Read Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) ΨΑΛΜΟΙ 18 Bible Online

ΨΑΛΜΟΙ 18 - Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) bible

ΨΑΛΜΟΙ 18

¹Στον πρωτοψάλτη. Ύμνος του Δαβίδ, δούλου του Κυρίου, που τον απήγγειλε στον Κύριο όταν τον έσωσε από το Σαούλ κι από την εξουσία των άλλων εχθρών του.

²Τότε ο Δαβίδ είπε: Σε αγαπώ, Κύριε, δύναμή μου!

³Εσύ είσαι, Κύριε, το καταφύγιό μου, το φρούριό μου κι ο ελευθερωτής μου. Θεέ μου, είσ’ ο βράχος μου, όπου και καταφεύγω· η ασπίδα μου κι η δύναμη που με λυτρώνει· είσαι ο ψηλός ο πύργος μου, το καταφύγιό μου. Είσ’ ο σωτήρας που με σώζει από την αδικία.

⁴Στον Κύριο ανήκει κάθε ύμνος. Αυτόν καλώ να με βοηθήσει κι απ’ τους εχθρούς μου σώζομαι.

⁵Κύματα με περικύκλωσαν θανάτου, ποταμοί ολέθρου με κατατρόμαξαν.

⁶Με ζώσαν τα δεσμά του άδη, κι ο θάνατος μου ’στησε τις παγίδες του.

⁷Φώναξα μες στη θλίψη μου στον Κύριο απ’ το Θεό μου ζήτησα βοήθεια. Άκουσε τη φωνή μου απ’ το ναό του, κι η έκκλησή μου προς εκείνον για βοήθεια έγινε δεκτή.

⁸Τότε η γη σαλεύτηκε και άρχισε να τρέμει. Ταράχτηκαν τα ουρανοθέμελα και σείστηκαν, γιατ’ ήταν οργισμένος.

⁹Βγήκε καπνός απ’ τους μυκτήρες του κι από το στόμα του μια καταλυτική φωτιά, ανάμικτη με κάρβουνα αναμμένα.

¹⁰Χαμήλωσε τα ουράνια και κατέβηκε, κάτω απ’ τα πόδια του το σύννεφο του γνόφου.

¹¹Ανέβηκε στα χερουβίμ και πέταξε, όρμησε με του ανέμου τα φτερά.

¹²Έκανε το σκοτάδι κάλυμμά του, που τον περιτυλίγει, σκηνή του τα τρισκότεινα νερά και τα πυκνά τα σύννεφα.

¹³Με μια μπροστά του αστραπή πέρασαν σύννεφα πυκνά, χαλάζι κι αναμμένα κάρβουνα.

¹⁴Και βρόντησε απ’ τους ουρανούς ο Κύριος, και τη φωνή του ο Ύψιστος άφησε ν’ ακουστεί ωσάν χαλάζι κι αναμμένα κάρβουνα.

¹⁵Τα βέλη του ξαπόστειλε και τους εχθρούς του σκόρπισε, τις αστραπές του έστειλε και τους κατατρόμαξε.

¹⁶Τότε οι πυθμένες φάνηκαν της θάλασσας και ξεσκεπάστηκαν της οικουμένης τα θεμέλια από την απειλή σου, Κύριε, κι από την οργισμένη αναπνοή σου.

¹⁷Άπλωσε από ψηλά το χέρι του και μ’ έπιασε, με τράβηξε απ’ την πλημμύρα των νερών.

¹⁸Από τους δυνατούς εχθρούς μου μ’ ελευθέρωσε από τους αντιπάλους μου, που ήταν από μένα πιο ισχυροί.

¹⁹Της συμφοράς μου την ημέρα μ’ αιφνιδίασαν, αλλά ο Κύριος στάθηκε στήριγμά μου.

²⁰Σε τόπο μ’ έβγαλε ανοιχτό, με γλίτωσε, γιατί με αποδέχεται με καλοσύνη.

²¹Ο Κύριος με αντάμειψε γιατί του στάθηκα πιστός. μου ανταπέδωσε ό,τι ταιριάζει στην αθωότητά μου.

²²Γιατί ακολούθησα τους δρόμους που όρισε ο Κύριος και στο Θεό μου δεν ασέβησα.

²³Για οδηγό μου είχα όλα του τα προστάγματα, και δεν απομακρύνθηκα απ’ τους νόμους του.

²⁴Απέναντί του στάθηκα άψογος, και φυλαγόμουν να μην ανομήσω.

²⁵Ο Κύριος με αντάμειψε γιατί του στάθηκα πιστός, και για την αθωότητά μου, που την ξέρει.

²⁶Με τον πιστό, Κύριε, είσαι πιστός, τέλειος είσαι με τον τέλειο.

²⁷Με τον καθάριο καθαρός μα φέρεσαι εχθρικά στον διεστραμμένο.

²⁸Σώζεις εσύ όλους τους ταπεινωμένους, μα ταπεινώνεις όσους φέρνονται υπερήφανα.

²⁹Εσύ, Κύριε, φως δίνεις στο λυχνάρι μου, και το σκοτάδι μου φωτίζεις, Θεέ μου.

³⁰Μαζί μ’ εσένα ορμώ σ’ εχθρικό στράτευμα, με το Θεό μου διασκελίζω τείχος.

³¹Τέλειες είναι του Θεού μου οι ενέργειες, ο λόγος του Κυρίου είν’ αξιόπιστος· αυτός ασπίδα γίνεται σ’ όλους που καταφεύγουνε σ’ αυτόν.

³²Γιατί ποιος άλλος απ’ τον Κύριο είναι Θεός; Ποιος είναι βράχος αν δεν είναι ο Θεός μας;

³³Με περιζώνει ο Θεός με δύναμη κάνει να πετυχαίνει ό,τι επιχειρώ.

³⁴Κάνει τα πόδια μου σαν ελαφίνας γρήγορα και με κρατάει όρθιο στους ψηλούς μου τόπους.

³⁵Γυμνάζει για τον πόλεμο τα χέρια μου, για να τεντώνουν άτρεμα τα μπράτσα μου το τόξο τ’ ορειχάλκινο.

³⁶Μου ’δωσες, Κύριε, την ασπίδα που μ’ αυτήν με σώζεις και το χέρι το δεξί σου με στηρίζει. Στην προσευχή μου η απάντησή σου με κάνει δυνατό.[17]

³⁷Ανοίγεις δρόμο μπρος στα βήματά μου και σταθερά τα πόδια μου πατούν.

³⁸Παίρνω κυνήγι τους εχθρούς μου και τους φτάνω, και δε γυρίζω πίσω ώσπου ν’ αφανιστούν.

³⁹Τους εξοντώνω και δεν μπορούν να σηκωθούν· πέφτουν κάτω απ’ τα πόδια μου.

⁴⁰Με ζώνεις για τον πόλεμο με δύναμη και κάνεις να λυγίζουν κάτωθέ μου όσοι ξεσηκωθήκαν εναντίον μου.

⁴¹Σε φυγή τρέπεις τους εχθρούς μου από μπρος μου κι εξολοθρεύω αυτούς που με μισούν.

⁴²Ζητούν βοήθεια, μα δε βρίσκουνε σωτήρα· στον Κύριο φωνάζουν, μα δεν τους αποκρίνεται.

⁴³Και τους σκορπίζω όπως το χώμα ο άνεμος, όπως τη λάσπη τούς τινάζω, που ’ναι στους δρόμους.

⁴⁴Μ’ έσωσες απ’ τη φιλονεικία του λαού μου, μ’ έκανες αρχηγό εθνών· λαοί που δεν τους γνώριζα, έγιναν τώρα υποτελείς μου.

⁴⁵Έρχονται ξένοι και με κολακεύουν[18] στον πρώτο λόγο μου γίνονται υπάκουοι.

⁴⁶Οι ξένοι καταρρέουν και βγαίνουν απ’ τα οχυρά τους τρέμοντας.

⁴⁷Ο Κύριος ζει! Ο βράχος μου ας είναι ευλογημένος και δοξασμένος ο Θεός, ο λυτρωτής μου.

⁴⁸Είν’ ο Θεός που παίρνει εκδίκηση για χάρη μου που υποτάζει κάτωθέ μου τους λαούς,

⁴⁹και που με σώζει απ’ τους εχθρούς μου. Κύριε, με υψώνεις πάνω απ’ τους αντιπάλους μου, μ’ ελευθερώνεις απ’ τους βίαιους ανθρώπους.

⁵⁰Γι’ αυτό μέσα στα έθνη θα σε δοξάζω, Κύριε, κι ύμνους θα ψάλλω στ’ όνομά σου.

⁵¹Μεγάλες νίκες δίνει στο βασιλιά του ο Κύριος· και δείχνει αγάπη για τον εκλεκτό του, για το Δαβίδ και για τους απογόνους του αιώνια.