Read Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) ΙΩΒ 11 Bible Online

ΙΩΒ 11 - Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) bible

ΙΩΒ 11

¹Τότε μίλησε ο Σωφάρ, ο Νααμαθίτης.

²Αυτός ο χείμαρρος των λόγων θα μείνει αναπάντητος; Όταν μιλάει κανείς πολύ θα πει πως έχει δίκιο;

³Λες πως οι φλυαρίες σου θα μας αποστομώσουν; Πώς μπορείς τάχα να χλευάζεις χωρίς επίπληξη καμιά;

⁴Είπες ότι σωστά είναι τα λόγια σου και πως είσαι άμεμπτος ενώπιον του Θεού.

⁵Αχ! Και να μίλαγε ο Θεός ο ίδιος και ν’ άνοιγε τα χείλη του για να σου απαντήσει όπως σου πρέπει!

⁶Για να σου φανερώσει της σοφίας τα μυστικά αυτά που είναι πολύ βαθιά για τη δική μας γνώση. Τότε θα καταλάβαινες πως παραβλέπει ο Θεός πολλά απ’ τ’ ανομήματά σου.

⁷Θαρρείς ότι μπορείς τα βάθη να νοήσεις του Θεού, τα μυστικά να εξιχνιάσεις του Παντοδύναμου;

⁸Είναι ψηλότερα κι από τον ουρανό· σαν τι μπορείς να κάνεις; Και πιο βαθιά από τον άδη· να μάθεις τι μπορείς;

⁹Σ’ έκταση ξεπερνούν τη γη, κι είναι πλατύτερα, απ’ τη θάλασσα.

¹⁰Αν ο Θεός περάσει και συλλάβει κάποιον, και τονε φέρει μπρος στο δικαστήριο, ποιος μπορεί να του αντισταθεί;

¹¹Εκείνος που καλά γνωρίζει τους πανούργους δε θα μπορούσε να διακρίνει το δόλο τους;

¹²Μα ο ανόητος, σοφός να γίνει δεν μπορεί· όπως δεν γίνεται ένα άγριο γαϊδουράκι ήμερο να γεννηθεί.[12]

¹³Στρέψε, Ιώβ, την καρδιά σου στο Θεό και παρακλητικά σ’ αυτόν τα χέρια σου άπλωσέ τα.

¹⁴Πρώτα όμως απ’ την ανομία καθάρισ’ τα και μην αφήσεις την αδικία άλλο στο σπίτι σου να μένει.

¹⁵Τότε χωρίς καμιά ενοχή θα τον κοιτάς στα μάτια το Θεό· θα είσαι ακλόνητος και δίχως διόλου φόβο.

¹⁶Τότε θα λησμονήσεις την ταλαιπωρία σου· θα ’ναι στη μνήμη σου όπως τα νερά, που κύλησαν και φύγαν.

¹⁷Θα γίνει φωτεινότερη η ζωή σου κι από τη λάμψη του μεσημεριού, κι οι σκοτεινές της ώρες θα ’ναι σαν τη λαμπρότητα του πρωινού.

¹⁸Θα ζεις με ασφάλεια, με μια καινούρια ελπίδα· ακόμα και ταπεινωμένος θα μπορείς ήσυχος να κοιμάσαι.

¹⁹Θα πέφτεις για ν’ αναπαυτείς και δε θα ’ναι κανείς να σε τρομάξει· απεναντίας, την εύνοιά σου, πολλοί θα τη ζητούν.

²⁰Όμως οι ασεβείς θα κουραστούν, μάταια γυρεύοντας βοήθεια· η μόνη τους ελπίδα θα ’ναι ο θάνατος.