Read Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) ΓΕΝΕΣΙΣ 49 Bible Online

ΓΕΝΕΣΙΣ 49 - Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) bible

ΓΕΝΕΣΙΣ 49

¹Ο Ιακώβ κάλεσε τους γιους του και τους είπε: «Συγκεντρωθείτε για να σας αναγγείλω τι θα συμβεί στο μέλλον.

²Μαζευτείτε γιοι του Ιακώβ, ν’ ακούσετε τον Ισραήλ, τον πατέρα σας:

³»Ρουβήν εσύ, πρωτότοκέ μου, δύναμή μου και απαρχή του ανδρισμού μου, υπέροχε σε αξία κι υπέροχε σε δύναμη,

⁴ξεχειλίζεις σαν τα νερά. Δε θα υπερισχύσεις, γιατί στο κρεβάτι του πατέρα σου ανέβηκες, και μόλυνες το στρώμα μου όταν ανέβηκες σ’ αυτό.

⁵Ο Συμεών και ο Λευί είναι αδέρφια, όργανα του κακού τα ξίφη τους.

⁶Ας μην πάει η ψυχή μου στη συνωμοσία τους, στη συνάθροισή τους ας μην παρευρεθεί η καρδιά μου· μέσ’ στο θυμό τους ανθρώπους δολοφόνησαν, με την αυθαιρεσία τους ακρωτηρίασαν ταύρους.

⁷Καταραμένος ο θυμός τους, γιατ’ ήταν βίαιος· και η οργή τους, γιατ’ ήταν βάναυση. Θα τους διαμοιράσω μέσα στον Ιακώβ, θα τους διασκορπίσω μέσα στον Ισραήλ.

⁸»Εσένα, Ιούδα, θα σε εγκωμιάζουν οι αδερφοί σου. Η δύναμή σου θα εξουσιάζει τους εχθρούς σου, θα σε προσκυνήσουν του πατέρα σου οι γιοι.

⁹Λιονταρόπουλο είναι ο Ιούδας. Γιε μου, με αρπαγές μεγάλωσες. Ξάπλωσε και κοιμήθηκε σαν το λιοντάρι και σαν το λιονταρόπουλο· να τον ξυπνήσει ποιος τολμά;

¹⁰Ποτέ ο Ιούδας την εξουσία δε θα χάσει, ούτε το σκήπτρο του αρχηγού μέσ’ απ’ τα πόδια του, ωσότου έρθει “άρχοντας”,[101] σ’ αυτόν που οι λαοί θα υπακούσουν.

¹¹Στ’ αμπέλι δένει το πουλάρι του, το γαϊδουράκι του στο κλήμα.[102] Πλένει μες στο κρασί τα ρούχα του, στο αίμα των σταφυλιών τη φορεσιά του.

¹²Θολά τα μάτια του είν’ απ’ το κρασί κι άσπρα τα δόντια του απ’ το γάλα.[103]

¹³»Ο Ζαβουλών στην παραλία θα κατοικήσει κι αυτός λιμάνι για τα πλοία θα ’ναι. Θ’ απλώνονται τα σύνορα προς της Σιδώνας τη μεριά.

¹⁴»Ο Ισσάχαρ, γεροδεμένος γάιδαρος, που κείτεται μες στο φραγμένο το λιβάδι.

¹⁵Είδε πως η ησυχία είναι καλή κι η χώρα τόσο ευχάριστη. Γι’ αυτό χαμήλωσε τη ράχη του να φορτωθεί και θεληματικά έγινε δούλος.

¹⁶»Ο Δαν θα κυβερνήσει το λαό του σαν μια από τις φυλές του Ισραήλ.

¹⁷Ο Δαν θα είναι σαν φίδι μες στο δρόμο, σαν έχιδνα στο μονοπάτι, τις φτέρνες που δαγκώνει του αλόγου κι ο καβαλάρης πέφτει πίσω ανάποδα.

¹⁸»Τη σωτηρία μου από σένα περιμένω, Κύριε!

¹⁹»Στο Γαδ ενάντια συμμορίες θα επιτεθούν, αλλά θα τους καταδιώξει εκείνος κατά πόδας.

²⁰»Του Ασήρ πλούσιο είναι το ψωμί και φαγητά βασιλικά θα δίνει.

²¹»Σαν το ελάφι το ελεύθερο ο Νεφθαλί,[104] λόγια ομορφιάς προφέρει.

²²»Σαν νέο δέντρο καρποφόρο ο Ιωσήφ. Νέο καρποφόρο δέντρο στην πηγή κοντά· τα κλαδιά του υψώνονται πάνω απ’ τον τοίχο.[105]

²³Τον πίκραναν, τον τόξεψαν· εκείνοι που τα βέλη ρίχνουν τον πολέμησαν.

²⁴Αλλά συντρίφτηκε το τόξο τους, παρέλυσαν τα μπράτσα τους, με τη βοήθεια του ισχυρού τού Ιακώβ, βοήθεια από το βράχο του Ισραήλ,

²⁵απ’ του πατέρα σου το Θεό που σε βοηθάει, απ’ το Θεό τον παντοδύναμο, που σ’ ευλογεί. Του ουρανού ευλογίες από πάνω και της αβύσσου ευλογίες, που κάτω απλώνεται, των μαστών ευλογίες και της μήτρας.

²⁶Οι ευλογίες του πατέρα σου ξεπέρασαν τις ευλογίες των αιώνιων βουνών, την ομορφιά των αιωνίων λόφων. Ας έρθουν στο κεφάλι του Ιωσήφ, στο μέτωπο εκείνου που ξεχωρίζει από τ’ αδέρφια του.

²⁷»Ο Βενιαμίν είναι σαν λύκος που ξεσκίζει. Το πρωί τρώει το θήραμα και το βράδυ τα λάφυρα μοιράζει».

²⁸Όλοι αυτοί αποτελούν τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ, κι αυτά ήταν τα λόγια που τους είπε ο πατέρας τους, καθώς τους ευλογούσε, τον καθένα με ξεχωριστή ευλογία.

²⁹Ύστερα τους έδωσε αυτές τις προσταγές: «Τώρα εγώ θα πάω μαζί με τους νεκρούς του λαού μου. Να με θάψετε κοντά στους προγόνους μου, στο σπήλαιο που βρίσκεται στο χωράφι του Εφρών, του Χετταίου,

³⁰στον αγρό Μαχπελά, απέναντι στη Μαμβρή, στη Χαναάν. Τον αγρό εκείνο τον έχει αγοράσει ο Αβραάμ από τον Εφρών το Χετταίο, για ιδιόκτητο τάφο.

³¹Εκεί έθαψαν τον Αβραάμ και τη γυναίκα του τη Σάρρα. Εκεί έθαψαν τον Ισαάκ και τη γυναίκα του τη Ρεβέκκα, και εκεί έθαψα εγώ τη Λεία,

³²στον αγρό που αγοράστηκε από το Χετταίο, μαζί με το σπήλαιό του».

³³Όταν ο Ιακώβ τελείωσε τις εντολές του προς τους γιους του, μάζεψε τα πόδια του στο κρεβάτι και ξεψύχησε· πήγε μαζί με τους νεκρούς του λαού του.