei non operatur.

²¹Propter quod abjicientes omnem immunditiam, et abundantiam malitiæ, in mansuetudine suscipite insitum verbum, quod potest salvare animas vestras.

²²Estote autem factores verbi, et non auditores tantum: fallentes vosmetipsos.

²³Quia si quis auditor est verbi, et non factor, hic comparabitur viro consideranti vultum nativitatis suæ in speculo:

²⁴consideravit enim se, et abiit, et statim oblitus est qualis fuerit.

²⁵Qui autem perspexerit in legem perfectam libertatis, et permanserit in ea, non auditor obliviosus factus, sed factor operis: hic beatus in facto suo erit.

²⁶Si quis autem putat se religiosum esse, non refrenans linguam suam, sed seducens cor suum, hujus vana est religio.

²⁷Religio munda et immaculata apud Deum et Patrem, hæc est: visitare pupillos et viduas in tribulatione eorum, et immaculatum se custodire ab hoc sæculo.