Read Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) ΨΑΛΜΟΙ 119 Bible Online

ΨΑΛΜΟΙ 119 - Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) bible

ΨΑΛΜΟΙ 119

¹[114] Μακάριοι όσοι ζούνε άψογα κι είν’ η ζωή τους σύμφωνη με του Κυρίου το νόμο!

²Μακάριοι όσοι τις νουθεσίες του ακολουθούν και μ’ όλη την καρδιά τους τον γυρεύουν!

³Και ανομία δεν πράττουν, στους δρόμους του πορεύονται.

⁴Εσύ μας έδωσες τις εντολές σου, Κύριε, για να τηρούνται με ακρίβεια.

⁵Ας είναι σταθερή η διαγωγή μου στην τήρηση των προσταγμάτων σου.

⁶Έτσι δεν θα ντροπιάζομαι όταν τις εντολές σου θα ξανακοιτάζω.

⁷Με τίμια θα σε δοξολογώ καρδιά, τις δίκαιές σου μελετώντας αποφάσεις.

⁸Τους νόμους σου θα τους τηρώ· τελείως μη μ’ εγκαταλείψεις.

⁹Πώς θα κρατήσει τη ζωή του ο νέος καθαρή; Ζώντας με το δικό σου λόγο, Κύριε.

¹⁰Μ’ όλη μου την καρδιά σε γύρεψα· μακριά απ’ τις εντολές σου να πλανιέμαι μη μ’ αφήνεις.

¹¹Μες στην καρδιά μου διατηρώ τα λόγια σου για να μην αμαρτήσω απέναντί σου.

¹²Ευλογημένος να ’σαι, Κύριε! Δίδαξέ με τους νόμους σου.

¹³Τα χείλη μου απαριθμούν του στόματός σου όλες τις αποφάσεις.

¹⁴Χαίρομαι να τηρώ τις εντολές σου, σαν να ’τανε δικοί μου όλοι οι θησαυροί.

¹⁵Θα στοχαστώ πάνω στους νόμους σου, τους δρόμους σου θα μελετήσω.

¹⁶Απόλαυσή μου θα ’ναι οι νόμοι σου, το λόγο σου δε θα τον λησμονήσω.

¹⁷Δείξε την καλοσύνη σου σ’ εμένανε, το δούλο σου, ώστε να ζήσω, και το λόγο σου να τηρήσω.

¹⁸Τα μάτια μου άνοιξε να δω τα θαυμαστά του νόμου σου.

¹⁹Προσωρινός πάνω στη γη είμ’ εγώ· τις εντολές σου μη μου τις κρύβεις.

²⁰Λιώνει η ψυχή μου από τον πόθο για τις δικές σου αποφάσεις κάθε στιγμή.

²¹Τους αλαζόνες απειλείς· εκείνους τους καταραμένους, που απ’ τις εντολές σου απομακρύνονται.

²²Διώξε από πάνω μου τη χλεύη και την καταφρόνεση, γιατί φροντίζω να τηρώ τις εντολές σου.

²³Ακόμα κι αν συνωμοτούν οι άρχοντες εναντίον μου, ο δούλος σου τους νόμους τους δικούς σου μελετά.

²⁴Οι προσταγές σου είν’ οι απολαύσεις μου κι οι σύμβουλοί μου.

²⁵Κολλήθηκε στο χώμα η ψυχή μου· κάνε να ξαναζήσω, όπως το υποσχέθηκες.

²⁶Τον τρόπο της ζωής μου διηγούμαι και μ’ ακούς· δίδαξέ με τους νόμους σου.

²⁷Κάνε να καταλάβω πώς να ζω σύμφωνα με τις εντολές σου· και τα θαυμάσιά σου θα μελετώ.

²⁸Στράγγιξε η ψυχή μου από τη θλίψη· ανόρθωσέ με, όπως το υποσχέθηκες.

²⁹Κράτησέ με μακριά από την κίβδηλη διαγωγή, και μες στην καλοσύνη σου κάνε το νόμο σου να γνωρίσω.

³⁰Διάλεξα να σου μείνω πιστός, τις αποφάσεις σου έβαλα οδηγό μου.

³¹Προσκολλήθηκα στις βουλές σου· Κύριε, μη μ’ αφήσεις να ντροπιαστώ.

³²Τρέχω πάνω στο δρόμο των εντολών σου, γιατί εσύ με βοηθάς να τις κατανοώ.

³³Δίδαξέ με, Κύριε, τη ζωή που σύμφωνη είναι με τους νόμους σου, κι εγώ ίσαμε το τέλος θα την ακολουθώ.

³⁴Δώσε μου την επίγνωση κι εγώ το νόμο σου θα τηρώ, και μ’ όλη την καρδιά μου θα τον φυλάω.

³⁵Στο μονοπάτι των εντολών σου οδήγησέ με, γιατί σ’ αυτό βρίσκω ευχαρίστηση.

³⁶Κάνε η καρδιά μου στις βουλές σου να στραφεί κι όχι στην πλεονεξία.

³⁷Απόστρεψε τα μάτια μου από τη θέα της ματαιότητας· οδήγησέ με ώστε να μπορώ να ζήσω.

³⁸Εκπλήρωσε στο δούλο σου την υπόσχεσή σου, που ’ναι για κείνους που σε σέβονται.

³⁹Διώξε από μένα μακριά το χλευασμό, που τον φοβάμαι, γιατ’ είναι ωραίες οι αποφάσεις σου.

⁴⁰Δες πώς ποθώ ν’ ακολουθώ τους νόμους σου, με τη δικαιοσύνη σου δώσ’ μου πάλι ζωή.

⁴¹Ας έρθει πάνω μου η ευσπλαχνία σου, Κύριε, σώσε με, σύμφωνα με την υπόσχεσή σου,

⁴²και θα ’χω τι ν’ αποκριθώ σ’ αυτούς που με χλευάζουν, γιατί βασίζομαι στο λόγο σου.

⁴³Μη μου στερείς ούτε στιγμή τη δυνατότητα να υποστηρίζω την πιστότητά σου, γιατί έχω την ελπίδα μου στις αποφάσεις σου.

⁴⁴Κι εγώ το νόμο σου αδιάκοπα θα τον τηρώ για όλους τους αιώνες.

⁴⁵Λεύτερος από κάθε καταναγκασμό θα ζήσω, γιατί τις εντολές σου αποζητώ.

⁴⁶Για τις βουλές σου θα μιλώ μπροστά σε βασιλιάδες, και δε θα ντροπιαστώ.

⁴⁷Είναι χαρά μου να τηρώ τις εντολές σου, γιατί τις αγαπώ.

⁴⁸Τα χέρια μου υψώνω στις εντολές σου που αγαπώ, και θα στοχάζομαι τους νόμους σου.

⁴⁹Θυμήσου ό,τι υποσχέθηκες στον αφοσιωμένο σου, και μ’ έκανες να ελπίζω στην εκπλήρωσή του.

⁵⁰Αυτή ’ναι η παρηγόρια μου στη θλίψη μου, γιατί ο λόγος σου μου δίνει τη ζωή.

⁵¹Οι αλαζόνες με χλευάσανε πολύ· μα εγώ από το νόμο σου δεν ξέφυγα.

⁵²Θυμήθηκα τις προαιώνιες αποφάσεις σου, Κύριε, και παρηγορήθηκα.

⁵³Οργή με πιάνει για τους ασεβείς, που εγκαταλείπουνε το νόμο σου.

⁵⁴Οι νόμοι σου μου γίνανε τραγούδια στον τόπο που είμαι πάροικος.

⁵⁵Όλη τη νύχτα ο λογισμός μου γύρω από σένα τριγυρνά, Κύριε, για να τηρώ το νόμο σου.

⁵⁶Εκείνο που μου ανήκει αληθινά, είναι τους νόμους σου να εφαρμόζω.

⁵⁷Το ξαναλέω, Κύριε: Είναι προνόμιό μου να υπακούω στα λόγια σου.

⁵⁸Όλη μου η έγνοια είναι την εύνοιά σου να κερδίσω· ελέησέ με όπως το υποσχέθηκες.

⁵⁹Τον τρόπο της ζωής μου συλλογίστηκα κι οδήγησα τα βήματά μου προς τις βουλές σου.

⁶⁰Βιάστηκα και δεν καθυστέρησα τις εντολές σου να φυλάξω.

⁶¹Με κύκλωσαν των ασεβών παγίδες, μα δε λησμόνησα το νόμο σου.

⁶²Μεσονυχτίς σηκώνομαι να σε δοξολογήσω για όσα δίκαια αποφάσισες.

⁶³Εγώ είμαι φίλος με όλους εκείνους που σε σέβονται και που τους νόμους σου εφαρμόζουν.

⁶⁴Απ’ το έλεός σου, Κύριε, είναι γεμάτη η γη· δίδαξέ με τους νόμους σου.

⁶⁵Τον αφοσιωμένο σου, Κύριε, τον ευεργέτησες, όπως το ’χες υποσχεθεί.

⁶⁶Δίδαξέ με και φρόνηση και γνώση, γιατί τις εντολές σου τις εμπιστεύομαι.

⁶⁷Προτού να ταλαιπωρηθώ εγώ πλανιόμουν· αλλά τώρα το λόγο σου τηρώ.

⁶⁸Είσαι καλός εσύ, κι ευεργετείς· δίδαξέ με τους νόμους σου.

⁶⁹Οι θρασείς μηχανεύτηκαν εναντίον μου ψευτιές· ενώ μ’ όλη μου την καρδιά τους νόμους σου εφαρμόζω.

⁷⁰Αναίσθητη έγινε η καρδιά τους· εγώ χαρά μου έχω το νόμο σου.

⁷¹Ήταν καλό για μένα που ταλαιπωρήθηκα· γιατί έμαθα τους νόμους σου.

⁷²Για μένα αξίζει πιο πολύ του στόματός σου ο νόμος, από χιλιάδες νομίσματα ασημένια και χρυσά.

⁷³Τα χέρια σου με φτιάξαν και με πλάσαν· σύνεση δώσ’ μου και θα μάθω τις εντολές σου.

⁷⁴Εκείνοι που σε σέβονται με βλέπουνε και χαίρονται, γιατί στις υποσχέσεις σου ελπίζω.

⁷⁵Το ξέρω, Κύριε, πως οι αποφάσεις σου είναι δίκαιες, πως καλά έκανες και με ταλαιπώρησες.

⁷⁶Ας έρθει η ευσπλαχνία σου να με παρηγορήσει, όπως το υποσχέθηκες στο δούλο σου.

⁷⁷Ας έρθει πάνω μου η συμπόνια σου και θα ζήσω, γιατί χαρά μου είν’ ο νόμος σου.

⁷⁸Ας ντροπιαστούνε οι θρασείς, που άδικα με κατηγορούνε· εγώ στοχάζομαι τους νόμους σου.

⁷⁹Ας ξαναρθούν σ’ εμένα εκείνοι που σε σέβονται κι όσοι γνωρίζουν τις βουλές σου.

⁸⁰Ας είναι άψογη η καρδιά μου στην τήρηση των νόμων σου, για να μην ντροπιαστώ.

⁸¹Απόκαμα να περιμένω να με σώσεις· ελπίζω στη δική σου υπόσχεση.

⁸²Κουράστηκαν τα μάτια μου να περιμένουν την υπόσχεσή σου, και λέω: «Πότε παρήγορος θα ’ρθείς;»

⁸³Ξεράθηκα όπως το ασκί μες στον καπνό· δεν ξέχασα όμως τους νόμους σου.

⁸⁴Πόσες είναι του αφοσιωμένου σου οι μέρες; Πότε θα βγάλεις κρίση για τους διώκτες μου;

⁸⁵Οι αλαζόνες — εκείνοι που δεν πάνε με το νόμο σου — μου σκάψανε το λάκκο.

⁸⁶Όλες οι εντολές σου είναι αλήθεια· με κατατρέχουν με ψευτιές· βοήθα με!

⁸⁷Κοντέψαν να με ρίξουνε στη γη, να με αφανίσουν, αλλά εγώ δεν εγκατέλειψα τους νόμους σου.

⁸⁸Χάρη στην ευσπλαχνία σου δώσ’ μου ζωή· και θα φυλάξω τις βουλές του στόματός σου.

⁸⁹Αιώνια, Κύριε, ο λόγος σου διαρκεί στους ουρανούς.

⁹⁰Από γενιά σ’ άλλη γενιά κρατάει η πιστότητά σου· θεμέλιωσες τη γη και μένει στέρεη.

⁹¹Με την απόφασή σου όλα στέκουν ως τα σήμερα· γιατί τα σύμπαντα σου είναι υποταγμένα.

⁹²Αν δεν μου ήτανε απόλαυσή μου ο νόμος σου, τότε μέσα στη θλίψη μου θα ’μουν χαμένος.

⁹³Ποτέ μου δε θα λησμονήσω τις εντολές σου, γιατί μ’ αυτές μου δίνεις τη ζωή.

⁹⁴Σ’ εσένα εγώ ανήκω, σώσε με, γιατί τις εντολές σου αναζητάω.

⁹⁵Καραδοκούν οι ασεβείς να με αφανίσουνε, μα εγώ προσέχω τα θελήματά σου.

⁹⁶Κάθε έργο που το λένε τέλειο έχει όρια· αλλά η εντολή σου είναι στ’ αλήθεια τέλεια· όρια δεν έχει.

⁹⁷Πόσο αγαπώ το νόμο σου! Όλη τη μέρα είν’ αυτός ο στοχασμός μου.

⁹⁸Η εντολή σου μ’ έκανε σοφότερον απ’ τους εχθρούς μου, γιατί μαζί μου βρίσκεται παντοτινά.

⁹⁹Πιο διαβασμένος έγινα απ’ όλους τους δασκάλους μου, γιατί τις προσταγές σου μελετώ.

¹⁰⁰Από τους γέροντες έγινα συνετότερος, γιατί τις εντολές σου τις τηρώ.

¹⁰¹Αρνήθηκα να πορευτώ στο δρόμο της ανηθικότητας, για να τηρώ το λόγο σου.

¹⁰²Από τις αποφάσεις σου δε λοξοδρόμησα, γιατί εσύ με δίδαξες.

¹⁰³Πόσο γλυκιά είναι η γεύση από τα λόγια σου, μέσα στο στόμα μου πιότερο κι απ’ το μέλι!

¹⁰⁴Χάρη στις εντολές σου έγινα συνετός, γι’ αυτό και αποστράφηκα όλους τους δρόμους της απάτης.

¹⁰⁵Λυχνάρι μπρος στα βήματά μου είν’ ο λόγος σου, και φως στα μονοπάτια της ζωής μου.

¹⁰⁶Ορκίστηκα, και δε θα το αθετήσω, τις δίκαιες αποφάσεις σου να τις τηρώ.

¹⁰⁷Ταλαιπωρήθηκα πολύ· Κύριε, δώσ’ μου τη ζωή, καθώς μου το ’χες τάξει.

¹⁰⁸Τις προσφορές του στόματός μου δέξου, Κύριε, και δίδαξέ με τις αποφάσεις σου.

¹⁰⁹Διαρκώς στον κίνδυνο εκτεθειμένη είν’ η ζωή μου, μα εγώ το νόμο σου δεν τον ξεχνώ.

¹¹⁰Οι ασεβείς μού στήσανε παγίδα αλλά δε λοξοδρόμησα απ’ τους νόμους σου.

¹¹¹Αιώνια μου κληρονομιά οι βουλές σου, γιατ’ είναι της καρδιάς μου αγαλλίαση.

¹¹²Τους νόμους σου να εφαρμόζω αποφάσισα, αιώνια, ως το τέλος.

¹¹³Τους διπλοπρόσωπους τους αποστρέφομαι αλλά το νόμο σου τον αγαπώ.

¹¹⁴Εσύ ’σαι η καταφυγή κι η προστασία μου, στο λόγο σου ελπίζω.

¹¹⁵Φύγετε μακριά μου οι κακοί· τις εντολές του Θεού μου θα τηρώ.

¹¹⁶Γίνε μου στήριγμα, καθώς το υποσχέθηκες, κι εγώ θα ζήσω· μην απογοητέψεις την προσδοκία μου.

¹¹⁷Γίνε συμπαραστάτης μου και θα σωθώ· και θα προσέχω αδιάκοπα τους νόμους σου.

¹¹⁸Αρνιέσαι όλους αυτούς που ξεστρατίζουν απ’ τους νόμους σου, γιατί οι ραδιουργίες τους είναι μονάχα ψέμα.

¹¹⁹Τους λογαριάζεις γι’ απορρίμματα όλους τους ασεβείς της γης· γι’ αυτό κι εγώ αγαπάω τις βουλές σου.

¹²⁰Το σώμα μου αναρρίγησε από τον τρόμο που εμπνέεις, κι από τις αποφάσεις σου φοβήθηκα.

¹²¹Μ’ ευθυκρισία και δικαιοσύνη φέρθηκα· στα χέρια αυτών που με αδικούνε μη μ’ αφήνεις.

¹²²Εγγυήσου του δούλου σου την ευτυχία, ώστε να μη με καταπιέζουν οι αλαζόνες.

¹²³Απόκαμαν τα μάτια μου να καρτερούν τη σωτηρία σου και της δικαιοσύνης σου το λόγο.

¹²⁴Πράξε στο δούλο σου ανάλογα με την αγάπη σου, και δίδαξέ με το θέλημά σου.

¹²⁵Εγώ είμαι δούλος σου· δώσε μου σύνεση, ώστε τις εντολές σου να γνωρίσω.

¹²⁶Είναι η κατάλληλη στιγμή να ενεργήσεις, Κύριε· το νόμο σου τον παραβαίνουν.

¹²⁷Για τούτο αγαπώ τις εντολές σου πιότερο απ’ την πλατίνα κι από το χρυσό.

¹²⁸Γι’ αυτό βρίσκω σωστές όλες τις εντολές σου· κάθε ψεύτικη πράξη τη μισώ.

¹²⁹Θαυμαστά είναι τα προστάγματά σου· γι’ αυτό η ψυχή μου τα τηρεί.

¹³⁰Φωτίζει η αποκάλυψη των λόγων σου, σύνεση δίνει στους απλούς.

¹³¹Το στόμα μου άνοιξα και αναστέναξα, γιατί τις εντολές σου επιθυμώ.

¹³²Γύρνα το βλέμμα σου σ’ εμένα και σπλαχνίσου με, όπως το αποφάσισες για όσους τ’ όνομά σου αγαπούν.

¹³³Τα βήματά μου στέριωσε με το λόγο σου, ώστε να μη μ’ εξουσιάζει ανομία καμιά.

¹³⁴Απάλλαξέ με απ’ των ανθρώπων την καταπίεση, ώστε τις εντολές σου να τηρώ.

¹³⁵Ρίξε ένα βλέμμα ευνοϊκό στον αφοσιωμένο σου· το θέλημά σου δίδαξέ με.

¹³⁶Ποτάμια δάκρυα τρέξαν απ’ τα μάτια μου, γιατί το νόμο σου οι άνθρωποι δεν τον τηρούνε.

¹³⁷Δίκαιος είσαι, Κύριε, κι οι αποφάσεις σου σωστές.

¹³⁸Οι εντολές που πρόσταξες δείχνουν τη δικαιοσύνη σου και την υπέρτατη πιστότητά σου.

¹³⁹Επειδή σ’ αγαπώ, με πιάνει οργή όταν βλέπω να λησμονούν τα λόγια σου οι εχθροί μου.

¹⁴⁰Ο λόγος σου είν’ αξιόπιστος κι ο αφοσιωμένος σου τον αγαπάει.

¹⁴¹Είμαι ασήμαντος εγώ και καταφρονεμένος· τις εντολές σου ωστόσο δεν τις ξέχασα.

¹⁴²Είναι η δικαιοσύνη σου αιώνια κι ο νόμος σου αμετάβλητος.

¹⁴³Θλίψεις και αγωνίες με βρήκαν αλλά οι εντολές σου είν’ η χαρά μου.

¹⁴⁴Δικαιοσύνη αιώνια είναι οι νόμοι σου· φρόνηση δώσ’ μου και θα ζήσω.

¹⁴⁵Από τα βάθη της καρδιάς σ’ επικαλούμαι· απάντησέ μου, Κύριε, κι εγώ τους νόμους σου θα εφαρμόζω.

¹⁴⁶Σ’ επικαλούμαι· σώσε με! Και θα εκτελώ τις προσταγές σου.

¹⁴⁷Πριν να χαράξει σου φωνάζω και τη βοήθεια σου ζητώ, στο λόγο σου ελπίζω.

¹⁴⁸Πριν φύγει η νύχτα ανοίγουνε τα μάτια μου τα λόγια σου να μελετήσω.

¹⁴⁹Χάρη στην ευσπλαχνία σου άκουσε, Κύριε, τη φωνή μου· σύμφωνα με την κρίση σου δώσε μου τη ζωή.

¹⁵⁰Με πλησιάζουνε αυτοί που επιζητούν την ανομία· από το νόμο σου ξεμάκρυναν.

¹⁵¹Είσαι κοντά εσύ, Κύριε, κι όλες οι εντολές σου είναι αλήθεια.

¹⁵²Ξέρω πως από την αρχή τις προσταγές σου για πάντα τις θεμέλιωσες.

¹⁵³Την αθλιότητά μου δες και λύτρωσέ με, γιατί το νόμο σου δεν τον λησμόνησα.

¹⁵⁴Διεκδίκησε εσύ το δίκιο μου και ελευθέρωσέ με· δώσ’ μου ζωή, όπως το υποσχέθηκες.

¹⁵⁵Μακριά απ’ τους ασεβείς η σωτηρία, γιατί τους νόμους σου δεν τους αναζητούν.

¹⁵⁶Κύριε, μεγάλη είν’ η συμπόνια σου· σύμφωνα με την κρίση σου δώσ’ μου ζωή.

¹⁵⁷Πολλοί είν’ οι διώκτες μου κι οι αντίπαλοί μου· μα εγώ απ’ τις βουλές σου δεν ξεμάκρυνα.

¹⁵⁸Είδα τους αποστάτες και ταράχτηκα· γιατί τα λόγια σου δεν τα εφαρμόζουν.

¹⁵⁹Δες πόσο αγαπώ τις εντολές σου· Κύριε, δώσ’ μου τη ζωή, χάρη στην ευσπλαχνία σου.

¹⁶⁰Ουσία του λόγου σου, η αξιοπιστία, κι είναι αιώνιες όλες οι δίκαιες αποφάσεις σου.

¹⁶¹Με καταδιώξαν άρχοντες αναίτια· αλλά μόνο στα λόγια σου τρέμει η καρδιά μου.

¹⁶²Αγάλλομαι στο λόγο σου, σαν κάποιος που ηύρε λάφυρα πολλά.

¹⁶³Το ψέμα το μισώ και το σιχαίνομαι· το νόμο σου αγαπώ.

¹⁶⁴Εφτά φορές τη μέρα σε υμνώ για της δικαιοσύνης σου τις αποφάσεις.

¹⁶⁵Πολλήν ειρήνη έχουν όσοι το νόμο σου αγαπούν· και πρόσκομμα δεν συναντούν μπροστά τους.

¹⁶⁶Τη σωτηρία μου, Κύριε, την προσδοκώ από σένα, και πράττω αυτά που πρόσταξες.

¹⁶⁷Μ’ όλη μου την ψυχή τηρώ τις εντολές σου, τόσο πολύ τις αγαπώ.

¹⁶⁸Φύλαξα τα προστάγματά σου και τους νόμους σου, γιατί ό,τι κι αν κάνω το γνωρίζεις.

¹⁶⁹Ας φτάσει, Κύριε, ως εσένα η κραυγή μου· όπως το υποσχέθηκες, δώσε μου σύνεση.

¹⁷⁰Ας φτάσει μπρος σου η παράκλησή μου· όπως το υποσχέθηκες, λευτέρωσέ με.

¹⁷¹Ας διαλαλούν τα χείλη μου τον ύμνο σου, γιατί τους νόμους σου μου τους διδάσκεις.

¹⁷²Ας εξυμνεί η γλώσσα μου το λόγο σου, γιατί είναι δίκαιες όλες οι εντολές σου.

¹⁷³Το χέρι σου άπλωσε, δώσ’ μου βοήθεια, γιατί εγώ διάλεξα τις εντολές σου.

¹⁷⁴Πόθησα να με σώσεις, Κύριε, κι είναι ο νόμος σου χαρά μου.

¹⁷⁵Ας ζει η ψυχή μου για να σε υμνεί, κι οι αποφάσεις σου βοήθεια μου ας γενούνε.

¹⁷⁶Περιπλανήθηκα σαν πρόβατο χαμένο· έλα, το δούλο σου ν’ αναζητήσεις, γιατί τις εντολές σου δεν τις ξέχασα.